Προς την Ρόδος 12/10/2014
Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου
Υπόψη Γενικού Γραμματέα κ. Σπυρίδων Σπυρίδων
Κοινοποίηση: Γραφείο Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά
Συνήγορος του Πολίτη. Ανεξάρτητη Αρχή
ΘΕΜΑ: Διαμαρτυρία – καταγγελία για πρακτικές δημόσιων φορέων που υπονομεύουν τις επενδύσεις, τις κρατούν ημιτελείς και ανενεργές, στερούν τη χώρα από νέες θέσεις εργασίας και οδηγούν σε απόγνωση τους μικρούς επενδύτες.
Αξιότιμε κ. Γενικέ
Να σας συστηθώ. Είμαι ο πολίτης Δημήτρης Κούκουλας και εκπροσωπώ την εταιρεία ΟΜΙΚΡΟΝ ΑΕ. Με τα σημερινά κοινωνικοοικονομικά δεδομένα, θα πω πως είμαι ένας μικρομεσαίος επενδυτής -εγώ ανήκω στους μικρούς – που από το τέλος του 2010(!) προσπαθεί να υλοποιήσει μια επένδυση στη Ρόδο. Το έργο μας αφορά την δημιουργία ενός βιωματικού πάρκου παρουσίασης της παραδοσιακής ζωής και του λαϊκού πολιτισμού της Ρόδου, με τίτλο έργου: KAMINARI Eco Park. Η επένδυση έχει ενταχθεί στις διατάξεις του επενδυτικού νόμου LEADER -Άξονας 4, του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Συνεπείς ως επενδυτές στις υποχρεώσεις μας, καταθέσαμε το 50% της δικής μας συμμετοχής από ίδια κεφάλαια. Το ίδιο και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, για το αναλογούν στη πλευρά του ποσοστό επιδότησης. Ασυνεπείς οι τράπεζες, που παρά τα δις ευρώ που έχουν λάβει για τις κεφαλαιοποιήσεις τους, αρνούνται να χρηματοδοτήσουν το υπόλοιπο 50% του κόστους του έργου, όπως εγγράφως είχαν εξ αρχής δεσμευτεί απέναντι μας. Αυτό συμβαίνει ακόμα και για έργα που είναι σε εξέλιξη. Ως συνέπεια οι περισσότερες από αυτές τις επενδύσεις παραμένουν έως σήμερα ημιτελείς, με το μέλλον τους πλέον αβέβαιο. Για την ενημέρωση σας, η επένδυση μας δημιουργεί δέκα θέσεις απασχόλησης, και συνδράμει στην ανάπτυξη όχι μόνο της ευρύτερης περιοχής του χώρου εγκατάστασης της, που βρίσκεται στο 35ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Ρόδου-Λίνδου, στην αγροτική περιοχή του πρώην Δήμου Αρχαγγέλου, αλλά και στην ποιοτική αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος της Ρόδου. Αν θέλετε να πληροφορηθείτε περισσότερα για την επένδυση και τις δραστηριότητες μας, πέραν από το αντίγραφο του Investment Proposal που είχαμε ως επενδυτές υποβάλει στο 10th International Venture Capital Forum στις (16-17/06/2009), πληροφορίες υπάρχουν στις ιστοσελίδες μας www.kaminari.gr , www.ecomuseum.gr και www.grandmashouse.gr , όπως επίσης και στο συνημμένο απόκομμα της εφημερίδας “Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” (23/02/ 2014), που περιέχει το πιο πρόσφατο αφιέρωμα στις επενδυτικές μας προσπάθειες.
Θα αναρωτηθείτε ποιος είναι ο λόγος που σας απευθύνω την επιστολή αυτή.
Εκ προοιμίου σας λέω πως δεν θέλω να σας ζητήσω απολύτως τίποτα για την επένδυση μου. Απλά και εν συντομία θέλω να σας εκθέσω και μέσω των έγγραφων που σας επισυνάπτω ποια είναι η τύχη ενός επενδυτή στη σημερινή Ελλάδα και εν προκειμένω στη Ρόδο. Καλοπροαίρετα και δίχως καμιά απολύτως αντιπολιτευτική διάθεση και πρόθεση για δημιουργία εντυπώσεων. Αλλά και γιατί πολίτες όπως εγώ, -οικονομολόγος με πολύπλευρη επιχειρηματική δράση και θητεία ως CEO σε εταιρείες του ιδιωτικού τομέα- που παρότι είχαν τις προϋποθέσεις να ευδοκιμήσουν οπουδήποτε στο εξωτερικό προτίμησαν τη χώρα τους, έφτασαν σήμερα στο σημείο να εύχονται να είχαν γίνει κλητήρες σε οποιαδήποτε δημόσια υπηρεσία αντί για επιχειρηματίες-επενδυτές. Και τέλος, γιατί μετά από όλα αυτά που έχω υποστεί ως επενδυτής και πολίτης της χώρας μου, αμφιβάλλω αν υπάρχει ελπίδα επιβίωσης με αξιοπρέπεια και για τα δυο παιδιά μου (30 και 31 χρονών) αν μείνουν εδώ.
