Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος που «έφυγε» από τη ζωή, δεν ήταν απλά ένας σπουδαίος ηθοποιός. Ένας ηθοποιός που λάτρεψε το θεατρικό σανίδι και το υπηρέτησε για περισσότερα από 60 χρόνια και μας χάρισε αξέχαστες ερμηνείες. Ήταν ένας σημαντικός κρίκος της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου, ένας άνθρωπος που δίδασκε ήθος, μέσα από το έργο του, τον λόγο του, τη στάση του ως πολίτης. Ο απολαυστικός Σόλωνας, το έτερον ήμισυ του Βασίλη Διαμαντόπουλου της θρυλικής σειρά της ελληνικής τηλεόρασης «Εκείνος κι Εκείνος», η οποία προβλήθηκε τα τελευταία χρόνια της Χούντας στην Ελλάδα με τα αλληγορικά της στοιχεία που περνούσε στο κοινό έμμεσα μηνύματα κατά της δικτατορίας. Το μεγαλύτερο κοινό και όχι απαραίτητα το θεατρόφιλο, τον γνώρισε μέσα από την κωμωδία το «Ξύπνα, Βασίλη» και από τον ρόλο του ποιητή Τιμολέοντα Φανφάρα με τη μακριά φράτζα, με τις σπαστικές κινήσεις των χεριών του και με τον παραληρηματικό ξεκαρδιστικό λόγο του, σε μια εμφάνιση που αποτελεί πραγματική σκηνή ανθολογίας στον ελληνικό κινηματογράφο. Το στίγμα που αφήνει δεν θα ξεχαστεί και τον ευγνωμονούμε για την παρακαταθήκη που μας αφήνει. «Στην τέχνη πρέπει να διακινδυνεύεις, γιατί είναι χρησιμότερο ένα “ενδιαφέρον λάθος” από ένα “αδιάφορο σωστό”. Άμα αισθανθείς πως είσαι επαρκής δύο τινά συμβαίνουν. Ή έχεις αποθάνει ή είσαι ύποπτος».
