Με την υπ’ αρίθμ. 287/2024 απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Μυτιλήνης απορρίφθηκε η αγωγή που άσκησαν δύο κάτοικοι της Ρόδου κατά του ΕΚΑΒ.
Οι ενάγοντες ζήτησαν να αναγνωριστεί η υποχρέωση του Ε.Κ.Α.Β. να τους καταβάλει 700.000 ευρώ, ως αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης, εξαιτίας του θανάτου του συζύγου της πρώτης ενάγουσας και πατέρα του δεύτερου ενάγοντος, σε ηλικία 45 ετών από έμφραγμα κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του ως οδηγός ασθενοφόρου.
Οι ενάγοντες ισχυρίστηκαν ότι το έμφραγμα προκλήθηκε από την υπερβολική εργασία και την παράνομη παράλειψη του Ε.Κ.Α.Β. να προσλάβει επιπλέον προσωπικό ή να αυξήσει τον στόλο των ασθενοφόρων, γεγονός που οδήγησε τον θανόντα να εργάζεται χωρίς την κατάλληλη ανάπαυση.
Το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρχε αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της φερόμενης παράλειψης του Ε.Κ.Α.Β. και του θανάτου του εργαζομένου.
Συγκεκριμένα, οι ενάγοντες δεν κατάφεραν να αποδείξουν ότι ο θανών εργαζόταν υπό συνθήκες υπερβολικής καταπόνησης ή ότι οι συνθήκες εργασίας του ξεπερνούσαν τις συνήθεις.
Κατά τη διάρκεια της οκτάωρης βάρδιας του, ο θανών είχε πραγματοποιήσει τέσσερις διακομιδές, αριθμός που το δικαστήριο έκρινε ως λογικό.
Επιπλέον, οι αναφορές στις δυσκολίες της εργασίας ήταν αόριστες και δεν υποστηρίχθηκαν από επαρκή αποδεικτικά στοιχεία.
Ως εκ τούτου, το δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν υπήρχε αποζημιωτική ευθύνη του Ε.Κ.Α.Β., απορρίπτοντας την αγωγή ως αβάσιμη.
Ο θανών υπηρέτησε έως και την 24-7-2001 ως μόνιμος υπάλληλος του κλάδου ΔΕ Τεχνικών (οδηγών) στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου, ενώ κατόπιν αιτήσεώς του, απόφαση του γενικού γραμματέα του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας, αποσπάστηκε από το Νοσοκομείο στο εναγόμενο ΕΚΑΒ – Τομέας Ρόδου, για το χρονικό διάστημα από 24-7-2001 έως και 23-7-2002.
Την 27-2-2002 αποτελούσε πλήρωμα απογευματινής βάρδιας οδηγού ασθενοφόρου, από τις 15:00 έως και τις 23:00, σε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ και εκτέλεσε 4 διακομιδές ασθενών.
Προέκυψε ότι την 27-2-2002, ο παθών, ήταν πλήρωμα ασθενοφόρου του ΕΚΑΒ κατά την απογευματινή βάρδια (15:00 μ.μ. έως 23:00 μ.μ.). Την ημέρα εκείνη υπήρχε αυξημένος αριθμός κλήσεων, με αποτέλεσμα να υπάρχει αυξημένο άγχος στα πληρώματα των ασθενοφόρων εκείνης της βάρδιας, με αποκορύφωμα την κλήση για παραλαβή ασθενούς με συμπτώματα εμφράγματος, ο οποίος είχε διακομισθεί στο Νοσοκομείο της Ρόδου με ελικόπτερο από την Λέρο.
Κατά την παραλαβή του ασθενούς από το ελικόπτερο του ΕΚΑΒ, ένιωσε πόνο στην πλάτη, τον οποίο απέδωσε σε κρυολόγημα, αφού δεν είχε πρόβλημα υγείας σχετικά με την καρδιά του.
Στο νοσοκομείο της Ρόδου, όπου μετέφεραν το περιστατικό από τη Λέρο, ένιωσε ταχυκαρδία, του έγινε καρδιογράφημα και αμέσως εισήχθη στην εντατική μονάδα, όπου τον ανέλαβε ιατρός, χορηγώντας του τα απαραίτητα (ορό, διουρητικά, αντιπηκτικά), εν τούτοις όμως μετά δίωρο κατέληξε.
