Στην ανοιχτή επιστολή που δημοσιοποιήθηκε από τις στήλες της γερμανικής εφημερίδας «Handelsblatt» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας υποσχέθηκε μια «Νέα Συμφωνία για όλη την Ευρωζώνη εντός της οποίας να μπορεί και ο δικός μας λαός να αναπνεύσει, να δημιουργήσει, να ζει με αξιοπρέπεια».
Μία από τις πλέον κραυγαλέες αδικίες, στις οποίες περιέπεσαν οι κυβερνήσεις, Νέας Δημοκρατίας ΠΑΣΟΚ ήταν η υφαρπαγή των αποταμιεύσεων των φυσικών προσώπων που διακρατούσαν ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου.
Με την αναδιάταξη του ελληνικού χρέους που οι Ευρωπαίοι «φίλοι μας» μάς καθυστέρησαν για το 2012 μας επέβαλαν ένα πολύ μεγάλο μέρος τους κόστους να το επωμισθούν οι Έλληνες πολίτες. Ιδιαίτερα τα φυσικά πρόσωπα είναι αυτά που έχουν νιώσει στο πετσί τους με πρωτοφανή αγριότητα την παραδειγματική τους τιμωρία και αρπαγή των κόπων τους επειδή έκαναν το λάθος να εμπιστευθούν το κράτος τους. Μπορεί η Ελλάδα να κέρδισε ονομαστική μείωση χρέους με την πράξη αυτή, αλλά ζημιώθηκε με ισόποση μείωση του ΑΕΠ της, καθώς τα χρήματα αυτά αφαιρέθηκαν από την ελληνική οικονομία.
Το χειρότερο όλων, είναι ότι καταβαραθρώθηκε οποιαδήποτε υπολειπόμενη εμπιστοσύνη υπήρχε από τους Έλληνες πολίτες στο ελληνικό κράτος. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε η εμπιστοσύνη είναι κάτι που μαζεύουμε σταγόνα σταγόνα και χύνουμε με τον κουβά. Δεν είναι παράξενο λοιπόν που μετά από την περιβόητη αυτή μείωση χρέους αντί η χώρα να ανασάνει οι επενδύσεις, ειδικά από τους Έλληνες, έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο.
Η χώρα μας, πρέπει να ανακτήσει την Εθνική της κυριαρχία και να αποκαταστήσει τη θέση της στην ΕΕ στην οποία έχουμε ενταχθεί σαν ισότιμος εταίρος. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα.
Το γεγονός ότι το χρέος μας είναι πλέον διακρατικό, κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος διακρατούμενο από τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης κάνει πιο δύσκολη την επαναδιαπραγμάτευση του.
Το 2010 το μεγάλο μέρος των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου το διακρατούσαν οι αγορές, δηλαδή μερικές χιλιάδες επενδυτές, κυρίως μεγάλες Ευρωπαϊκές τράπεζες και κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια.. Οι επενδυτές αυτοί δεν είχαν δυνατότητα συνοχής και συνεννόησης μεταξύ τους ενώ σε περίπτωση που προχωρούσαμε σε χρεοστάσιο θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους μόνο μέσω της δικαστικής οδού στα ελληνικά δικαστήρια. Επιπλέον το μεγαλύτερο μέρος του χρέους διεπόταν από ελληνικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι με μια αλλαγή του ελληνικού νόμου μπορούσαμε να διαμορφώσουμε τους όρους των ομολόγων αυτών όπως εμείς θέλαμε.
Πλέον, μετά από δύο δανειακές συμβάσεις και τη μετατροπή του χρέους σε διακρατικό οποιαδήποτε έννοια μονομερούς αλλαγής των όρων του χρέους μας δύναται να διαταράξει τις διακρατικές σχέσεις τις Ελλάδας με τα κράτη με τα οποία είμαστε στο ίδιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα! Επίσης οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής των όρων των διακρατικών δανείων θα πρέπει να περάσει και να εγκριθεί από όλα τα κοινοβούλια των χωρών που μας έχουν δανείσει!
Επιπλέον η σχέση διακρατικού δανειστή και δανειζόμενου την οποία έχουμε δεχθεί μας επιβάλλει και όλους τους άλλους όρους τους οποίους οι δανειστές με το μνημόνιο μας ζητούν να εφαρμόσουμε χωρίς να τους ενδιαφέρει αν τα μέτρα που εφαρμόζονται βοηθούν τη χώρα ή την καταστρέφουν.
