Πόσο ακόμη;

Παρακολουθώντας τα όσα γίνονται τις τελευταίες ημέρες για το προσφυγικό, το συμπέρασμα είναι ξανά το ίδιο. Η πλήρης αποτυχία της διαχείρισής του από την ΕΕ. Εφτιαξαν σχέδια που ούτε οι ίδιοι δεν εφαρμόζουν και εγκατέλειψαν τη χρεοκοπημένη Ελλάδα να αντιμετωπίσει τα κύματα των μεταναστών που την κατακλύζουν. Μας προσφέρουν χρήματα, κατανόηση και παράσημα, όσο εμείς κατορθώνουμε να κρατήσουμε τις δικές τους γειτονιές «καθαρές». Μας χτυπούν στην πλάτη και μας παινεύουν για τον ανθρωπισμό μας και τη φιλοξενία μας, αλλά κάνουν σαν να μην ακούν τις κραυγές των τοπικών κοινωνιών των νησιών, που δεν αντέχουν να σηκώνουν το βάρος τόσων χιλιάδων κυνηγημένων και δυστυχισμένων ανθρώπων. Κάνουν σαν να μην ακούν το σήμα κινδύνου που εκπέμπουν οι αρχές και οι πολίτες των ακριτικών νησιών μας, που δεν μπορούν να διαχειριστούν τις χιλιάδες των εγκλωβισμένων μεταναστών και δεν κρύβουν την ανησυχία τους για ακραίες αντιδράσεις. Δεν μπορεί μια χούφτα νησιά να αντέχουν για πάντα τις προσφυγικές ροές, που αυξάνονται ξανά τους τελευταίους μήνες. Και μπορεί η ΕΕ να έχει παταγωδώς αποτύχει στην υλοποίηση των αποφάσεων που η ίδια έχει, πάρει αλλά και η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε, με δεδομένη την ευρωπαϊκή αδιαφορία, να είχε πάρει μέτρα για να αντιμετωπίσει το κακό που έρχεται. Και πιθανούς… θανάτους που δεν αποκλείει ο αρμόδιος υπουργός, αλλά και τους ακροδεξιούς να αναλαμβάνουν δράση.