- Τι ακριβώς αναφέρεται στο δικόγραφο που δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί στο οικείο τμήμα και δεν έχει επιδοθεί στην ΕΤΑΔ Α.Ε.
- Επιχειρείται διαβούλευση για την παραχώρηση του πάρκου, ενώ έχει ταυτόχρονα ανοίξει δικαστικώς η μάχη για να περιέλθει στην ιδιοκτησία του Δήμου Ρόδου!
Το να ζητάς από μια δημόσια αρχή και δη την ΕΤΑΔ ΑΕ, να σου παραχωρήσει την χρήση ενός ακινήτου, το οποίο βρίσκεται από αρχικής καταγραφής του στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου, να διαμαρτύρεσαι δημοσίως γιατί δεν ανταποκρίνεται στο αίτημά σου και ταυτόχρονα να διεκδικείς την κυριότητα δικαστικώς και μάλιστα στην τελευταία βαθμίδα των Διοικητικών Δικαστηρίων, μόνο ως σχήμα οξύμωρο μπορεί να χαρακτηριστεί.
Φανταστείτε, δηλαδή, τι αντίκτυπο και τι συνέπειες θα είχε, να παρακαλάτε να σας παραχωρήσουν τη χρήση ενός ακινήτου το οποίο, όπως υποστηρίζετε ενώπιον των δικαστηρίων, είναι δικό σας…
Ο δήμαρχος Ρόδου κ. Φώτης Χατζηδιάκος, που προχθές «ομολόγησε» ότι το ακίνητο της «Ροδιακής Επαυλης» έχει κριθεί ότι δεν είναι κοινόχρηστο «τελεσιδίκως», ότι η ανάπλαση του χώρου είχε ενταχθεί παρατύπως στο ΕΣΠΑ, διότι δεν έχει την κυριότητά του, επιχείρησε με τις δηλώσεις του να πείσει, ότι δεν επέλεξε την οδό της δικαιοσύνης αλλά αυτή της συνεννόησης και της διαβούλευσης με την ΕΤΑΔ ΑΕ.
Πλην όμως ο Δήμος Ρόδου, έχει ήδη ασκήσει αίτηση ακύρωσης ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί και δεν έχει φυσικά επιδοθεί στην αντίδικο εταιρεία.
Στην αίτηση ακύρωσης, ο Δήμος Ρόδου, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, στρέφεται συγκεκριμένα κατά του Ελληνικού Δημοσίου, όπως νόμιμα εκπροσωπείται, από τον Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, από τον Υπουργό Οικονομικών και τον Υπουργό Εσωτερικών.
Με την αίτηση ζητά συγκεκριμένα την ακύρωση της υπ’ αριθμ. 29/2014 απόφασης της Επιτροπής του άρθρου 152 του Ν. 3463/2006 Νομού Δωδεκανήσου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου και κάθε άλλης συναφούς πράξεως και παραλείψεως οργάνου της Γενικής Γραμματείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου και της Διοίκησης.
Όπως εκθέτει, με την ως άνω απόφαση της επιτροπής του άρθρου 152 ακυρώθηκε η υπ’ αρίθμ. 158/2014 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, που αποδέχθηκε ομόφωνα την ενσωματωμένη σε αυτήν εισήγηση της Νομικής Υπηρεσίας και την επίσης ενσωματωμένη σε αυτήν επιβεβαιωτική – διαπιστωτική πράξη της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού, ότι κατ’ εφαρμογή της παρ. 2 του άρθρου 12 του Ν. 2100/1952, αυτοδίκαια ως κοινόχρηστοι χώροι τόσο κατά το εγκεκριμένο σχέδιο πόλης όσο και από τον τρόπο διάθεσης και χρησιμοποίησης αυτών, έχουν περιέλθει κατά κυριότητα στο Δήμο Ρόδου οι εκτάσεις επτά όμορων κτηματολογικών μερίδων, μαζί με τα επ’ αυτών κτίσματα και τις εγκαταστάσεις που ενιαία συγκροτούν κοινόχρηστο χώρο πρασίνου μέσα στην πόλη της Ρόδου με την κοινώς γνωστή ονομασία «Ροδιακή Έπαυλη», συνολικής έκτασης εδάφους 25.948 τ.μ.
Για τον παραπάνω λόγο η απόφαση εξουσιοδότησε το δήμαρχο, σε εκτέλεση της διαπιστωτικής παραπάνω απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, να προβεί σε έκδοση μεταγραπτέας στο Κτηματολόγιο Ρόδου διαπιστωτικής πράξης περί της αυτοδίκαιης περιέλευσης της κυριότητας των παραπάνω κτηματομερίδων, σύμφωνα με θεωρημένο απόσπασμα της οικείας πινακίδας του ρυμοτομικού σχεδίου της πόλεως Ρόδου και τα βεβαιωτικά έγγραφα της Διεύθυνσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού.
Η Επιτροπή του άρθρου 152 του Ν. 3463/2006 Νομού Δωδεκανήσου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου με την υπ’αρ. 29/2014 απόφασή της δέχθηκε την προσφυγή της ΕΤΑΔ Α.Ε. και ακύρωσε τόσο την σε πρώτο βαθμό διοικητική σιωπηρή απόρριψη της προσφυγής της από τον Γενικό Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου, όσο και την με αριθμό 158/2-4-2014 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου, με την εξής αιτιολογία:
1) Τα ακίνητα που συγκροτούν τη Ροδιακή Έπαυλη ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, είναι ενταγμένα στο σχέδιο πόλης Ρόδου στα Ο.Τ. 73Α και 74 και όχι σε κοινόχρηστο χώρο.
