Όταν ο ομογενής Γιώργος Τομλίδης πριν από περίπου 1,5 χρόνο έλαβε την απόφαση να μετακομίσει από τη Γερμανία στους Αρκιούς μαζί με την κόρη του Ηλιάνα, δεν είχε υπολογίσει τις σχεδόν ανυπέρβλητες δυσκολίες που θα αντιμετώπιζαν φτάνοντας στο ακριτικό νησί.
Η απόφαση ελήφθη, όταν ο πατέρας παρακολουθώντας στη Γερμανία μια ελληνική τηλεοπτική εκπομπή που παρουσίαζε τους Αρκιούς, τους οποίους δεν είχε ξαναδεί ούτε ξανακούσει ποτέ, πήρε την απόφαση να αλλάξει τη ζωή του και να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Εντυπωσιάστηκε τόσο από το νησί και την έκκληση της δασκάλας Μαρίας Τσιαλέρα, να κρατηθεί ανοιχτό το σχολείο και ζωντανό το νησί, που πήρε την απόφαση να φύγει από το μακρινό Βούπερταλ και να εγκατασταθεί σε αυτή τη γωνιά του Αιγαίου.
Όπως είχε δηλώσει τότε στη «δ» τον εντυπωσίασαν οι Αρκιοί και ο αγώνας της δασκάλας, η επιμονή της, η υπομονή της και η αγωνία της για να παραμείνει ανοιχτό το σχολείο που είναι ένας “πνεύμονας” για τη ζωντάνια του νησιού.
Επειτα από περίπου ενάμιση χρόνο, επιλύθηκαν όλα τα γραφειοκρατικά ζητήματα και πλέον ο κ. Τομλίδης και η μικρή Ηλιάνα, άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή τους πριν από μερικές εβδομάδες, εγκαταλείποντας τη Γερμανία για το καινούργιο τους σπίτι στους Αρκιούς.
«Πιστεύω ότι θα έπρεπε να δοθούν κίνητρα για να μετακομίσει κόσμος σε αυτά τα μικρά νησιά, να ξαναζωντανέψουν, να είναι ανοιχτά τα σχολεία και η καθημερινότητα των ανθρώπων εκεί να είναι πιο εύκολη. Η ζωή στα μικρά νησιά είναι πιο ποιοτική από ό,τι στα αστικά κέντρα. Ισως δεν μπορούμε να το δούμε διότι έχουμε μάθει σε μια άλλη κατάσταση επιβίωσης και σε άλλους ρυθμούς αλλά η πραγματικότητα είναι αυτή. Θα μπορούσαμε να ενισχύσουμε τα νησιά μας επιλέγοντάς τα ως τόπο κατοικίας, κερδίζοντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και παράλληλα βέβαια να τα ενισχύσουμε πληθυσμιακά με κίνητρα στους νέους κατοίκους, καθώς σε περιόδους σαν αυτές της τεταμένης κρίσης με την Τουρκία, αυτό έχει εξαιρετική σημασία», είχε πει ο ίδιος στη «δ».
Ωστόσο, σε ένα μικρό νησί, όπως είναι οι Αρκιοί, με τους περίπου 40 κατοίκους, η εύρεση κατοικίας με μίσθωση αποδεικνύεται πολύ δύσκολη υπόθεση.
Το μοναδικό διαθέσιμο κατάλυμα, όπου διαμένουν ο ομογενής με την κόρη του είναι ένα μικρό δωμάτιο χωρίς κουζίνα, με μια μικρή τουαλέτα, όπου εκεί -θέλοντας και μη- κατάφεραν να «στριμώξουν» τα πράγματά τους από το Βούπερταλ, τις αναμνήσεις από τη Γερμανία και τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή που έκαναν πριν φτάσουν στο νησί.
Με τις πρόσφατες βροχοπτώσεις, το δωματιάκι πλημμύρισε καταστρέφοντας μέρος από τα υπάρχοντά τους και πλέον η απόγνωση διαδέχεται την χαρά που είχαν όταν έφταναν στο νησί για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή στην πατρίδα.