Οι ενάγοντες, υποστηρίζουν ότι ο θάνατος του επήλθε εξαιτίας της υπηρεσίας του και τελεί σε άμεσο αιτιώδη σύνδεσμο με αυτήν, προκλήθηκε δε από την εξαντλητική απασχόλησή του.
Ειδικότερα, οι ενάγοντες υποστηρίζουν ότι αφενός μεν ο στόλος των ασθενοφόρων του εναγόμενου, αφετέρου δε το προσληφθέν προσωπικό, ήταν ελλιπή και δεν επαρκούσαν για την εξυπηρέτηση των αναγκών της υπηρεσίας.
Διατείνονται ότι ο αποβιώσας εργαζόταν υπέρμετρα, δίχως την απαραίτητη ανάπαυση, ήτοι δίχως να λαμβάνει τα απαραίτητα σε αυτόν ρεπό, καθώς του οφείλονταν από το εναγόμενο 15 ημέρες ρεπό και από το Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου 22 ημέρες ρεπό.
Συναφώς, ισχυρίζονται ότι για τις διακομιδές ασθενών, το εναγόμενο παράνομα και υπαίτια παρέλειψε να συμπληρώσει το πλήρωμα των ασθενοφόρων που πραγματοποίησαν την επίμαχη βάρδια, αλλά και να αυξήσει τον στόλο των ασθενοφόρων ώστε να μπορούν να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες αυτές ανάγκες των υπηρεσιών της βάρδιας αυτής.
Ως εκ τούτου, η παράνομη παράλειψη του εναγόμενου είχε ως αποτέλεσμα ο αποβιώσας να καταβάλει υπερβολική προσπάθεια και να μετέλθει εξαντλητική εργασία, προκειμένου να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες της υπηρεσίας, γεγονός το οποίο επέφερε ασυνήθιστη καταπόνηση του οργανισμού του, ψυχική και σωματική, τον επιβάρυνε δε με αυξημένο άγχος, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα και εν συνεχεία ανακοπή καρδιάς, εξαιτίας της οποίας και κατέληξε, παρά το γεγονός ότι δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα υγείας ως τότε.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται εν προκειμένω αποζημιωτική ευθύνη του εναγόμενου, καθόσον, και αληθής υποτεθείς ο ισχυρισμός των εναγόντων ότι τα όργανα του παραπάνω εναγόμενου παρανόμως δεν μερίμνησαν για την συμπλήρωση του πληρώματος του ασθενοφόρου του ΕΚΑΒ που πραγματοποίησε την επίμαχη βάρδια (15:00-23:00) την 27-2-2002, ούτε αύξησαν τον στόλο των ασθενοφόρων κατά την ως άνω βάρδια, δεν υφίσταται εν προκειμένω αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της επικληθείσας παράλειψης και της βλάβης, που ισχυρίζονται ότι υπέστη ο θανών.
Ειδικότερα, κρίθηκε πως οι ενάγοντες δεν απέδειξαν ότι συνεπεία της έλλειψης αυτής υποχρεώθηκε ο σύζυγος και πατέρας τους σε άσκηση συγκεκριμένων καθηκόντων, τα οποία δεν περιλαμβάνονταν μεταξύ των νομίμως προβλεπομένων καθηκόντων του, ή ότι αυτός κλήθηκε να ανταποκριθεί σε ασυνήθεις όρους εργασίας ή υποχρεώθηκε να εργασθεί υπό εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, καθώς κατά την επίμαχη οχτάωρη βάρδια (15:00-23:00) την 27-2-2002, όπως προκύπτει από το ημερήσιο Δελτίο ασθενοφόρου, κλήθηκε να διακομίσει στο Γενικό Νοσοκομείο Ρόδου τέσσερα περιστατικά ασθενών, ήτοι αριθμός, ο οποίος κρίθηκε εύλογος.
Την υπόθεση χειρίστηκε η δικηγόρος κ. Ειρήνη – Μαρίνα Κατσιμπρή.
Απορρίφθηκε αγωγή κατά του ΕΚΑΒ από οικείους οδηγού που κατέρρευσε από καρδιακή ανακοπή εν ώρα εργασίας
