Της Νεκταρίας Μπίλλη
Στην Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο ο αυτοκράτορας πρόσφερε σιτάρι (ψωμί) στο λαό του και θεάματα στον ιππόδρομο, προκειμένου να τους αποσπά την προσοχή και το ενδιαφέρον από τα μείζονα προβλήματα. Έτσι λοιπόν κατακυρώθηκε η ιστορική φράση και διεθνής έκφραση «άρτον και θεάματα».
Μια ρήση που η χρήση της είναι πολύ συχνή στις μέρες μας. Σχετικά με τον άρτον δεν θα προβώ σε εκτίμηση αλλά ως προς τα θεάματα η επικαιρότητα βρίθει από τέτοια. Άλλωστε η προεκλογική περίοδος έχει επισήμως αρχίσει μετά και από τη συζήτηση στη Βουλή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, όλα δε τα επικοινωνιακά θεάματα που παρακολουθούμε, θα αποτελέσουν πραγματικά ένα μοναδικό ραδιοτηλεοπτικό σήριαλ μιας παρατεταμένης ή βραχύβιας ( το χρονοδιάγραμμα θα το κρίνουν οι δημοσκοπήσεις και όχι μόνο) προεκλογικής περιόδου.
Δυστυχώς βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να επαναλαμβανόμαστε, ωστόσο μας αναγκάζουν τα δεδομένα και οι καταστάσεις που πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως έχουμε αναφέρει, σχολιάσει , κρίνει και που όμως δεν βελτιώνονται, δεν αλλάζουν γιατί απλά κανείς δεν νοιάζεται. Γενικευμένη ανασφάλεια. Διότι πως είναι δυνατόν να νιώθει ασφαλής ο πολίτης την ώρα που αστυνομικοί τραυματίζονται από αναρχικούς, ελέγχονται από συλλογικότητες (τον έλεγχο το υπουργείο τον κρίνει ως θεμιτό), δέχονται επιθέσεις με ρουκέτες μέσα στα αστυνομικά τμήματα, δεν μπορούν να εισέλθουν μέσα στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα ενώ κακοποιούνται καθηγητές, πώς να αισθανθεί λοιπόν κάποιος ασφάλεια όταν εκείνοι οι κατεξοχήν αρμόδιοι για την ασφάλεια του πέφτουν οι ίδιοι θύματα. Η απώλεια του αισθήματος ασφάλειας ακρωτηριάζει την κοινωνία και δημιουργεί τριγμούς στα θεμέλια της . Πόσες φορές πρέπει να το πούμε και να το γράψουμε; Πόσες φορές πρέπει να επισημάνουμε τα αυτονόητα; Ότι η καθημαγμένη και εξουθενωμένη από τη φοροεπιδρομή κοινωνία απαιτεί την ανταποδοτικότητα στα κοινωφελή και δημόσια αγαθά αυτών που καταβάλλει.
Παράλληλα το πολιτικό κλίμα παραμένει πολωτικό και συγκρουσιακό, ο διχαστικός λόγος καλά κρατεί και σηματοδοτεί τα δεδομένα με τα οποία θα πορευτούμε μέχρι την καταληκτική ημερομηνία των εκλογών. Τα σκάνδαλα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, από τη NOVARTIS στο ΚΕΛΠΝΟ και τώρα στο άνοιγμα των λογαριασμών π. Πρωθυπουργού και κορυφαίων στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Μομφές, σκανδαλολογία, σπίλωση προσωπικοτήτων χωρίς στοιχεία και εμπράγματες αποδείξεις. Μαρτυρίες του τύπου κάποιος μου είπε και κάτι άκουσα συνθέτουν κατηγορίες και βγάζουν στα μανταλάκια κορυφαία πολιτειακά στελέχη. Για να μην παρεξηγηθούμε βεβαίως και αν κάποιος έχει διαπράξει παραβατικότητα και όπου υπάρχει όσμωση σκανδάλου πρέπει να ελέγχεται να δικάζεται και να καταδικάζεται. Αλλά εκ του αποτελέσματος και κατόπιν αποφάσεως της δικαιοσύνης. Και όχι βολές του τύπου ασκούμε διώξεις και αν στην πορεία αθωωθούν αθωώθηκαν ωστόσο η λάσπη έχει πέσει. Είναι επικίνδυνες αυτές οι μεθοδεύσεις και προκαλούν ζημία στους θεσμούς και στη χώρα.
Σχετικά τώρα με το άνοιγμα της συζήτησης για τη Συνταγματική αναθεώρηση, και εκεί τίθενται και διατυπώνονται εύλογα ερωτήματα. Αναντίρρητα είναι μια μέγιστης διαδικασίας θεσμική πράξη που απαιτείται και αφορά σε πολλά άρθρα του Συντάγματος μας, το επιβάλλουν δε οι συνθήκες και τα νέα δεδομένα. Αλλά θα μπορούσε το θέμα αυτό το οποίο προϋποθέτει ευρείες συνεργασίες και συμπράξεις να έλθει πολύ νωρίτερα ώστε να βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Το να ανοίγουν θέματα τόσο σοβαρά βεβιασμένα και με περιορισμένα χρονικά διαγράμματα δημιουργούν συνειρμούς. Κάποιοι αναφέρονται σε αποπροσανατολισμό από τα μείζονα, κάποιοι άλλοι κάνουν λόγω για αντιπερισπασμό και επικοινωνιακές φωτοβολίδες. Είδομεν.