Για τις τράπεζες τα αναφέρω παραπάνω. Το πρόβλημα το αντιλαμβάνεσθε, όπως επίσης και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει για εμάς το παραμικρό. Όποιος δε μικροεπενδυτής έχει το θράσος να περνά το κατώφλι των τραπεζών δίχως να είναι πλούσιος και με καταθέσεις, το διαπιστώνει αλλά και κυρίως το βιώνει κάθε φορά που το τολμά.
Το τι έχει η επένδυση μας υποστεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη, μπορείτε σε γενικές γραμμές να το δείτε στη συνημμένη από 5/08/2010 επιστολή – μηνυτήρια αναφορά μου, με αποδέκτη τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ρόδου (Νο 1). Αλλά και την από 31/01/2012 (Νο.2) προς τον Εισαγγελέα του Άρειου Πάγου. Μακροσκελείς, αλλά και κατατοπιστικές σκιαγραφούν την αγανάκτηση και απόγνωση του πολίτη που διεκδικεί το αυτονόητο δικαίωμα του να μπορεί να είναι παραγωγικός και δημιουργικός, αλλά και αυτό της ζωής. Με λύπη μου θα πω πως κανένας δεν δίνει σημασία στη κραυγή απόγνωσης που αυτός βγάζει.
Αν μπορεί κανείς να περιμένει κάτι από το γραφείο του Συνηγόρου του Πολίτη, θα το διαπιστώσετε στο συνημμένο από 23/08/2012 (Νο 3). Παρά ταύτα εγώ θα επιμείνω να ζητώ την παρέμβαση του στο δικαίωμα μου να επιβιώσω και ευδοκιμήσω με αξιοπρέπεια στο τόπο μου, κοινοποιώντας τους και αυτή την επιστολή μου, με τα συνημμένα της. Θέλω να διεκδικήσω για τον εαυτό και τα παιδιά μου, μου τουλάχιστο το δικαίωμα αυτό.
Πόσο αδιάφορο είναι το πολιτικό προσωπικό της χώρας στις εκκλήσεις μας, μπορείτε επίσης να το διαπιστώσετε από τη συνημμένη από 23/06/2011 επιστολή μας (Νο.4). Μια από τις πολλές και σε πολλούς αποδέκτες που έχουμε στείλει. Ποτέ και κανένας από όσους απευθυνθήκαμε,- σε δυο (2) πρώην Πρωθυπουργούς, Υπουργούς, Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δημάρχους κλπ- δεν απάντησε ότι έλαβε την επιστολή μας, ή μας χτύπησε φιλικά στη πλάτη, έστω για να μας ενθαρρύνει. Αν και για τους περισσότερους από αυτούς είμαστε οι άνθρωποι της διπλανής τους πόρτας, οι φίλοι ή και οι πρώην συνεργάτες σε επαγγελματικούς τομείς. Μοναδική εξαίρεση –και για αυτό κάνω μνεία- ο προηγούμενος υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, καθηγητής κ. Αθ. Τσαυτάρης, μόνο που αυτό συνέβη λίγες μέρες πριν αντικατασταθεί. Το γνωρίζω και συμφωνώ πως ούτε εμείς ούτε η μικρή επένδυση μας, αποτελούμε το κέντρο του κόσμου τους. Παρά ταύτα, όταν σε εποχές οικονομικά δύσκολες για το τόπο σου συνδράμεις στα πλαίσια των δυνατοτήτων σου μια εθνική προσπάθεια, τότε επιτρέψετε μου να πω, πως θέλεις να αισθάνεσαι πως κάποιοι από τους παραπάνω, τουλάχιστον οι πιο κοντινοί σου ή αυτοί που στο παρελθόν έχουν ωφεληθεί από εσένα, είναι δίπλα σου και πρόθυμοι να σε στηρίξουν αν το χρειαστείς. Αλλά δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει.