Όπως δήλωσε ο κ. Γ. Τομλίδης στη «δ», οι κάτοικοι του νησιού και οι αρχές τούς αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή που έφτασαν στους Αρκιούς και στέκονται δίπλα τους, αλλά σε πρώτη προτεραιότητα παραμένει η επίλυση της διαμονής.
Το μικρό δωματιάκι με τις πρόσφατες βροχοπτώσεις υπέστη ζημιές και ο πατέρας φοβάται ότι ίσως πλέον τίθεται και θέμα στατικότητας, καθώς το ταβάνι και οι τοίχοι παρουσιάζουν ρωγμές από τις οποίες περνά το νερό και στάζει μέσα στο σπίτι.
Αυτό που ζητά ο κ. Τομλίδης, είναι να βρεθεί ένας άλλος χώρος για να διαμείνει με την κόρη του, καθώς αυτό το σπίτι δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες τους για μακροχρόνια διαμονή, γνωρίζοντας ωστόσο ότι οι επιλογές είναι περιορισμένες σε ένα τόσο μικρό νησί. Αυτό όμως που τον ανησυχεί περισσότερο, είναι η ψυχολογία της μικρής Ηλιάνας, η οποία έχει κλονιστεί από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους εξαιτίας της ακαταλληλότητας του σπιτιού. «Εμένα δεν με νοιάζει που μένω σε ένα δωμάτιο, αλλά το παιδί έχει επηρεαστεί. Στενοχωριέται, παρόλο που της αρέσει το νησί, επειδή μένουμε σε ένα μικρό δωμάτιο που μπαίνει το κρύο και η βροχή και όπως είναι λογικό αρχίζει να της λείπει το σπίτι στο Βούπερταλ», εξομολογείται στη «δ» ο πατέρας της Ηλιάνας.
Όπως λέει, είναι ελάχιστα τα διαθέσιμα σπίτια προς μίσθωση στο νησί και οι λύσεις περιορισμένες. «Αυτή την περίοδο ανακαινίζεται ένα μικρό σπιτάκι το οποίο ίσως θα μπορούσαμε να ενοικιάσουμε αν στον εξωτερικό χώρο κατασκευάσω με ξύλα έναν μικρό χώρο για να τον χρησιμοποιούμε ως κουζίνα, να μπορώ να μαγειρέψω ένα πιάτο φαγητό. Επειδή βέβαια δεν μπορώ να βρω τα υλικά στο νησί και το κόστος είναι υψηλό, ίσως αν κάποιος μπορούσε να μας βοηθήσει με την προμήθεια της ξυλείας μόνο, να μπορούσαμε να μετακομίσουμε. Τις εργασίες θα τις κάνω εγώ, αλλά χρειαζόμαστε την ξυλεία. Επίσης υπάρχει ένα μικρό σπιτάκι στο νησί, που είναι της εκκλησίας και διατίθεται ως στέγη για τον παπά, που όμως παπάς δεν υπάρχει στο νησί. Το σπιτάκι αυτό είναι σε καλή κατάσταση και ίσως να μπορούσε η εκκλησία να μας το παραχωρήσει και να δίνουμε ένα μικρό ενοίκιο, μέχρι να μπορέσουμε να βρούμε ένα κατάλληλο σπιτάκι ώστε να μην πλημμυρίζουμε κάθε φορά που βρέχει», λέει ο κ. Γ. Τομλίδης.
Στην ερώτηση αν μετάνιωσε που έκανε το ταξίδι, λέει πως όχι, αλλά στενοχωριέται που δεν μπορεί να προσφέρει στην μικρή Ηλιάνα ένα ζεστό σπιτικό, ένα καλομαγειρεμένο φαγητό και μια ήρεμη καθημερινότητα, όπως αυτή που απολαμβάνουν τα παιδιά της ηλικίας της που δεν χρειάζεται να ανησυχούν αν θα στάζει το νερό στο κεφάλι τους κάθε φορά που βρέχει ή αν θα ξεπαγιάζουν κάτω από τα σκεπάσματα το χειμώνα.
