Εάν διαβάσει κανείς τα πορίσματα των αρμοδίων επιτροπών, μετά τις πυρκαγιές του 2007 και μέχρι την τραγωδία στο Μάτι, μπορεί να κατανοήσει πως πολλά απ΄ αυτά που έχουν ήδη διαπιστωθεί δεν έγιναν πράξη. Για παράδειγμα, όλα τα πορίσματα καταλήγουν στην προβληματική πολυδιάσπαση των αρμοδίων υπηρεσιών που οδηγούν σε έλλειψη συντονισμού. «Είναι ενδεικτικό ότι στην πρόληψη των δασικών πυρκαγιών συμμετέχουν 45 συναρμόδιοι φορείς που πρέπει να συντονιστούν σε ένα κοινό πλαίσιο. Ο συντονισμός της πρόληψης θα έπρεπε να ασκείται σύμφωνα με το Ν.2612/1998 από τη Δασική Υπηρεσία, κάτι το οποίο λόγω νομικού κενού δεν γίνεται. Για την καταστολή των πυρκαγιών πρέπει να συνεργαστούν 17 φορείς, που ανήκουν σε 6 υπουργεία, προκειμένου να ασκήσουν 11 διαφορετικές αρμοδιότητες», αναφέρει το πόρισμα της ανεξάρτητης επιτροπής Γκολντάμερ το 2019.Αλλά και για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της ζημιάς που συντελείται και που θα έχει συνέχεια και μετά το σβήσιμο των πυρκαγιών, θα πρέπει να μελετήσει τους τελευταίους νόμους που έχουν ψηφιστεί τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια, αναφορικά με χωροταξικό, επεμβάσεις σε περιοχές Natura για χάρη των επενδύσεων κτλ. Ποιοι περιβαλλοντοκτόνοι νόμοι έχουν συμβάλλει στη δημιουργία του προβλήματος με τραγικές καθυστερήσεις, παζάρια και ημίμετρα.
Βαβέλ
