Το περασμένο καλοκαίρι ο Κολοσσός κατάφερε να τραβήξει τα βλέμματα με τις κινήσεις του. Μία εξ αυτών ήταν και ο Κερέμ Καντέρ. Ο Τούρκος φόργουορντ την περασμένη σεζόν φόρεσε τη φανέλα της Μπανταλόνα, αγωνιζόμενος στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης, την ACB. Τώρα πήρε το… ταλέντο του και μετακόμισε στη Ρόδο, θέλοντας να δείξει την ποιότητά του πάνω στο παρκέ. Τα πρώτα δείγματα ήρθαν στην αναμέτρηση με το Λαύριο. Εκεί ο Καντέρ πήρε τον Κολοσσό από το χέρι και τον οδήγησε σε μια νίκη με μεγάλη σημασία, καθώς ήταν η πρώτη στο φετινό πρωτάθλημα. Ο ίδιος μίλησε για όλους και για όλα στο SDNA.
-Πρώτη νίκη της σεζόν με πολύ καλή εμφάνιση και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι ο καλύτερος συνδυασμός έτσι;
«Ήταν μια μεγάλη νίκη για εμάς. Σαν ομάδα την είχαμε ανάγκη. Το να αρχίζεις με 2 ήττες τη σεζόν δεν είναι καλή αρχή σε καμία περίπτωση, αλλά θέλαμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Κερδίσαμε το Λαύριο, μια ομάδα με πολύ ταλέντο στην περιφέρεια και κοντά στο καλάθι και ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμάς. Πολλοί παίκτες βγήκαν μπροστά, ελέγξαμε την άμυνα και τα ριμπάουντ. Δεχτήκαμε μόνο 62 πόντους και ήταν πολύ σημαντικό αυτό. Αυτό δεν συμβαίνει συχνά, οπότε ήταν ένα ακόμα στοιχείο που έκρινε το παιχνίδι».
-Στο δεύτερο μέρος η απόδοσή σας ήταν ακόμα καλύτερη σε άμυνα και επίθεση. Ποιος ήταν ο παράγοντας που έκρινε την αναμέτρηση;
«Ο παράγοντας-κλειδί ήταν πως ήμασταν προσηλωμένοι σε αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Ο κόουτς μας προετοίμασε πολύ καλά για αυτό το παιχνίδι. Κάθε ομάδα θέλει να μπαίνει δυνατά από την αρχή αλλά οι έμπειροι παίκτες μας κουβάλησαν για 40 λεπτά. Όσο περνούσε το παιχνίδι και μαζεύαμε τη διαφορά στο δεύτερο ημίχρονο ξέραμε ότι έπρεπε να μείνουμε συγκεντρωμένοι. Εγώ από την πλευρά μου ήμουν επιθετικός και στις δύο πλευρές του παρκέ. Κάναμε πολύ καλή δουλειά στο scouting και αυτό πιστώνεται στους ασίσταντ κόουτς. Κάναμε πολύ καλή δουλειά συνολικά ως ομάδα».
-Αναφέρθηκες και στο πόσο επιθετικός ήσουν στο παρκέ. Ένιωσες πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να κάνεις step up;
«Φυσικά. Η ομάδα έχει υψηλές προσδοκίες από μένα, οι προπονητές μου έχουν υψηλές προσδοκίες από εμένα και το ίδιο και εγώ από τον εαυτό μου. Ερχόμενος στην Ελλάδα φέτος ήξερα ότι έχω να αποδείξω πως μπορώ να αγωνιστώ απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Τα δύο πρώτα παιχνίδια της σεζόν δεν ήταν και η καλύτερη εικόνα για μένα, αλλά θεωρώ ότι με αυτό το παιχνίδι έκανα μια… δήλωση πως είμαι εδώ. Η ομάδα με εμπιστεύτηκε και μου έδωσε τη μπάλα στα κατάλληλα σημεία. Δεν εκβίασα καταστάσεις, έμεινα πιστός στο πλάνο. Έχουμε μια ομάδα με ταλέντο και όσο περνάει ο καιρός θα είμαστε σε θέση να κερδίζουμε ακόμα περισσότερα παιχνίδια».
-Μιας και μίλησες για τις προσδοκίες που υπάρχουν, νιώθεις πως είσαι ένας από τους ηγέτες της ομάδας εντός και εκτός παρκέ;
«Το νιώθω. Ίσως η ηλικία μου δεν είναι αυτή για έναν ηγέτη, αλλά έχω παίξει σε ένα διαφορετικό level στο NCAA και στην Ισπανία. Είμαι μόνο 25 ετών, αλλά έχω διαφορετικές εμπειρίες και παραστάσεις παίζοντας στο εξωτερικό, οπότε ναι πιστεύω πως είμαι ένας από τους ηγέτες αυτής της ομάδας και θέλω να το δείχνω κάθε φορά, όχι μόνο με την εικόνα στο γήπεδο, αλλά και βοηθώντας τους συμπαίκτες μου».
