Όλο και περισσότερα άρθρα γράφονται για την κατάσταση που επικρατεί στο αεροδρόμιο της Ρόδου. «Χάος», «εικόνες ντροπής» είναι οι κύριες εκφράσεις που επιλέγονται και όχι άδικα για να περιγράψουν την κατάσταση.
Πράγματι το αεροδρόμιο είναι ακόμη ένα απέραντο γιαπί. Από τα φανάρια, στην οδική είσοδο του αεροδρομίου, μέχρι την περιοχή του διαχωρισμού των αποσκευών, παντού υπάρχουν διάσπαρτα οικοδομικά υλικά, μπάζα, σίδερα και λαμαρίνες. Ακόμη και μέσα στο χώρο αφίξεων-αναχωρήσεων λείπουν αρκετά πάνελ από την ψευδοροφή με αποτέλεσμα, διαφόρων ειδών καλώδια να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια των επιβατών.
Το ότι τέτοιες εικόνες «αμαυρώνουν το νησί», «πλήττουν τον τουρισμό» είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχει όμως και η άλλη εικόνα την οποία δεν θέλουν, αλλά ούτε και τολμούν να θίξουν οι πολιτικές αστικές δυνάμεις και οι τοπικοί τους παράγοντες, γιατί είναι δικό τους δημιούργημα.
Η εργασιακή ζούγκλα που ζουν στο πετσί τους όσοι δουλεύουν στο αεροδρόμιο, στις εταιρίες επίγειας εξυπηρέτησης, τον επισιτισμό, τα security, ακόμη και πληρώματα αεροπορικών εταιριών, φέρει την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και είναι αυτή που απουσιάζει από τις διαμαρτυρίες τους. Ξέρουν πολύ καλά τι εργασιακές σχέσεις εφαρμόζονται ήδη. Κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας αναγκάζονται οι εργαζόμενοι να αποδεχθούν εξοντωτικούς όρους απασχόλησης. Κομμένα ρεπό, δεκάωρα και δωδεκάωρα την ημέρα, να μην τηρείται ούτε η 11ωρη ανάπαυση μεταξύ βαρδιών. Μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις η υπερωριακή αυτή απασχόληση δεν καταγράφεται ή για τις επιπλέον αυτές ώρες οι εργαζόμενοι «επινοικιάζονται» με δεύτερη σύμβαση.
Εντελώς υποκριτική είναι η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ στην πρόταση του προέδρου της ΝΔ, για εργασιακή εβδομάδα 7 ημερών, η οποία ούτε τυχαία είναι, ούτε εν κενώ, αφού όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ήδη εφαρμόζεται στο αεροδρόμιο αλλά και σε άλλους κλάδους όπως στα ξενοδοχεία. Τέτοιες προτάσεις έρχονται για να νομοθετήσουν-νομιμοποιήσουν την ασυδοσία των μεγαλο-εργοδοτών. Το επιχείρημα-δικαιολογία του αυξημένου όγκου δουλειάς, μόνο ως αστείο μπορεί να ακουστεί στα αυτιά των εργαζομένων του αεροδρομίου, αφού καθημερινά βλέπουν, όπως μας είπαν, ότι «απλά, τα άτομα δεν φτάνουν». Άλλωστε και εργοδοτικά στελέχη με κυνισμό ομολογούν ότι για να έχει μια εταιρία κέρδη πρέπει να απασχολεί λιγότερους εργαζόμενους από όσους έχει πραγματικά ανάγκη. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει. Κέρδη για ποιον;
Με αυτό το γνώμονα, τη μεγιστοποίηση των κερδών και της διαχειρίστριας εταιρίας (Fraport), σχεδιάστηκαν και προχωρούν τα έργα στο αεροδρόμιο της Ρόδου. Από την πρώτη χρονιά υπερδιπλασίασε τα ενοίκια των καταστημάτων που δραστηριοποιούνται στο χώρο, με αποτέλεσμα αρκετά να κλείσουν, μεταξύ αυτών και το φαρμακείο. Περιόρισε στο ελάχιστο τους χώρους αναμονής στις εξόδους, προκειμένου να στηθούν καινούρια καταστήματα, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος των επιβατών να περιμένει όρθιο ή να καταφεύγει στα παρακείμενα café.
