«Ουκ εν τω πολλώ το ευ»

Τι είδους τουρισμό θέλουμε, πού πρέπει να δώσουμε έμφαση; Μας ενδιαφέρουν μόνο τα ρεκόρ από αφίξεις ή το τι αφήνει πίσω του ο μέσος τουρίστας; «Ουκ εν τω πολλώ το ευ» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και η φράση αυτή ταιριάζει γάντι στη σημερινή κατάσταση του ελληνικού τουρισμού. Σίγουρα, τα ρεκόρ αφίξεων τα τελευταία χρόνια ήταν το «οξυγόνο» που βοήθησε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να αντέξει την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. Τα πράγματα όμως άλλαξαν, και μαζί τους πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. Η παγκόσμια αγορά αναζητεί την ποιότητα, τη βιωσιμότητα, τους πιο χαλαρούς ρυθμούς και τα μικρότερα πλήθη. Επαρκούν οι βασικές υποδομές που αφορούν το νερό, την αποχέτευση, τη συλλογή των σκουπιδιών, το οδικό δίκτυο, τα λιμάνια για να εξυπηρετήσουν τους πιο δημοφιλείς προορισμούς; Πόση οικοδόμηση αντέχει κάθε νησί; Μπορεί να μπει όριο σε αυτό; Σε πολλές περιοχές έχουμε φτάσει στα όρια αντοχής των υποδομών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η  κατάρρευση του συστήματος ύδρευσης-αποχέτευσης στη Μύκονο, λόγω της υπερβολική δόμησης. Παραδείγματα, θα βρούμε σε όλους τους δημοφιλείς προορισμούς, που από τη μία φέρνουν πολύτιμα έσοδα, αλλά από την άλλη δείχνουν τους κινδύνους μιας άναρχης ανάπτυξης, που στο τέλος μπορεί να υπονομεύσει το μέλλον του τουριστικού προϊόντος  Κανένα από αυτά τα ερωτήματα δεν έχει εύκολη απάντηση. Τα κάνουμε κατά καιρούς τα τελευταία χρόνια Μόνο που κάποτε πρέπει να απαντηθούν, εάν δεν θέλουμε να διαβάζουμε ρεπορτάζ σαν αυτό της «δημοκρατικής» για τουρίστες που κάνουν παζάρια ακόμη και για το νερό ή το παγωτό…