-Έπειτα από τις ήττες στο ξεκίνημα της σεζόν επανήλθατε με τη νίκη στο Λαύριο. Τι μπορεί να περιμένει ο κόσμος από τον Κολοσσό αλλά και από σένα;
«Έχουμε λαμπρό μέλλον. Ως ομάδα έχουμε νέους παίκτες ταλαντούχους που «πεινάνε» για να πετύχουν πράγματα. Έχουμε κάποιους σπουδαίους παίκτες με μεγάλη εμπειρία, που τους θες στην ομάδα σου. Είναι ένας συνδυασμός μεγέθους, ηλικίας. Αυτός ο συνδυασμός μπορεί να μας πάει στα πλέι οφ. Θέλουμε να κερδίζουμε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια μας. Δεν μας φοβίζει κανένας αντίπαλος και θέτουμε ψηλά τον πήχη. Όσον αφορά εμένα, αρκετός κόσμος πίστευε πως έκανα ένα βήμα πίσω στην καριέρα μου αφήνοντας την Ισπανία για την Ελλάδα, αλλά το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πάρα πολύ ανταγωνιστικό. Βλέπεις πολλούς παίκτες που είναι έξυπνοι και καταλαβαίνουν το παιχνίδι. Υπάρχει υψηλό iq. Θέλω να μάθω και να γίνομαι καλύτερος, αλλά και να κερδίζω όσο περισσότερα παιχνίδια μπορώ».
-Όταν υπέγραψες στον Κολοσσό μίλησες με τον αδερφό σου, Ενές Καντέρ, για την απόφασή σου να παίξεις στην Ελλάδα. Τι ήταν αυτό που σου είπε και τι συμβουλή σου έδωσε;
«Εγώ και ο αδερφός μου βλέπουμε πολύ μπάσκετ μαζί. Μεγαλώσαμε με αυτό και βλέπαμε ό,τι παιχνίδι υπήρχε. Λατρεύαμε την κόντρα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και δεν χάναμε παιχνίδι από εκείνες τις μάχες. Ξέραμε από την αρχή πως είναι μια ανταγωνιστική λίγκα και πως δεν έχει μόνο αυτές τις δύο ομάδες. Ήταν κάτι για το οποίο μιλήσαμε. Η λίγκα αυτή έχει πολλές ταλαντούχες ομάδες και παίκτες που διψάνε για διάκριση και θέλουν να αποδείξουν πράγματα. Μου είπε να μην είμαι ποτέ χαλαρός και να βγάζω τον καλύτερό μου εαυτό στο παρκέ γιατί η εικόνα μου στην Ελλάδα θα με επηρεάζει και θα με ακολουθεί στην συνέχεια της καριέρας μου».
-Θα μπορούσαμε να περιμένουμε τον Ενές Καντέρ να έρθει στην Ελλάδα για να σε δει σε αγώνα του Κολοσσού;
«Ναι και θα ήταν εκπληκτικό κάτι τέτοιο. Αυτή τη στιγμή με την κατάσταση που υπάρχει δεν επιτρέπεται κόσμος στο γήπεδο, όπως και η μετακίνηση από τις ΗΠΑ στην Ελλάδα για τουριστικούς λόγους. Όταν ανοίξουν τα πάντα όμως θα ήθελε να έρθει στην Ελλάδα και ειδικά στη Ρόδο. Είναι υπέροχο νησί και το ερωτεύτηκα. Από την πρώτη μέρα είδα πολύ όμορφα πράγματα και το νησί είναι πανέμορφο».
Θα ήθελα να έχω την ικανότητα του Ενές στο επιθετικό ριμπάουντ – Είμαστε πολύ περήφανοι ο ένας για τον άλλο
-Όταν παίζετε μονό, εσύ με τον αδερφό σου, ποιος κερδίζει στο τέλος;
«Αν κοιτάξεις τις σελίδες μας στα social media υπάρχουν αρκετά clips με μεταξύ μας παιχνίδια. Όταν παίζουμε το κάνουμε με διαφορετικούς τρόπους. Ο πρώτος είναι το post παιχνίδι, που αυτός έχει πλεονέκτημα γιατί είναι ψηλότερος και δυνατότερος από μένα. Τα πιο πολλά είναι τέτοια παιχνίδια. Στην άμυνα σκέφτομαι ότι αφού μπορούν να τον σταματήσουν οι παίκτες του ΝΒΑ, τότε μπορώ κι εγώ. Μετά παίζουμε με περιφερειακά σουτ. Εκεί τον κερδίζω γιατί εγώ καλύτερο σουτ και καλύτερη ντρίμπλα. Όταν παίζουμε στο ζωγραφιστό κερδίζει, γιατί είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο σε αυτό το κομμάτι. Όταν όμως δοκιμάζουμε περιφερειακά σουτ, τότε τα καταφέρνω εγώ».
