Η Φένια Μάκρα ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στη Ρόδο στα 9 της χρόνια και στα 16 είχε ήδη κληθεί από την Εθνική Ομάδα για προπονήσεις και είχε επιτύχει το μεγάλο της όνειρο, που δεν ήταν άλλο από το να παίζει για την γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου του ΠΑΟΚ όπου και πήρε μετεγγραφή το καλοκαίρι του 2021.
Η γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου του ΠΑΟΚ, είναι πολυνίκης του πρωταθλήματος Ελλάδας, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι οι παίκτριες του Π.Α.Ο.Κ. αποτελούν την βάση της σύνθεσης και της Εθνικής Ελλάδας γυναικών.
Η Φένια Μάκρα, που είναι μαθήτρια της τρίτης Λυκείου, στη συνέντευξή της σήμερα στη «δημοκρατική» μιλά για τη διαδρομή από τη Ρόδο στη Θεσσαλονίκη, για τις δυσκολίες της μετάβασης, για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αγωνίζονται οι ποδοσφαιρίστριες στην Ελλάδα, για την απόφασή της να αφήσει πίσω την οικογένειά της και να ακολουθήσει το όνειρό της στον ΠΑΟΚ αλλά και για την άλλη της μεγάλη αγάπη τη… ζαχαροπλαστική!
• Πόσο καιρό παίζεις στον ΠΑΟΚ;
Είμαι στον ΠΑΟΚ ενάμιση χρόνο.
• Αλλάζοντας ομάδα και πηγαίνοντας στον ΠΑΟΚ, κλήθηκες να αντιμετωπίσεις μεγαλύτερες υποχρεώσεις. Δυσκολεύτηκες;
Σίγουρα ναι, μέχρι να εγκλιματιστώ, να ενσωματωθώ στην ομάδα με δεδομένο ότι και το επίπεδο είναι διαφορετικό, αντιμετώπισα δυσκολίες μέχρι να καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο που είναι ο ΠΑΟΚ. Μου πήρε αρκετούς μήνες.
• Και φαντάζομαι το γεγονός ότι είσαι μαθήτρια Λυκείου είναι ακόμα ένας παραπάνω βαθμός δυσκολίας.
Ναι βέβαια, γιατί μέσα σε όλα αυτά είχα και τις υποχρεώσεις του σχολείου.
• Φέτος είσαι στην τρίτη λυκείου που είναι μια απαιτητική χρονιά.
Ναι, είναι μια κρίσιμη χρονιά γιατί έπρεπε να πάρω αποφάσεις και για τις σπουδές μου. Αποφάσισα να μην δώσω πανελλαδικές εξετάσεις και να ασχοληθώ επαγγελματικά με την άλλη μου μεγάλη αγάπη που είναι η ζαχαροπλαστική και να πάω σε ιδιωτική σχολή.
• Η αγάπη για την ζαχαροπλαστική πώς προέκυψε και μάλιστα σε συνδυασμό με το ποδόσφαιρο;
Γενικά μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα. Με την ζαχαροπλαστική ήρθα σε επαφή αρχικά μέσω της μαμάς μου, που κάναμε μαζί γλυκά στις γιορτές και κυρίως στα Χριστούγεννα, οπότε άρχισε να μου αρέσει η διαδικασία και μετά ξεκίνησα να πειραματίζομαι και να φτιάχνω γλυκά σιγά σιγά μόνη μου. Εβρισκα συνταγές και πειραματιζόμουν. Σε κάποια γενέθλια του παππού μου, είχα φτιάξει εγώ την τούρτα και μου άρεσε το αποτέλεσμα και άρεσε και στους άλλους. Και τότε άρχισε να μπαίνει η ιδέα της ζαχαροπλαστικής και φέτος πήρα την απόφαση ότι θέλω να ασχοληθώ και επαγγελματικά.
• Παράλληλα με το ποδόσφαιρο αυτά.
Ναι, βέβαια.
• Μίλησέ μου λίγο για το επίπεδο που συνάντησες πηγαίνοντας στον ΠΑΟΚ. Ποιες διαφορές εντόπισες σε σχέση με το επίπεδο στο νησί μας.
