Χιλιάδες Δωδεκανήσιοι μετανάστευσαν μαζικά από την Κάλυμνο, τη Σύμη και τη Χάλκη πριν από πολλές δεκαετίες στη νότια αυτή πολιτεία σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Μαζί τους μετέφεραν στην άλλη άκρη της Γης την παραδοσιακή τεχνογνωσία από τα νησιά του Αιγαίου και οι έμπειροι βουτηχτάδες έφτιαξαν καΐκια και ανέπτυξαν τη σπογγαλιεία.
Σήμερα, στη γοητευτική μικρή πολιτεία που θυμίζει το Αρχιπέλαγος κυριαρχεί το ελληνικό στοιχείο και, για πρώτη φορά στα χρονικά, ένας ομογενής εκλέγεται στη θέση του δημάρχου. Ο κ. Χρυσόστομος Αλαχούζος, γεννημένος στην Κάλυμνο, μετανάστευσε εκεί τη δεκαετία του ’60 και τώρα αναλαμβάνει τα ηνία στην πόλη των σφουγγαράδων. Με προηγούμενη θητεία στον δήμο ως αντιδήμαρχος, με παρουσία στα κοινά και βεβαίως ενεργό δράση στην παροικία, ο κ. Αλαχούζος κέρδισε τη μάχη στις τοπικές εκλογές που διεξήχθησαν την περασμένη εβδομάδα. Αμέσως τα νέα έφτασαν και στο νησί… Αλλωστε σχεδόν κάθε οικογένεια έχει κάποιον συγγενή μετανάστη.
Η πορεία του
«Γεννήθηκα στην Κάλυμνο το 1951 και έφυγα στην Αμερική τη δεκαετία του ’60, σε ηλικία 13 ετών. Εγκατασταθήκαμε στο Τάρπον Σπρινγκς μαζί με τον πατέρα μου και τον αδελφό μου αρχικά. Ο πατέρας μου πήγε εκεί για σφουγγαράς και μας πήρε μαζί του, ενώ αργότερα ήρθε και η υπόλοιπη οικογένεια, η μητέρα και η αδελφή μου», αφηγείται στο «Εθνος» ο κ. Χρυσόστομος Αλαχούζος λίγο μετά την εκλογική νίκη του. «Εχω ζήσει τη ζωή του σφουγγαρά από κοντά, βλέποντας τον πατέρα μου ο οποίος δούλευε στα σφουγγάρια, απέκτησε δικό του καΐκι και ήταν καπετάνιος. Σήμερα η πόλη έχει 25.000 κατοίκους και ανάμεσά τους υπάρχει μεγάλη παροικία, την οποία δημιούργησαν οι σφουγγαράδες από την Κάλυμνο, τη Σύμη, τη Χάλκη, ενώ υπάρχουν ομογενείς και από άλλες περιοχές της Ελλάδας. Η ελληνική κοινότητα γενικά είναι πολύ δραστήρια, πολλοί έχουν επιχειρήσεις, είναι εγγράμματοι, έχουν πολιτιστικούς συλλόγους και αποτελούν ένα δυνατό στοιχείο της κοινωνίας».
Στις αρχές του 20ού αιώνα αναπτύχθηκε μια ισχυρή οικονομία από τη σπογγαλιεία και χιλιάδες νησιώτες μετανάστευσαν στη Φλόριντα
Στις αρχές του 20ού αιώνα αναπτύχθηκε μια ισχυρή οικονομία από τη σπογγαλιεία και χιλιάδες νησιώτες μετανάστευσαν στη Φλόριντα
Τη δεκαετία του 1880 οι λιγοστοί τότε κάτοικοι του Τάρπον Σπρινγκς αυξήθηκαν, κτίστηκαν όμορφα βικτωριανά σπίτια και ο κόλπος γέμισε με ατμόπλοια, σκάφη και ψαράδικα. Με την ανάπτυξη του εμπορίου η περιοχή απέκτησε κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα, με ξενοδοχεία, ακόμα και όπερα.
Οταν ξεκίνησε η εμπορική αξιοποίηση των σφουγγαριών έφτασαν και οι πρώτοι Ελληνες μετανάστες για να εργαστούν ως δύτες. Ανάμεσά τους ήταν και ο Ιωάννης Κόκκορης από το Λεωνίδιο, ο οποίος το 1905 ουσιαστικά παρουσίασε για πρώτη φορά την τεχνική της συλλογής σπόγγων στο Τάρπον Σπρινγκς.
