Μολονότι δεν είχε αποδειχθεί το σενάριο της σεξουαλικής κακοποίησης, κοινώς ευαίσθητης είδησης, ούτε υπήρξε επίσημο πόρισμα, πάρα πολλά ΜΜΕ μετέφεραν την είδηση με αναφορές σε «σοκ», «φρίκη που επιβεβαιώθηκε» κλπ. Τώρα που αποδείχτηκε επίσημα ότι το βρέφος δεν έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά τι απομένει; Ενας ιατροδικαστής που αναζητώντας λίγα λεπτά δημοσιότητας θα βιαστεί να βγάλει συμπεράσματα για την επόμενη υπόθεση, πολλοί δημοσιογράφοι έτοιμοι να βγάλουν ετυμηγορίες για τα επόμενα θύματα που θα βρεθούν μπροστά τους, ένας όχλος στα social media να φωνάζει «κρεμάστε τους», «κάψτε τους»… Και η ζωή θα συνεχίζεται κανονικά. Οι γείτονες θα κοιτάνε καχύποπτα τους γονείς, πολλοί θα ενισχύσουν τις βεβαιότητές τους γι’ αυτούς ( και για άλλους) που ήρθαν να μαγαρίσουν τα χρηστά μας ήθη, να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας και όλα θα είναι και πάλι υπέροχα… Διέσυραν ανθρώπους κατατρεγμένους (δυο χρόνια στη Μόρια ήταν μέχρι να εγκριθεί η αίτηση ασύλου) με άρρωστο μωρό, δεν τους ένοιαζε αν ήταν αλήθεια, αν όντως το μωράκι ήταν άρρωστο όπως έλεγε ο πατέρας του. Οχι, αυτοί ήξεραν καλύτερα! Ενα ολόκληρο σύστημα ανθρωποφαγίας να κάνει τον πόνο των γονιών περισσότερο αβάσταχτο. Και τώρα ποια από τα “κοράκια” θα ζητήσουν συγνώμη από τους δύο αυτούς γονείς, που όχι μόνο έχασαν το παιδί τους, όχι μόνο είχαν να διαχειριστούν τον πόνο τους, αλλά στήθηκαν στα έξι μέτρα του κανιβαλισμού; Τι άλλο απομένει; Η αξιοπρέπεια του πατέρα, ο οποίος μετά από όλον αυτό το διασυρμό στην πιο δύσκολη στιγμή ενός γονιού, είπε απλά «Ενα συγγνώμη αρκεί»…
Τι απομένει;