Εντόπισα πολλές διαφορές κυρίως στον τρόπο του παιχνιδιού. Εδώ στη Ρόδο δεν γινόταν προσπάθεια να προωθήσουν ένα κάθετο παιχνίδι με build up, οπότε η μετάβαση από το να διώχνω την μπάλα, γιατί αυτή ήταν η φιλοσοφία που ήξερα όσο έπαιζα στη Ρόδο, στο να προσπαθήσω να την κρατήσω, να καταφέρω να μην την χάσω, να κάνω σωστή ανάπτυξη, μου πήρε αρκετό χρόνο. Ομως ευτυχώς είχα καλές συμπαίκτριες, παίζω με συμπαίκτριες που έχουν μεγάλο πάθος και συνεχώς παίρνω πράγματα. Για παράδειγμα, η συμπαίκτριά μου Βασιλική Γιαννακά που είναι του 2004 έχει ήδη παίξει στην Εθνική Γυναικών, η αρχηγός μας η Θωμαή Βαρδαλή, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και τρομερά έξυπνη παίκτρια με φοβερή τεχνική, η Μαρία Μήτκου είναι μια παίκτρια με πάθος που σου δίνει κίνητρο εξίσου τρομερή παίκτρια, και η Φανή Δοϊρανλή η οποία βοηθάει παρά πολύ, συμβουλεύει και είναι επίσης παρά πολύ καλή παίκτρια όπως και όλες οι υπόλοιπες… Με τέτοιες παίκτριες δεν είναι δυνατόν να μην βελτιωθείς. Ο ΠΑΟΚ, ήθελε να δημιουργήσει μια νεανική ομάδα οπότε πήρε κοπέλες μέχρι και του 2005. Ο βασικός κορμός έχει 3-4, που είναι οι μεγαλύτερες και οι οποίες μπορούν με την εμπειρία τους να εξελίξουν και να βοηθήσουν τις πιο μικρές και έτσι να υπάρχει συνέχεια στην ομάδα με την ίδια ένταση και την ίδια καλή πορεία.
• Εσύ πηγαινοέρχεσαι από Θεσσαλονίκη;
Ναι. Η βάση μου είναι η Θεσσαλονίκη, σε κάθε ευκαιρία ερχόμουν στη Ρόδο. Σχολείο πήγα στη Θεσσαλονίκη στην αρχή της χρονιάς, τώρα όμως προσωπικοί λόγοι με οδήγησαν για ένα σύντομο διάστημα πάλι στη Ρόδο, οπότε τώρα για λίγο θα φοιτώ εδώ. Το δελτίο μου όμως, τα χαρτιά μου, όλα είναι στη Θεσσαλονίκη και παραμένω παίκτρια του ΠΑΟΚ.
• Ποιο είναι το επόμενο βήμα που θα ήθελες να κάνεις;
Ο πρώτος και κύριος στόχος μου είναι να βελτιωθώ όσο περισσότερο μπορώ. Τώρα από εκεί και πέρα με τη βελτίωση θα έρθουν και τα υπόλοιπα. Θέλω να βάζω στόχους που μπορώ να επιτυγχάνω σταδιακά και με προσπάθεια. Από εκεί και πέρα η πορεία θα δείξει.
• Θα ήθελες να παίξεις στο εξωτερικό;
Ναι, θα ήθελα. Αν έρθει αυτή η ευκαιρία φυσικά και θα φύγω στο εξωτερικό.
• Φέτος και πέρσι που είσαι στην ομάδα παίξατε στο Champions League, παρότι δεν πήγατε στο εξωτερικό, αλλά δώσατε τους αγώνες εντός Ελλάδας. Μίλησέ μας γι΄αυτή την εμπειρία.
Ηταν μια απίστευτη εμπειρία. Αντιμετωπίζεις ομάδες του εξωτερικού και εκεί βλέπεις πόσο διαφορετικό είναι το επίπεδο σε σχέση με την Ελλάδα. Και μιλάμε τώρα για τον ΠΑΟΚ που είναι η καλύτερη γυναικεία ομάδα της Ελλάδας και είναι πολύ πιο μπροστά σε σχέση με τις άλλες ομάδες της χώρας μας, σε όλα τα επίπεδα. Παρόλα αυτά παρατηρώντας πώς λειτουργούν και πώς παίζουν οι ομάδες του εξωτερικού, συνειδητοποιείς πόσο πίσω είναι ακόμα το γυναικείο ποδόσφαιρο στη χώρα μας, παρά τα βήματα που έχουν γίνει τελευταία. Και μπορώ να πω και στο αντρικό, πάλι πιο πίσω είμαστε σε σχέση με το τι γίνεται στην Ευρώπη
• Λες όμως ότι έχουν γίνει κάποια βήματα στα τελευταία χρόνια σε ό,τι αφορά στο γυναικείο ποδόσφαιρο.