Ανάπτυξη εμπορίου
Ο ίδιος έφερε σπογγαλιείς από τα Δωδεκάνησα και σύντομα στο χωριό των σφουγγαράδων έφτασαν δύτες από τις Σπέτσες, την Υδρα, την Αίγινα. Υστερα, ενώ τα καλάθια ανέβαιναν γεμάτα με σφουγγάρια από τον βυθό, εμφανίστηκαν οι έμποροι, οι μεσίτες και σταδιακά αναπτύχθηκε ολόκληρη βιομηχανία. Εκτιζαν σκαριά, παρείχαν εξοπλισμό και έδιναν χρηματοδοτήσεις για τον στόλο με τα σφουγγαράδικα ο οποίος συνεχώς μεγάλωνε.
Η ανάπτυξη έφερε και το Χρηματιστήριο των Σφουγγαριών που δημιούργησαν δύτες, έμποροι, ιδιοκτήτες σκαφών κ.ά. Οι Ελληνες ίδρυσαν τη δική τους κοινότητα και έπειτα απέκτησαν και την Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Η πόλη είχε πλέον αποκτήσει μια καινούργια ταυτότητα με μεσογειακό χρώμα και την ελληνική ατμόσφαιρα.
Είναι σαν να ζούμε στα Δωδεκάνησα
Μετά τον πόλεμο, το 1948, η επιδημία της κόκκινης άλγης στον Κόλπο του Μεξικού έφτασε και σε εκείνα του νερά και οι περιοχές των σφουγγαριών υπέστησαν τεράστια καταστροφή. Αρκετοί έγιναν αλιείς και τα σφουγγάρια μετατράπηκαν σε τουριστικό αξιοθέατο. Η ανάκαμψη επέστρεψε το 1959 και σταδιακά οι περιοχές με τα σφουγγάρια αναγεννήθηκαν κυρίως τη δεκαετία του ’70. Σε αυτό το περιβάλλον βρέθηκε η οικογένεια του κ. Αλαχούζου, όταν ο πατέρας του σημερινού δημάρχου πάλευε για τον επιούσιο με το καΐκι του για να αναθρέψει τα παιδιά του.
«Στο Τάρπον Σπρινγκς συνέχισα το σχολείο που είχα διακόψει στην Κάλυμνο. Υστερα πήγα στον στρατό, υπηρέτησα στους πεζοναύτες και έπειτα ολοκλήρωσα τις σπουδές μου. Ασχολήθηκα με επιχειρήσεις και με τις επικοινωνίες στην εταιρία Fortune 500 Company ως μάνατζερ επί πολλά χρόνια», λέει ο κ. Χρυσόστομος Αλαχούζος ή απλώς Chris για τους φίλους και πατριώτες οι οποίοι τον υποστήριξαν στις εκλογές και τον εξέλεξαν ως ανώτατο άρχοντα στην πόλη των σφουγγαριών.
«Εχω την τιμή να υπηρετήσω όλο τον λαό του Τάρπον Σπρινγκς, να είμαι δήμαρχος για όλο τον κόσμο. Βεβαίως με στήριξαν πολύ οι Ελληνες και είμαι ο πρώτος που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και φτάνει στο αξίωμα του δημάρχου. Οταν τελείωσαν οι εκλογές, πήγα στα ελληνικά καφενεία να δω τους πατριώτες και να τους ευχαριστήσω. Ηταν όλοι τους ενθουσιασμένοι γιατί ένας δικός τους άνθρωπος είχε ψηφιστεί για να λάβει την αρχηγία της πόλης».
Στόλος
Σήμερα το Τάρπον Σπρινγκς διαθέτει ακόμα στόλο με καΐκια των σφουγγαράδων. Η βιομηχανία των σπόγγων παραμένει ενεργή, καθώς η αναβίωση έφερε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Παράλληλα το θερμό κλίμα, ο χαρακτήρας της περιοχής και οι θρύλοι των σφουγγαράδων προσελκύουν πολλούς επισκέπτες και η μικρή πόλη έχει καταστεί δημοφιλές θέρετρο διακοπών.
«Είναι μία από τις λίγες πόλεις σε όλο τον κόσμο που έχει σφουγγαράδικα και είναι όλοι Ελληνες. Υπάρχει η ελληνική κουλτούρα, τα ήθη και τα έθιμα από τα νησιά μας. Συγχρόνως πολλοί άνθρωποι έρχονται από όλη την Αμερική και την Ευρώπη για να δούμε αυτό το ελληνικό χωριό όπου επικρατεί μια ατμόσφαιρα του Αιγαίου, σαν να είναι νησί της Δωδεκανήσου», λέει ο κ. Αλαχούζος, ο οποίος διατηρεί άριστα την ελληνική γλώσσα, ενώ το ίδιο προσπαθεί για τα παιδιά του. Οσο για τις σχέσεις με την Κάλυμνο: «Προσπαθώ να έρχομαι τακτικά, σχεδόν κάθε χρόνο, καθώς στο νησί έχω συγγενείς και αρκετούς φίλους».
Γιώργος Αποστολίδης ΕΘΝΟΣ