2) Ως εκ του τρόπου η διάθεση ή χρησιμοποίησή τους δεν έχουν κοινόχρηστο χαρακτήρα, έχοντας εκμισθωθεί κατά τμήματα από τον Οικονομικό Έφορο Δημοσίων Κτημάτων Ρόδου, δια του τότε δημάρχου Ρόδου στο Δήμο Ρόδου με τα μισθωτήρια αρ. 1494/19-10-1979 με 1008 δρχ. το μήνα και αρ. 2050/8-5-1980 με 2000 δρχ. το μήνα.
Ο Δήμος Ρόδου θεωρεί ότι η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης είναι μη νόμιμη διότι:
α) Η ένταξη των ακινήτων στα Ο.Τ. 73Α και 74 δεν συνεπάγεται ότι ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του δημοσίου και ότι δεν είναι ενταγμένα στο σχέδιο πόλης Ρόδου και δεν αποτελούν κοινόχρηστο χώρο, σύμφωνα με τις γενικώς ισχύουσες διατάξεις του άρθρου 22 του ν.δ. 17.7.1923 (ΣτΕ 2490/1980) καθώς επίσης με τις ισχύουσες στη Δωδεκάνησο ειδικές διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 2 του Ν. 2100/1952.
β) Η διάθεση και η χρησιμοποίηση τους, κατ’ εφαρμογή και της δεύτερης περίπτωσης των παραπάνω ειδικών διατάξεων, έχει αμιγώς κοινόχρηστο χαρακτήρα, σύμφωνα και με βεβαιωτική πράξη της Δ/νσης Πολεοδομικού Σχεδιασμού του Δήμου Ρόδου, η οποία είναι η κατά νόμο καθ΄ύλην και κατά τόπο αρμόδια υπηρεσία, επί των πολεοδομικών θεμάτων στη περιφέρεια του Δήμου Ρόδου.
γ)Η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε χωρίς να κληθεί ο Δήμος Ρόδου να εκφράσει τις απόψεις του, ενώπιον της Επιτροπής του άρθρου 152 του Ν. 3463/2006 Νομού Δωδεκανήσου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι ο Δήμος Ρόδου διατείνεται ότι η «Ροδιακή Επαυλη» έχει κοινόχρηστο χαρακτήρα, σε εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 2 του άρθρου 12 Ν.2100/1952 με τις οποίες προβλέπεται ότι ειδικά στη Δωδεκάνησο χώροι που φέρονται ως ιδιοκτησία του δημοσίου εκ διαδοχής του Ιταλικού και είναι κοινόχρηστοι, είτε κατά το εγκεκριμένο σχέδιο πόλεως, είτε στην πράξη από τον τρόπο της διαθέσεως και χρησιμοποιήσεως αυτών, δηλαδή οδοί, πλατείες, δενδροστοιχίες, ανθόκηποι, άλση, φυτώρια κ.λ.π, με εξαίρεση τους αιγιαλούς και παραχωρούνται δωρεάν μετά των επ’ αυτών κτισμάτων και εγκαταστάσεων στην κυριότητα των οικείων δήμων, δυνάμει του νόμου, αυτοδίκαια και χωρίς άλλη διατύπωση.
Υποστηρίζει ότι η παραπάνω αυτοδίκαιη περιέλευση έχει αναγνωρισθεί, και αποτελεί κατά κάποιο τρόπο και για τη «Ροδιακή ΄Επαυλη» δεδικασμένο και σε κάθε περίπτωση νομολογία, για το παρακείμενο –σχεδόν όμορο- πάρκο απέναντι από το πρώην ξενοδοχείο «Θέρμαι».
Συγκεκριμένα με δύο αποφάσεις του Εφετείου Δωδεκανήσου, την 240/2006 και την 236/2009, με αντικείμενο επίσης την εγγραφή στο Κτηματολόγιο Ρόδου όμοιας πράξης του δημάρχου Ροδίων αυτοδίκαιης περιέλευσης κατά τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 12 Ν.2100/1952, αναγνωρίσθηκε ότι όλος ο κήπος απέναντι από το πρώην ξενοδοχείο «Θέρμαι» είχε περιέλθει με τις παραπάνω διατάξεις στον Δήμο Ρόδου, αφού στο σχέδιο πόλεως προβλέπεται σαν χώρος πρασίνου.
Στην προκειμένη περίπτωση και για τη Ροδιακή ΄Επαυλη, η Δ/νση Πολεοδομικού Σχεδιασμού, επιβεβαίωσε ότι η «Ροδιακή Επαυλη» είναι ελεύθερος χώρος πρασίνου του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως Ρόδου.
Υποστηρίζει παραπέρα ότι με την προσφυγή της ΕΤΑΔ Α.Ε επισημάνθηκε ότι στη Γενική Συνέλευσή της το Ελληνικό Δημόσιο εκπροσωπείται πλέον από το ΤΑΙΠΕΔ, τα προϊόντα αξιοποίησης των ακινήτων του οποίου χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους της χώρας και αν απωλεσθούν υπάρχει παράβαση διατάξεων νόμου και επηρεάζεται «η ζωή του κάθε πολίτη αυτής της χώρας».
Σημειώνεται ότι η αίτηση ακύρωσης του Δήμου Ρόδου δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί από το ΣτΕ και ως εκ τούτου δεν έχει κοινοποιηθεί στην ΕΤΑΔ Α.Ε..
