Εγκλήματα, βιασμοί, παρενοχλήσεις, γυναικοκτονίες, βία…και η κοινωνία πέφτει από τα σύννεφα. Πάντα. Δεν άκουσε κανείς τίποτα, δεν είδε, δε μίλησε. Γείτονες που αδυνατούν να πιστέψουν την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που επιδεικτικά αγνοούσαν. «Μη μπλέκεις». Η λογική του ωχαδερφισμού που επιτρέπει στη βία να συνεχίζει να μολύνει ανθρώπους. Κι όμως τα σημάδια είναι εκεί. Στα μαυρισμένα μάτια της γυναίκας που προσπέρασες. Στις φωνές του διπλανού διαμερίσματος που μοναχά χαμήλωσες την τηλεόραση για να τις ακούσεις. Αυτή η κοινωνία νοσεί και θα νοσεί όσο μάτια κι αφτιά παραμένουν κλειστά, όσο παραμένεις απαθής και θυμάσαι πως «κάτι δεν πήγαινε καλά» όταν το κακό έχει γίνει.
Πέφτοντας απ’ τα σύννεφα
