Από το ναυάγιο των εκλογών του 2014 στον Δήμο Ρόδου, το γαλάζιο οικοσύστημα δεν διδάχθηκε και επιδιώκει εκ νέου να δοκιμάσει το όριο της αντοχής του.
Δηλώσεις δημόσιες, καρφιά σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, αιχμές για τη στάση των εκάστοτε στρατοπέδων και μεμονωμένων στελεχών, αλλά και θεωρίες συνωμοσίας, διαμόρφωσαν και διαμορφώνουν ένα τοπίο εκρηκτικό, στο οποίο ηχεί ο κόκκινος συναγερμός της ενότητας.
Γράφει ο Δαμιανός Αθανασίου
Όταν ο… κόμπος έφτασε στο χτένι, ούτε τα ανακλαστικά της πολιτικής επιβίωσης κράτησαν δεμένες τις λαβωμένες «συνιστώσες» της τοπικής Νέας Δημοκρατίας, που βρέθηκε να μετρά την μια ήττα μετά την άλλη μετά την εντυπωσιακή επικράτηση του Χατζή Χατζηευθυμίου στον πρώην Δήμο Ροδίων.
Ευθύνη βέβαια για την κατάσταση, που είχε διαμορφωθεί στο εσωτερικό της τοπικής Νέας Δημοκρατίας, που σπαράχθηκε από εσωστρέφεια, δεν φέρουν μόνο οι τοπικοί… «φεουδάρχες».
Ευθύνη μεγάλη έχει και η προηγούμενη ηγεσία του κόμματος, που επέλεξε στις εκλογές του 2014, να απέχει από την λήψη απόφασης για την στήριξη ενός εκ των κεντροδεξιών «μονομάχων».
Στον απόηχο δε του εκλογικού Βατερλό, λίγες πρωτοβουλίες, ανελήφθησαν μέχρι σήμερα.
Η τακτική των δήθεν απολίτικων υποψηφίων από τους λοιπούς κομματικούς σχηματισμούς, γνωστή:
Με το καλάμι του «υπερκομματικού» – «ανεξάρτητου» υποψηφίου, ανά χείρας, υποψήφιοι με γνωστές καταβολές, όπως ο καταπράσινος δήμαρχος Ρόδου Φώτης Χατζηδιάκος, ψάρευαν στα καταγάλανα νερά, εκμεταλλευόμενοι την «φουρτούνα». Και η ψαριά -όχι μόνο για την παράταξη Χατζηδιάκου- αλλά και για άλλους, τα είχε όλα… από «χάνους» μέχρι «συναγρίδες».
Μέσα σε αυτό το ιονισμένο κλίμα, η Νέα Δημοκρατία, υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη οδεύει προς τις εκλογές του Μαΐου του 2019 και βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά στοιχήματα των τελευταίων ετών: να κερδίσει τις εκλογές στον Δήμο Ρόδου και κυρίως να γκρεμίσει τα τείχη της εσωστρέφειας.
Οι επιλογές ήταν δύο για την ηγεσία του κόμματος: Να εμπλακεί σε μια ατέρμονη συζήτηση με την βάση και να ασχολείται καθημερινά σχεδόν με προτάσεις, αντιπροτάσεις, αλληλοκαρφώματα ή να ενημερώσει έγκαιρα για τις επιλογές της.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έτσι ζύγισε τους υποψηφίους και αποφάσισε και την απόφασή του αυτή δεν την διαπραγματεύτηκε αλλά την γνωστοποίησε άμεσα.
Και είχε να επιλέξει για τον Δήμο Ρόδου μεταξύ δύο υποψηφίων του Αντώνη Καμπουράκη και του Κώστα Ταρασλιά. Ο Μανώλης Καμπουρόπουλος δεν εκδηλώθηκε δημόσια ενώ ο Στράτος Καρίκης δεν έχει θεραπεύσει ακόμη το στραμπούληγμα που υπέστη στον δρόμο για την εκλογή του ως βουλευτής των ΑΝΕΛ.