-Ποια ικανότητα του Ενές Καντέρ θα ήθελες να πάρεις στο παιχνίδι σου;
«Θα ήταν η ικανότητα στα επιθετικά ριμπάουντ. Είναι από τους καλύτερους στον κόσμο σε αυτό το κομμάτι. Εάν δεις τους αριθμούς του ακόμα και σε περιορισμένες στιγμές που παίζει παίρνει επιθετικά ριμπάουντ και ανανεώνει επιθέσεις για την ομάδα του. Οπότε, εγώ θα διάλεγα αυτή την ικανότητά του».
-Ο αδερφός σου είναι πρότυπο για σένα;
«Φυσικά είναι πρότυπο για μένα εντός και εκτός παρκέ. Δεν έχει σημασία εάν παίζει κάποιο εσωτερικό διπλό ή με φίλους του στις διακοπές. Βγάζει πάντα την ίδια ενέργεια. Και αυτό είναι κάτι που θέλω να κάνω και δουλεύω σε αυτό. Εκτός παρκέ είναι άνθρωπος που θα βγει να πει τη γνώμη του. Εάν δει κάτι λάθος, θα βγει και θα μιλήσει ανοιχτά. Δεν μένει ήσυχος και αυτό είναι κάτι που λατρεύω σε αυτόν. Γι αυτό είναι πρότυπο για μένα και ένας από τους ανθρώπους που θαυμάζω πολύ και θέλω να έχω στη ζωή μου».
-Πόσο περήφανος νιώθει για σένα;
«Θεωρώ ότι είναι πολύ περήφανος. Αν δεις μετά από κάθε παιχνίδι μου ποστάρει είτε τα στατιστικά μου, είτε τα highlights των αγώνων μου, είτε από την Ισπανία, είτε από το Κολέγιο. Πάντα κάνει αναφορά στο παιχνίδι μου. Είναι περήφανος. Έχουμε πολύ ισχυρούς δεσμούς γιατί και οι δύο μετακομίσαμε σε νεαρή ηλικία στις ΗΠΑ. Η υπόλοιπη οικογένειά μας είχε μείνει στην Τουρκία και ο ένας φρόντιζε τον άλλο. Και ο ένας είναι πολύ περήφανος για τον άλλο».
-Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από τώρα;
«Σε 10 χρόνια θα είμαι 35 χρονών και με το πέρας του καιρού θα έχω παίξει λογικά σε πολλές διαφορετικές χώρες. Στην Μπανταλόνα είχα έναν συμπαίκτη, τον Νίκο Ζήση που παίζει στην ΑΕΚ, που είναι τώρα 37 ετών και ακόμα παίζει σε υψηλό επίπεδο. Είναι ένας παίκτης που παρακολουθώ πολύ γιατί μαθαίνω πώς να είμαι επαγγελματίας εντός και εκτός παρκέ, πώς να προσέχω το σώμα μου, να κάνω ασκήσεις. Θέλω να είμαι σε θέση να παίζω μπάσκετ όπως αυτός μέχρι τότε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς θα έρθουν τα πράγματα στο μέλλον».
-Τι έμαθες από τον Νίκο Ζήση στη συνεργασία σας στην Μπανταλόνα;
«Έμαθα πώς να είναι επαγγελματίας. Εκείνος ήταν 36 ετών τότε και είχε τον σεβασμό όλων των αντιπάλων. Έμαθα πως πρέπει να τα δίνεις όλα και να υποστηρίζεις τους συμπαίκτες σου. Πρέπει να δουλεύεις κάθε μέρα γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος να πάρει τη θέση σου».
-Πώς θα ήθελες να σε θυμάται ο κόσμος σαν παίκτη και σαν άνθρωπο;
«Θα ήθελα να με θυμούνται σαν κάποιο που δεν τα παράτησε ποτέ. Σαν κάποιον που έβγαζε ενέργεια στο γήπεδο, ήταν πάντα εκεί για την ομάδα του. Κάποιον που ήταν πάντα ειλικρινής εντός και εκτός παρκέ. Παίζοντας σε άλλη χώρα και μαθαίνοντας πράγματα, τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε άλλες χώρες, γίνεσαι οικογένεια με κάποιους ανθρώπους. Και θέλω αυτοί οι άνθρωποι να με θυμούνται ως έναν πολύ καλό φίλο τους, αλλά και έναν πολύ καλό παίκτη».
“Η Ρόδος είναι υπέροχη, την έχω ερωτευθεί”!
