Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Είναι τεράστιο το πρόβλημα της γενοκτονίας ιχθύων που συντελείται στις ακτές της Ρόδου και σωστά το έθιξε ο Σύλλογος Φιλοζωικής Ρόδου, δια του προέδρου του κ. Γιώργου Κυπραίου. Στη φωτογραφία φαίνονται αλιευμένα ψάρια (συναγρίδες και φαγκριά) μεγέθους μόλις λίγων εκατοστών, ενώ υπό κανονικές συνθήκες το μέγεθός τους μπορεί να ξεπεράσει τα 6 ή ακόμα και τα 7 κιλά. Στην πραγματικότητα, αυτά τα ψάρια είναι νεογνά. Όχι απλώς δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν, αλλά χειρότερα δεν έχουν προλάβει ούτε να δημιουργήσουν και να αποθέσουν αυγά. Στο τέλος της αλιευτικής περιόδου, η Ρόδος περιμετρικά θα είναι φτωχότερη, με μια διατροφική αλυσίδα σχεδόν κατεστραμμένη. Το πιο τραγικό είναι πως οι Ροδίτες ψαράδες (στην πλειοψηφία τους) σέβονται τη θαλάσσια ζωή, όμως δεν ισχύει το ίδιο με τους Ιταλούς και τους λοιπούς Ευρωπαίους αλιείς. Οι ξενόφερτοι «επαγγελματίες» της θάλασσας επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου γενοκτονία, που στη χώρα τους απαγορεύεται, όμως στην Ελλάδα έχει επιτραπεί μετά από απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Οι τράτες ξεκινούν πριν το ξημέρωμα και μέχρι το μεσημέρι συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο. Μάλιστα, μόλις προχθές, μία από τις ιταλικές τράτες συνέχιζε τους αλιευτικούς της πλόες μέχρι τις 20.00’ το βράδυ. Αυτό αποδεικνύει τον μηδενικό σεβασμό απέναντι στο θαλάσσιο περιβάλλον της Ρόδου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι καθημερινά περισσότερες από 15 τράτες πλέουν περιμετρικά του νησιού, ανοικτά της Καρπάθου και φτάνουν μέχρι τις ακτές της Κρήτης. Βασικός στόχος είναι η γαρίδα που ζει σε μεγάλα βάθη (μόνο στα δικά μας νερά) και που στις αγορές του εξωτερικού πωλείται όσο και ο χρυσός. Με τα δίχτυα τους μαζεύουν τα πάντα. Μαζί με τη γαρίδα, αλιεύουν τα νεογνά ψάρια και ό,τι άλλο βρεθεί μπροστά τους. Η έκταση των θαλασσών μας είναι τέτοια ώστε να είναι αδύνατο να γίνει έλεγχος.
Σβήνουν το GPS
Όλα τα πλέοντα σκάφη εποπτεύονται δορυφορικά και εύκολα εντοπίζεται η θέση τους. Όμως, εάν ο καπετάνιος σβήσει το GPS, τότε εύκολα αφήνει την ανοικτή θάλασσα και πλησιάζει την ακτή σε απόσταση μικρότερη από 100 μέτρα. Το ψάρεμα εκεί συνιστά ολοκαύτωμα. Είναι αδύνατο να ελεγχθούν οι ξένοι «εισβολείς». Η καταστροφή είναι ολοκληρωτική. Τα αλιεύματα στην τράτα δεν ελέγχονται. Αποθηκεύονται όλα και εκτελωνίζονται απευθείας στην Ιταλία και στην Ισπανία. Το έγκλημα είναι τέλειο.
Η οικολογική διάσταση του ζητήματος είναι μόνο μία από τις προεκτάσεις όλης αυτής της πρακτικής. Υπάρχουν τεράστια συμφέροντα πίσω απ’ όλα αυτά και είναι αδύνατον να μην τα γνωρίζουν οι άνθρωποι της κυβέρνησης. Είναι απορίας άξιο το πώς οι κυβερνώντες συνεχίζουν να επιτρέπουν την οικολογική και οικονομική καταστροφή που συντελείται στις πλάτες της Ρόδου.
Καταστρέφουν τη μήτρα
του Αιγαίου
Οι «Ποσειδωνίες» είναι τα υποθαλάσσια λιβάδια, που αποτελούν και το θησαυρό της Ρόδου. Στις «Ποσειδωνίες» βόρεια του νησιού, παρέχεται ασφάλεια και τροφή στα ψάρια, ώστε αυτά να μεγαλώσουν και να διαδραματίσουν το ρόλο τους στη διατροφική αλυσίδα. Στα ίδια υποθαλάσσια λιβάδια γίνεται η δέσμευση διοξειδίου του άνθρακα, βελτιώνεται η ποιότητα του νερού και γενικά δημιουργούνται συνθήκες όμοιες με εκείνες που υπάρχουν σε ένα μαιευτήριο. Στις «Ποσειδωνίες» αναγεννάται το Αιγαίο και αυτές καταστρέφονται από την υπεραλίευση και τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται.
Τα λιβάδια του βυθού σε άλλες περιοχές του πλανήτη αποτελούν καταδυτική ατραξιόν, με χιλιάδες αφοσιωμένους δύτες να τα λατρεύουν. Αυτά τα λιβάδια, για τα οποία λέγεται πως ο ίδιος ο Ζακ Κουστώ μίλησε με θαυμασμό, αντί να προστατευτούν και να αναδειχθούν ως κόρη οφθαλμού, έχουν δοθεί βορά στις ορέξεις των Ιταλών, των Ισπανών και των λοιπών ψαράδων της Μεσογείου. Το γεγονός και μόνο των χιλιάδων ναυτικών μιλίων που διανύουν οι ξένοι ψαράδες για να φτάσουν να αλιεύσουν ανοικτά της Ρόδου θα πρέπει να δημιουργεί υποψίες. Αλλα ποιος είναι εκείνος που νοιάζεται; Μόνο οι ντόπιοι ψαράδες που βλέπουν το επάγγελμά τους να σβήνει και μια χούφτα οικολόγοι που βλέπουν την καταστροφή, φωνάζουν μα τα συμφέροντα τους κλείνουν το στόμα.
