Οι ντάνες της αδιαφορίας και του ωχαδερφισμού

«Δυστυχώς δεν καταφέραμε να σώσουμε αυτό το υπέροχο δάσος. Σώθηκαν ευτυχώς οι άνθρωποι και οι περιουσίες των ανθρώπων» είναι πολλές από τις δηλώσεις.  Δεν θα σταματήσω να ελπίζω ότι θα έρθει μια εποχή που το δάσος θα θεωρείται πολύτιμη περιουσία των ανθρώπων. Πόσες φορές πρέπει να καεί η Εύβοια, σχεδόν η ίδια περιοχή, ώστε να παρθούν ουσιαστικά μέτρα πρόληψης πυρκαγιών; Τα αυτονόητα! Φροντίδα, καθαρισμός του δάσους, καθημερινή διέλευση και παρατήρηση, μόνιμα θερινά πυροφυλάκια, συντήρηση εκ μέρους της ΔΕΗ. Να θέσουμε σε επιφυλακή κάθε επικίνδυνη περίοδο τις τοπικές κοινωνίες. Και να ζητήσουμε ευθύνες από όλους τους εμπλεκόμενους οι οποίοι δεν θα έχουν κανένα περιθώριο να μεταθέτουν τη ευθύνη σε άλλους.Τα δάση στην Ελλάδα καίγονται επειδή το ελληνικό κράτος αδιαφορεί για τη φύση και το περιβάλλον, επειδή όλοι μας αδιαφορούμε. Σαν προαναγγελθείς φόνος μοιάζει κι αυτή η πυρκαγιά. Ο δημοσιογράφος Γιάννης Παπουτσάνης, σε ανάρτηση του στο Facebook περιέγραψε την εικόνα στην περιοχή  που κάηκε, λίγες ημέρες πριν την φωτιά: Σωριασμένα δέντρα κατά μήκος της ασφάλτινης διαδρομής που είχαν  σπάσει ή ξεριζωθεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα, έμειναν εκεί που αέρας και χιόνι τα είχαν σωριάσει. Με τον καιρό, κορμοί και κλαριά, ξεράθηκαν σχηματίζοντας μαζί με τις πευκοβελόνες και τα ξερόχορτα “βουνά” καύσιμης ύλης, που ήρθαν να την συμπληρώσουν κορμοί, κομμένοι, από οργανωμένη υλοτομία, σωριασμένοι σε ντάνες αριστερά και δεξιά του δρόμου. Πρέπει να βρίσκονταν εκεί πάνω από μήνα. Υπήρχε στη διάρκεια του καλοκαιριού σε επιφυλακή πυροφυλάκιο  με μικρό όχημα της πυροσβεστικής ανάμεσα στα χωριά που ζώστηκαν από φωτιά. Εχει … καταργηθεί δυο χρόνια τώρα. Και αναρωτιέται ο δημοσιογράφος : « Κανείς άλλος από τους κατοίκους και τους επαγγελματίες της περιοχής δεν τα είχε δει αυτά; Κανείς δεν προβληματίστηκε για τον κίνδυνο να ξεσπάσει πυρκαγιά σε ένα παρθένο δάσος; Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την περιοχή του;» Ούτε ο Δήμαρχος της περιοχής να συμπληρώσουμε εμείς, που από την πρώτη στιγμή βγήκε στα κανάλια και μιλά για εμπρησμό; Μπορεί. Αλλά πόσο πολύ πιο εύκολα μπορεί άραγε να πάρουν φωτιά οι ντάνες της αδιαφορίας δίπλα στον δρόμο, από το στουπί του ψυχάκια; Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ακόμη και πολύ πιο οργανωμένα κράτη δεν μπορούν να σταματήσουν τις φωτιές χωρίς πραγματικές καταστροφές. Σίγουρα, μπορούμε να σταματήσουμε τους ανθρώπους όμως, την νοοτροπία τους, τον ωχαδερφισμό τους. Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρξε κάποιος κίνδυνος για ανθρώπινη ζωή. Αλλά το «ωχ αδερφέ, δεν βαριέσαι» κάποια στιγμή, κάπου και κάπως πληρώνεται…