Μς αφορμή τη νέα σχολική χρονιά που ξεκινά και ειδικά για τα μικρά «ειδικά» παιδιά, κάποια εκ των οποίων θα διακριθούν για τη τεράστια αντοχή και γενναιότητα με την οποία θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημά τους, ας πάρουμε ως παράδειγμα τον εξαιρετικό πρωταθλητή μας Σπύρο Γιαννιώτη, ασημένιο Ολυμπιονίκη του Ρίο και πώς πάλεψε το πρόβλημα της δυσλεξίας ως παιδί. Η ανάρτησή του στα Social Media συγκλόνισε με την βιωματική του εμπειρία σχετικά με την δυσλεξία, τους φόβους που του δημιουργούσε, το… βουνό που έπρεπε να ανέβει και τόνισε πως:
«Αν δεν ήμουν δυσλεκτικός, δεν θα είχα φτάσει σήμερα εδώ που είμαι», στέλνοντας μήνυμα πως τίποτα δεν τελειώνει στη ζωή εξαιτίας μιας μαθησιακής δυσκολίας: « Πάντα τέτοια εποχή νιώθω ένα κόμπο στο στομάχι, ίσως να θυμάμαι το βουνό που είχα μπροστά μου γιατί έτσι έβλεπα το σχολείο, τον φόβο να μην μπορώ να ανταπεξέλθω στα διαβάσματά μου, στην ορθογραφία, στην γραφή μου, στο αν τα αλλά παιδιά θα με πουν αγράμματο, ίσως ο μεγαλύτερος φόβος μου. Αυτή την σκηνή δεν θα την ξεχάσω ποτέ, να κυλάει το δάκρυ στο Βιβλίο και να προσπαθώ να διαβάσω, και τα μάτια μου θολά. Να θέλω να είμαι καλός μαθητής και να μην μπορώ. Πέρασαν τα χρόνια και έμαθα στο γυμνάσιο ότι έχω δυσλεξία, αλλά τα βιώματα μου με είχαν χαράξει, δεν αλλάζουν αυτά. Με τα χρόνια έμαθα να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος και να πηγαίνω κόντρα στην ανασφάλεια μου και στο φόβο μου, είναι ένας αγώνας που δίνω καθημερινά. Όλα αυτά τα γράφω με αφορμή το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς, δεν θα ήθελα να νιώσει κανένα παιδί αυτά που ένιωσα εγώ. Από έναν δυσλεκτικό που ακόμα και τώρα που σας γράφει αγχώνεται αν θα κάνει λάθη, αλλά τα γράφει γιατί είναι ένας καθημερινός αγώνας με έναν νικητή. Καλή σχολική χρονιά.»