Ναι, σίγουρα και τα βλέπουμε. Αλλά έχουμε πολλή δουλειά ακόμα που πρέπει να γίνει. Και δεν ισχύει ότι οι άντρες παίζουν καλύτερο ή πιο ποιοτικό παιχνίδι από τις γυναίκες. Εχουμε κάνει αρκετά φιλικά με αντρικές ομάδες και αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι άνετα μπορούμε να τους κοντράρουμε και πολλές φορές έχουμε νικήσει κιόλας.
• Αντιμετωπίζετε δηλαδή ακόμα την αντίληψη ότι οι γυναίκες ποδοσφαιρίστριες δεν είναι ισάξιες των ανδρών;
Ναι, αλλά δεν ισχύει. Βγάζουμε και εμείς πάθος στο γήπεδο, χρησιμοποιούμε το μυαλό μας, εξελισσόμαστε σε κάθε παιχνίδι…
• Το να είσαι γυναίκα ποδοσφαιρίστρια έχει από μόνο του έναν βαθμό δυσκολίας και φαντάζομαι ότι το να είσαι στην περιφέρεια, όπως εσύ για παράδειγμα που ξεκίνησες από τη Ρόδο, κάνει ακόμα πιο δύσκολη την προσπάθεια.
Ναι, βέβαια. Δεν είναι ίδιες οι ευκαιρίες να είσαι σε μια μεγάλη πόλη όπως είναι η Αθήνα ή η Θεσσαλονίκη με το να είσαι σε ένα νησί και να θες να ασχοληθείς με το γυναικείο ποδόσφαιρο. Είναι πολύ πιο εύκολο για τα κορίτσια που ζουν σε μεγαλύτερες πόλεις να ασχοληθούν με το γυναικείο ποδόσφαιρο, γιατί και οι ευκαιρίες είναι περισσότερες και οι υποδομές καλύτερες.
• Αυτό που εσύ έχεις καταφέρει, να πάρεις δηλαδή μετεγγραφή για τον ΠΑΟΚ, οφείλεται και στη δική σου σκληρή, ατομική προσπάθεια, στη στήριξη της οικογένειάς σου και βεβαίως στην προηγούμενη πορεία σου στις τοπικές ομάδες… Πρέπει να το ήθελες πολύ γιατί δεν είναι εύκολο για ένα παιδί 16 χρονών να φεύγει αφήνοντας πίσω την οικογένειά του, τους φίλους, το σχολείο και να κάνει μια καινούρια αρχή σε μια μεγαλύτερη πόλη που είναι πολύ μακριά από το σπίτι του.
Δεν είναι καθόλου εύκολο κι αυτό το συνειδητοποίησα όταν έφυγα. Ολο αυτό το διάστημα που είμαι στη Θεσσαλονίκη, σε κάθε ευκαιρία επιστρέφω στη Ρόδο, στους δικούς μου. Ομως αυτό είναι που σε κάνει και πιο δυνατό. Οταν η πορεία σου κάνει περήφανους τους ανθρώπους σου και εξελίσσει κι εσένα, παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις και να προσπαθήσεις περισσότερο έστω κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσαι μακριά τους.
• Το ποδόσφαιρο θα το έβλεπες επαγγελματικά;
Θα ήθελα να το δω επαγγελματικά, αλλά το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν μπορεί δυστυχώς να είναι το βασικό μας επάγγελμα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Και στην Ελλάδα αλλά και έξω, οι αμοιβές είναι πολύ χαμηλές σε σχέση με τις αμοιβές των ανδρών. Ξέρω παίκτριες που έχουν φοβερές ικανότητες στο ποδόσφαιρο, παίζουν επαγγελματικά, κι όμως αναγκάζονται να κάνουν δύο δουλειές για να τα βγάλουν πέρα. Οπότε αυτό δεν αφήνει περιθώρια να είναι το ποδόσφαιρο το βασικό μας επάγγελμα, παρόλο που κι εγώ και πολλές άλλες ποδοσφαιρίστριες θα το θέλαμε.
• Οπότε εδώ έρχεται και κουμπώνει η ζαχαροπλαστική.
