Πιο povera…

«Ο δικός μου προβληματισμός είναι οι άνθρωποι», έλεγε συχνά στις συνεντεύξεις του και σε ολόκληρη την πορεία του στην τέχνη αναζητούσε το «γιατί». Ο Γιάννης Κουνέλλης, ο διεθνής Ελληνας εικαστικός, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Arte Povera και πρωτοπόρος στη χρήση υλικών όπως το σίδερο, το κάρβουνο, το ξύλο ή η πέτρα, άφησε την τελευταία του πνοή  στη Ρώμη. Διαβάζουμε στο βιογραφικό του ότι  απορρίφθηκε από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα και έτσι το 1956 εγκαταστάθηκε στη Ρώμη, όπου σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών εκεί, και παρέμεινε στην Ιταλία όπου έζησε κι εργάσθηκε ως την ώρα που πέθανε. Για την εποχή του τεράστιο βήμα ότι δεν τα παράτησε επειδή οι «πανέξυπνοι» εδώ τον απέρριψαν και έφυγε να κυνηγήσει αυτό που αγαπούσε και πίστευε. Και διέπρεψε.  Στην Ελλάδα ερχόταν συχνά. Ανησυχούσε για τη σημερινή απώλεια ταυτότητας: «Η ταυτότητα είναι ένα κέντρο. Χωρίς αυτό χάνεις τη λογική που σου επιτρέπει να δεις τα πράγματα συγκριτικά. Χάνεις τον άξονα. Και είσαι από εδώ κι από εκεί. Οπου φυσάει ο άνεμος. Χωρίς μέλλον…».Arte povera, λοιπόν, πιο povera πια.