Ακριβώς για αυτό το λόγο, για να αναδείξω πόσο μακριά από την κοινωνία, την πραγματική οικονομία, την υποτιθέμενη εθνική προσπάθεια για ανάπτυξη και ανάκαμψη και τα προβλήματα που ως επενδυτές αντιμετωπίζουμε βρίσκονται οι πολιτικοί ταγοί μας, αλλά κυρίως πόσο αδιάφοροι είναι στις εκκλήσεις μας, το παρόν θα το κοινοποιήσω και στο γραφείο του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά για να λάβει γνώση.
Θα το επαναλάβω. Δεν το κάνω επειδή προσδοκώ ή περιμένω κάτι. Κουράστηκα να ελπίζω και θα σας ομολογήσω πως έχω απογοητευθεί. Απλά, κοινοποιώ και δημοσιοποιώ στοιχεία από ακόμα μια περίπτωση απόγνωσης, ικανά να οδηγήσουν συγκροτημένους και παραγωγικούς πολίτες της χώρας μας στην αυτοκτονία, το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό μήπως και αλλάξει κάτι στο τόπο μου.
Για να αναδείξω έναν από τους πολλούς λόγους που η ανεργία καθημερινά ανεβαίνει, αφού κανένας από τους παραπάνω δεν ενδιαφέρθηκε τουλάχιστον για τις δέκα (10) νέες θέσεις απασχόλησης που άμεσα δημιουργεί η επένδυση αυτή. Αλλά και για να εκφράσω ως οικονομολόγος την απορία μου, που στηρίζει ο πολιτικός μας κόσμος την υπέρμετρη αισιοδοξία του για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας, όταν τα πιο παραγωγικά και δημιουργικά κομμάτια της Ελληνικής κοινωνίας απαξιώνονται και περιθωριοποιούνται κατ αυτό τον τρόπο.
Ποιοι είναι αυτοί που θα κάνουν τις επενδύσεις, όταν εμείς που αναλώσαμε τη ζωή μας στην παραγωγική οικονομία και πέραν από τις επιστημονικές γνώσεις μας κουβαλάμε και επιχειρηματική εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής, έχουμε αυτή την αντιμετώπιση και τύχη;
Όμως θα μείνω λίγο περισσότερο σε δυο ακόμα περιπτώσεις , ήσσονος σημασίας σε σχέση με τις προηγούμενες, αλλά με σημαντική ιδιαιτερότητα για ένα επενδυτή, που υποθέτω πως άπτονται των δικών σας αρμοδιοτήτων ως Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου. Η πρώτη αφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση σε επίπεδο τοπικών συμβουλίων των Δημοτικών διαμερισμάτων και η δεύτερη σε οργανισμό κοινής ωφέλειας, εν προκειμένω τη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης της Ρόδου.
Την στάση της τοπικής αυτοδιοίκησης καθώς και το βαθμό που αποφάσεις ή παραλήψεις των τοπικών αρχόντων μπορούν να επηρεάσουν την υλοποίηση ή ολοκλήρωση μιας επένδυσης, μπορείτε να την διαπιστώσετε από τις συνημμένες επιστολές μας με Νο, 5-6-7 και 8.
Μια στάση που υποδηλώνει την παγιωμένη αντίληψη “δεν σου απαντώ”, ό,τι δε και αν εσύ πολίτη-υπήκοε λες, αδιαφορώ. Ακόμα και όταν σε εξωθούν να υπερβείς τα όρια της ευγένειας σου και να γίνεις πολύ αυστηρός για πράξεις τους -που μπορεί και να έχουν ξεπεράσει τα όρια της νομιμότητας- και να τις καταγγέλεις, μαζί δε με αυτές και αυτούς, συνεχίζουν να συμπεριφέρονται με την ίδια αλαζονεία και υπεροπτική συμπεριφορά. Αν και θα έπρεπε, εάν δεν έχεις δίκιο σε αυτά που τους προσάπτεις, να σε παραπέμψουν πάραυτα στη δικαιοσύνη για εξύβριση ή συκοφαντική δυσφήμιση των ίδιων και του θεσμικού τους ρόλου.