Στην πραγματικότητα το μόνο πράγμα που πραγματικά ενδιαφέρει το δανειστή είναι να πάρει σύντομα τα χρήματά του πίσω, ενώ συμπεριφέρεται στο δανειζόμενο με υποτιμητικό τρόπο και σαν να είναι υπόδουλος του. Αυτό δε το γεγονός είναι που συστηματικά βιώνουμε τα τελευταία χρόνια με τη συμπεριφορά, τις δηλώσεις και τις αξιώσεις των Ευρωπαίων “εταίρων” κάθε φορά που επιθεωρούν το ελληνικό πρόγραμμα.
Το επιχείρημα ότι οι Ευρωπαίοι είναι σύμμαχοί μας και μας δανείζουν για να πετύχουμε στην προσπάθεια αναδιάρθρωσης της χώρας μας θα είχε βάση αν το μεγαλύτερο μέρος των δανείων είχε χρησιμοποιηθεί για να στηριχθεί η ελληνική οικονομία. Όμως το 85% των χρημάτων που μας έχει δοθεί με τη μορφή δανείων έχει επιστρέψει και πάλι στις τράπεζες των ευρωπαϊκών χωρών καθώς χρησιμοποιήθηκε για αποπληρωμή των παλιών μας δανείων.
Στην πραγματικότητα τα δάνεια προς την Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες από τις ζημιές τους στα ελληνικά ομόλογα ενώ η χώρα μας αντί να εξασκήσει εθνική κυριαρχία και να διεκδικήσει αναδιάρθρωση του χρέους της στην αρχή της κρίσης, φορτώθηκε αυτά τα τεράστια δάνεια που δεν μπορεί να αποπληρώσει.
Όσο δε για τις καλές προθέσεις των εταίρων μας θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα σκεπτικοί καθώς ο Αμερικανός υπουργός οικονομικών Τιμ Γκάιτνερ σε πρόσφατο βιβλίο αναφέρει ξεκάθαρα ότι οι επιθυμία των Ευρωπαίων ηγετών δεν ήταν να λύσουν το πρόβλημα αλλά να δώσουν στην Ελλάδα ένα πολύ καλό μάθημα ώστε να την τιμωρήσουν.
Πώς αλλιώς μπορούμε άλλωστε να εξηγήσουμε την απαίτησή τους στην αναδιάταξη του χρέους που έγινε το 2012 το μεγαλύτερο βάρος να το επωμισθούν οι Έλληνες; Οι Ευρωπαίοι φίλοι μας επέβαλαν να συμμετέχουν υποχρεωτικά όλα τα φυσικά πρόσωπα αλλά και τα δημόσια ταμεία στην Ελλάδα αλλά να εξαιρεθούν περισσότερο από 50 δισεκατομμύρια ομολόγων που διακρατούσαν οι κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης. Πως αλλιώς μπορούμε να εξηγήσουμε την απαίτησή τους τα φυσικά πρόσωπα δηλαδή οι Έλληνες πολίτες που εμπιστεύθηκαν τη χώρα τους αγοράζοντας αποταμιευτικά ομόλογα να μην αποκατασταθούν ούτε έμμεσα ούτε άμεσα και με κανένα τρόπο! Δεν είχαν όμως την ίδια απαίτηση για τα νομικά πρόσωπα και τις τράπεζες για τις οποίες θέσπισαν φοροαπαλλαγές με νόμο που προηγήθηκε του νόμου του PSI…
Ζητούμενο σε οποιοδήποτε πρόγραμμα συμφωνηθεί στο μέλλον από τη νέα κυβέρνηση θα είναι, πέρα από την αποκατάσταση της αξιοπιστίας στο εξωτερικό, να αποκαταστήσει και την αξιοπιστία στο εσωτερικό της χώρας μας. Η αποκατάσταση των ομολογιούχων φυσικών προσώπων, θα ήταν ένα απτό δείγμα γραφής προς αυτή την κατεύθυνση.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι η δικαιοσύνη, η αναλογικότητα και η ισονομία του προγράμματος και των πολιτικών που θα εφαρμοστούν εφεξής, θα αποτελέσουν την προϋπόθεση για να στηρίξουν όλοι οι Έλληνες τη νέα αυτή προσπάθεια.
Οι Έλληνες είναι αυτοί που καλούνται να βάλουν πλάτη και πρέπει πρώτα αυτοί να καταλάβουν, να νιώσουν και να πιστέψουν ότι αυτό γίνεται για το καλό τους και όχι εις βάρος τους! Μόνο τότε θα το υποστηρίξουν και θα πετύχει!
*Ο κ. Γιάννης Μαρινόπουλος είναι Πρόεδρος ΔΣ του Συλλόγου Φυσικών Προσώπων Ομολογιούχων Ελληνικού Δημοσίου
Πηγή capital.gr