Αν και δεν είναι εποχή για «δηλώσεις μετάνοιας», σε αντίθεση με την ισχυρότερη Μίκα Ιατρίδη, που έμαθε από τα λάθη της, τάχθηκε και εντάχθηκε ομαλά στο κόμμα, ο Στράτος Καρίκης ακόμη δεν έχει αντιληφθεί ότι κινδυνεύει, σε ένα σύστημα απλής αναλογικής, να γίνει το «δεκανίκι» του «Χ» υποψηφίου του ΚΙΝΑΛ ή και του ΣΥΡΙΖΑ.
Και μιλάμε για «Χ» υποψήφιο καθώς δεν θα πρέπει να θεωρείται σίγουρη η υποψηφιότητα του Φώτη Χατζηδιάκου στον πρώτο βαθμό και πιθανή η υποψηφιότητα του Μανώλη Γλυνού στον δεύτερο βαθμό. Το σενάριο να επιλεγεί ο τελευταίος ως υποψήφιος στον Δήμο Ρόδου, δεν θα πρέπει να αποκλείεται ακόμη.
Και ποια ήταν η πρώτη κίνηση του Στράτου Καρίκη, με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Καμπουράκη; Επικοινωνιακός πανικός.
Εξέδωσε την πρώτη δημόσια ανακοίνωση αποδοκιμασίας της υποψηφιότητας, που επέλεξε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, για να αναδείξει τι; Οτι ο γνωστός επιχειρηματίας, που δεν γεννήθηκε σε κομματικό σωλήνα και δεν αναδείχθηκε από το κόμμα ως επαγγελματίας της πολιτικής, είναι «πρίγκιπας» αποξενωμένος από την κοινωνία.
Και το ερώτημα είναι πλέον για ποια κοινωνία μιλάμε; Αυτή που θέλει τους άρχοντες της να την φουσκώνουν με υποσχέσεις, να τους χτυπούν την πλάτη και να τους τάζουν «λαγούς και πετραχήλια», να σέρνουν τους χορούς στα πανηγύρια;
Πρόκειται για ένα «ψευτοδίλημμα», που σερβίρεται για να αγγίξει τα ταπεινά ένστικτα των δοκιμασμένων από την οικονομική κρίση ψηφοφόρων, που ζηλεύουν άδικα, όσους μπόρεσαν μέσα στον όλεθρο της φορομπηχτικής πολιτικής όχι μόνο να επιβιώσουν αλλά και να αναπτυχθούν περαιτέρω.
Και είναι να αναρωτιέται κανείς μήπως κάτι τέτοιους τύπους θέλουμε για να φέρουν στην Ρόδο τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα που έχασε;
Η μοιρολατρία και τα ανάθεμα, η μιζέρια και η λύπηση, είναι μια πολιτική στάση που δεν οδηγεί πουθενά. Το δείτε πόσους δρόμους και πεζοδρόμια έφτιαξα και πόσα παγκάκια και κολώνες έβαψα, μέσα στις αντιξοότητες, είναι ο ορισμός, η επιτομή, της μετριότητας.
Η αντιπαράθεση για τις διαδικασίες επιλογής του εκλεκτού της Νέας Δημοκρατίας, που ανέκυψε στην τελευταία συνεδρίαση της Νομαρχιακής Επιτροπής, δεν κινείται γύρω από θέσεις για την ανασυγκρότηση και για το πολιτικό στίγμα του κόμματος, που παραπαίει σε τοπικό επίπεδο. Δεν έχει καν νόημα. Το ζητούμενο είναι ένα για τη Νέα Δημοκρατία και η επιλογή Καμπουράκη από τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει ένα και μόνο σκοπό: Την ενότητα.
Για τη νέα Νέα Δημοκρατία τα λάθη του παρελθόντος έγιναν διδάγματα του μέλλοντος.