Από πού μπορεί να απορρέει η δύναμη τους, να υπονομεύουν μια εθνική προσπάθεια για τοπική ανάπτυξη, ατιμωρητί; Πώς μπορεί ο πολίτης να αμυνθεί σε αυτές τις πρακτικές τους; Ποιος είναι ο δημόσιος φορέας που θα τον στηρίξει; Είναι ο Συνήγορος του Πολίτη; Είσθε εσείς; Είναι κάποιο Υπουργείο και Υπουργός; ή είναι μόνο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός; Γιατί πιστεύω πως θα συμφωνήσετε, πως κάποιος, κάπου θα πρέπει να υπάρχει και για εμάς.
Για την κατάχρηση δικαιώματος και εν προκειμένω εξουσίας από την εταιρεία ύδρευση (ΔΕΥΑΡ) δεν χρειάζεται να πω πολλά. Όταν ένας επενδυτής περιμένει στην Ελλάδα του 2014 από τις αρχές του 2010 ένα οργανισμό κοινής ωφέλειας για να του δώσει νερό, νομίζω πως η πολιτεία οφείλει να διερευνήσει τι έχει συμβεί. Αν θέλουμε να λέμε πως ζούμε σε ένα συγκροτημένο κράτος που λειτουργεί με κανόνες χρηστής διοίκησης.
Κύριε Γενικέ,
Όπως ανέφερα και προηγουμένως δεν σας αποστέλλω τα συνημμένα για να ζητήσω να κάνετε κάτι για έμενα. Όπως κτίζαμε μέχρι τώρα δίχως νερό, κατά τον ίδιο τρόπο αποφασίσαμε και πως θα λειτουργήσουμε την επένδυση μας δίχως νερό. Με πρωτόγονες συνθήκες διαβίωσης. Και θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε στους επισκέπτες –πελάτες μας, ποιοι μας εξανάγκασαν να λειτουργήσουμε κατ αυτόν το τρόπο. Το μόνο που θέλουμε να ελπίζουμε είναι πως δεν θα έλθει η πολιτεία, για να μας πει πως δεν έχουμε το δικαίωμα αυτό. Ούτε και θέλουμε να μπούμε σε διαδικασίες διεκδίκησης αποζημίωσης μέσα από την δικαστική οδό, για την οικονομική βλάβη που έχουμε υποστεί. Ανούσιο και ψυχοφθόρο να δικαιωθούμε μετά από 5-10 χρόνια, που μπορεί τότε και να μην υπάρχουμε. Έχοντας για όλη την περίοδο που θα διαρκεί η αντιδικία μας, τους μηχανισμούς της τοπικής εξουσίας απέναντι μας.
Παρά ταύτα, αν νομίζετε ότι με αυτά που εκθέτουμε μέσα από τα έγγραφα μας, έχουμε σε κάποιο σημείο δίκιο ως επενδυτές και πολίτες για να διαμαρτυρόμαστε, αν και εσείς κρίνετε πως έχουμε υποστεί σημαντική οικονομική ζημία προσπαθώντας να κατασκευάσουμε κτίσματα σε μια επένδυση (την όποια η πολιτεία μέσω του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης συγχρηματοδοτεί) δίχως νερό, εξ αιτίας μιας Δημοτικής επιχείρησης κοινής ωφέλειας και τέλος, αν εκτιμάτε ότι κάποιοι από την τοπική αυτοδιοίκηση και την ΔΕΥΑΡ έχουν καταχραστεί τις δικαιοδοσίες ή την εξουσία που ο νόμος τους παρέχει, αλλά και την δεσπόζουσα θέση που αυτοί έχουν απέναντι στο κάθε πολίτη, τότε πράξετε τα δέοντα προκειμένου να αποκλείσετε την δυνατότητα τους, για να μας θυματοποιούν. Είναι το ελάχιστο που ένα ευνομούμενο κράτος που σέβεται τους πολίτες του, μας οφείλει. Ακόμα και αν δεν είναι στη δική σας θεσμική αρμοδιότητα και πολιτικό ρόλο, θα χαιρόμουν αν αναλαμβάνατε σήμερα ως εκπρόσωπος της κεντρικής διοίκησης στο νησί μας πρωτοβουλία, να μπει ένα τέλος σε αυτές τις παρακμιακές πρακτικές ορισμένων τοπικών αρχόντων και οργανισμών της Αυτοδιοίκησης. Αύριο, φοβάμαι, θα είναι πολύ αργά.
Με εκτίμηση
Δημήτρης Κούκουλας
Πολίτης -επενδυτής
Χαράκι – Ρόδος 85102