Παραχώρησε τον χώρο στάθμευσης των οχημάτων των εργαζομένων στις εταιρίες ενοικίασης αυτοκινήτων. Οι παρεμβάσεις που έκανε στο χώρο της πίστας έχουν αυξήσει τον αριθμό των αεροσκαφών που μπορούν να σταθμεύσουν, χωρίς ωστόσο να αυξηθεί ούτε εκατοστό η «πίστα», με αποτέλεσμα η απόσταση μεταξύ σταθμευμένων αεροσκαφών να φτάνει έως και τα 8m. Έτσι έχει παρατηρηθεί επιβάτες να περνάνε πλάι από το βυτιοφόρο που ανεφοδιάζει διπλανό αεροσκάφος. Να
σημειώσουμε επίσης ότι στο αεροδρόμιο «Διαγόρας» της Ρόδου, των 5 και πλέον εκατομμυρίων επιβατών και των χιλιάδων εργαζομένων δεν υπάρχει γιατρός.
Εξοργιστικό είναι επίσης και το γεγονός ότι ενώ οι λαϊκές οικογένειες στενάζουν κάτω από τη δυσβάσταχτη φορολογία που μας έχει επιβληθεί όλα αυτά τα χρόνια, η εταιρία Fraport χαίρει απαλλαγών. Δεν πληρώνει ΕΝΦΙΑ, αλλά και με τη σύμφωνη γνώμη του Δήμου η Fraport δεν πληρώνει ανταποδοτικά τέλη, αφού η Δημοτική Αρχή συμμορφώθηκε πλήρως προς τις υποδείξεις του Υπουργείου.
Δεν μπορούν λοιπόν να σφυρίζουν αδιάφορα ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, αλλά και όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις στο κοινοβούλιο ή στη τοπική διοίκηση που υλοποίησαν αυτή την πολιτική των εργασιακών σχέσεων-λάστιχο, την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, την πολιτική των προκλητικών φοροαπαλλαγών και ασυλίας σε μονοπώλια. Ακόμη και όταν ολοκληρωθούν τα έργα, αυτό που θα μείνει στους εργαζόμενους θα είναι μισθοί των €500 (και αν), απλήρωτη υπερωριακή απασχόληση, σπαστά ωράρια και μια απίστευτη εντατικοποίηση της εργασίας που δεν αφήνει χρόνο ούτε για τις βασικές ανάγκες (νερό, τουαλέτα).
Σε σχόλιο του μπροστά στην υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης των περιφερειακών αεροδρομίων στη Fraport, το ΚΚΕ από το 2015 είχε προειδοποιήσει: «Αυτή η εξέλιξη θα κάνει πανάκριβες και απαγορευτικές, για το λαό, τις αεροπορικές μεταφορές και θα οδηγήσει στην επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων σ’ αυτές».
Όπως μπορεί πλέον ο καθένας να διαπιστώσει και μέσα από την προσωπική του πείρα, όσον αφορά το αεροδρόμιο της Ρόδου, τα συμφέροντα των μονοπωλίων και οι ιδιωτικοποιήσεις είναι ασυμβίβαστα με τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες. Λαϊκές ανάγκες που απαιτούν σύγχρονες, φθηνές, ασφαλείς και τακτικές μεταφορές από και προς τα άλλα νησιά και την ηπειρωτική Ελλάδα. Ενιαίο δημόσιο φορέα αερομεταφορών. Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Μισθούς που θα ικανοποιούν τις δικές μας ανάγκες και όχι τα κέρδη των εργοδοτών.
Έφτασε ο καιρός να κάνουμε ένα θαρρετό βήμα.
Να μη δοθεί συγχωροχάρτι σε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Έχουν δοκιμαστεί. Αυτοί έφεραν το 1ο και 2ο μνημόνιο. Μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν το 3ο. Τα μέτρα που προτείνουν μέσα από τα προγράμματά τους αφορούν τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων με ακόμα περισσότερες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, διευκολύνσεις κάθε είδους και βέβαια δεσμεύσεις για τη διαιώνιση της εργασιακής ζούγκλας. Όσα αφορούν τους εργαζόμενους είναι εντέχνως αόριστα.
Μην σκορπιστεί η ψήφος σε Κόμματα μίας χρήσης. Κανένα κέρδος δεν είχε ο λαός μας από ΑΝΕΛ-ΠΟΤΑΜΙ-ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ κτλ.
Εμπιστοσύνη τώρα στο ΚΚΕ. Με ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να μπει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική που μας τσακίζει, Μπορούμε να έχουμε κατακτήσεις.
Τ.Ε. Ν. ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
Ρόδος 19/06/2019