Ναι, η άλλη μου μεγάλη αδυναμία. Με ένα καλό πρόγραμμα θα καταφέρω να συνδυάσω και τα δύο, και το ποδόσφαιρο και την ζαχαροπλαστική.
• Οταν ως παιδί ακόμα ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο, είχες φανταστεί ότι μπορεί να έρθει μια μέρα που θα παίζεις στην καλύτερη ομάδα της Ελλάδας;
Το ήθελα πάρα πολύ και το έλεγα από την πρώτη φορά που πήγα σε γυναικεία ομάδα ότι ήθελα να παίξω στον ΠΑΟΚ. Ηταν το όνειρό μου και το προσπάθησα πάρα πολύ μέχρι να το καταφέρω.
• Και όταν ήρθε η πρόταση;
Οταν ήρθε η πρόταση, δεν το πίστευα ότι ήταν αλήθεια. Ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη να κάνω προπονήσεις για να δοκιμαστώ. Η ομάδα απευθύνθηκε στον προπονητή μου Χρήστο Βελλή που μου έκανε ατομικές. Εκανα τρεις μέρες προπονήσεις με την ομάδα, είδαν κάτι που τους άρεσε παρότι ήθελα πολλή δουλειά ακόμα, και μου είπαν ότι με θέλουν. Να σας πω την αλήθεια εγώ εκείνη την ώρα δεν το πίστεψα. Συναντηθήκαμε με τη διοίκηση της ομάδας για να μας ανακοινώσουν ποιες θα κρατήσουν τελικά, γιατί είχαν ανέβει κι άλλα κορίτσια για δοκιμαστικά, και μόλις μου είπαν ότι από εδώ και στο εξής θα ανήκω στην ομάδα, δάκρυσα. Δεν το περίμενα. Το ήθελα πάρα πολύ και είχα δουλέψει πάρα πολύ γι’ αυτό, αλλά δεν μπορούσα να πιστέψω ότι συμβαίνει, ότι τα κατάφερα.
• Είδες τους κόπους σου να ανταμείβονται και μάλιστα στα 16 σου μόλις χρόνια κατάφερες να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα.
Ναι. Θυμάμαι τη μαμά μου πριν φύγω για Θεσσαλονίκη να προσπαθεί να με προετοιμάσει ψυχολογικά και να μου λέει, πως θα με δουν, θα μου πουν τι να βελτιώσω και θα ξανανέβω για να δοκιμαστώ του χρόνου. Και όταν της είπα πως μου ανακοίνωσαν ότι θα μείνω στην ομάδα ξαφνιάστηκε κι εκείνη. Ο μπαμπάς μου, που ήταν μαζί μου, με είδε πόσο πολύ το ήθελα και πόσο πολύ προσπάθησα. Εβγαλα πράγματα στο γήπεδο που δεν έβγαζα στη Ρόδο, το ήθελα τόσο πολύ που έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό. Τις πρώτες τρεις μέρες που ανέβηκα για τα δοκιμαστικά, το ευχαριστήθηκα, ζούσα το όνειρό μου και ήθελα να απολαύσω αυτό που μου συνέβαινε. Και αυτές τις τρεις ημέρες ήθελα να πάρω όσα πιο πολλά μπορώ, ευχαριστήθηκα για όσα ζούσα, και φάνηκε στο γήπεδο.
• Ο πιο μεγάλος σου στόχος ποιος είναι;
Ο πρώτος μου στόχος ήταν να πάω Εθνική, όπου κλήθηκα, έκανα μερικές προπονήσεις αλλά δεν έχω παίξει ακόμα σε παιχνίδια. Ο δεύτερος ήταν να πάω στον ΠΑΟΚ, όπου το κατάφερα κι αυτό. Ο τρίτος είναι να παίξω στο εξωτερικό. Αλλά αυτό που έχω καταλάβει είναι πως όσο καλός κι αν είσαι στην Ελλάδα, για το εξωτερικό πάντα θα χρειάζεσαι περισσότερη βελτίωση λόγω της διαφοράς και επιπέδου και νοοτροπίας. Θα δούμε…
• Πάντως λίγο πριν κλείσεις τα 18 έχεις επιτύχει τους δύο από τους τρεις στόχους που έχεις θέσει, δεν το λες και μικρό επίτευγμα.
Ναι. Αλλά πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και πάντα θέλω το κάτι παραπάνω.
