Όλοι κάθε βράδυ είναι μπροστά στην τηλεόρασή τους. Όλα τα ΜΜΕ, άλλα λίγο κι άλλα περισσότερο, ασχολούνται καθημερινά. Τι συμβαίνει και γιατί το Survivor έχει τόσο μεγάλη επιτυχία; Τι είναι αυτό που καθηλώνει τόσους ανθρώπους για να παρακολουθήσουν δρώμενα-έπαθλα που υποβιβάζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Όλα γίνονται κυριολεκτικά για ένα κομμάτι ψωμί και ολόκληροι μαντράχαλοι φωνάζουν «κρουασάν, κρουασάν!».Με την Ελλάδα να συναταράζεται από καθημερινά μικρά και μεγάλα προβλήματα, μόνο ένας ειδικός θα μπορούσε να μας δώσει απαντήσεις τα αίτια της δημοφιλίας Κάποια από τα ερωτήματα που τέθηκαν από το site thetoc.gr, στον ψυχίατρο Δημήτρη Παπαδημητριάδη ίσως να δώσει απαντήσεις στις απορίες όλων μας.
Ποια ανάγκη μας καλύπτει το Survivor;
Την ανάγκη του ανήκειν, όσο και την ανάγκη μας να αποδράσουμε. Γινόμαστε εύκολα οπαδοί ομάδων, κομμάτων, κ.α. ορμώμενοι από τη βασική μας ανάγκη να συνυπάρχουμε με άλλους σε ομαδικές συνθήκες. Την ίδια στιγμή, επιθυμούμε να δραπετεύουμε από την καθημερινότητα με νέες συγκινήσεις. Με όχημα μικρούς, ιδεατούς ήρωες που αφαιρούν λίγο από το βάρος της ταλαίπωρης ύπαρξής μας.
-Τι πιστεύετε για την επιτυχία και τις υψηλές θεαματικότητες του Survivor;
Καταρχάς είναι ψυχαγωγικό. Οι άνθρωποι αγαπούν την ψυχαγωγία. Επίσης αγαπούν την κλειδαρότρυπα, δηλαδή τη δυνατότητα να χαζεύουν τις ζωές των άλλων, με τους ανταγωνισμούς, τα μίση και τα πάθη τους, από την ασφάλεια του καναπέ. Σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι, οι τηλεθεατές μπορούν να συγκρίνονται ανώδυνα με τους παίκτες που εμπλέκονται σε περίπλοκες καταστάσεις, στις οποίες οι ίδιοι είτε θα επιθυμούσαν να συμμετέχουν, είτε απεύχονται. Την ίδια στιγμή πρόκειται για ένα τηλεοπτικό προϊόν εύπεπτο, με οικείους προβληματισμούς που αφορούν στην ανθρώπινη διεπαφή και επομένως με την ευκολία της ταύτισης, μακριά από την περιπλοκότητα της ειδησεογραφικής επικαιρότητας, το ανιαρό αναμάσημα της δυσοίωνης οικονομικής πραγματικότητας της χώρας, την επαναληπτικότητα των πάνελ με τους ξυλόγλωσσους πολιτικούς και ειδήμονες, κ.ο.κ.. Σε αυτό συμβάλλει κι η πραγματική ένδεια της Ελληνικής τηλεόρασης που δεν έχει να αντιπροσφέρει οτιδήποτε το αξιόλογο και το πρωτότυπο.
-Τι σύμπτωμα της κοινωνίας είναι το Survivor;
Μια έρευνα κατέδειξε κάποτε ότι η υψηλή προτίμηση για εκπομπές reality σχετίζεται θετικά με αυξημένα επίπεδα ναρκισσισμού. Στον αντίποδα, η συσχέτιση του ναρκισσισμού με την προτίμηση για τα ενημερωτικά προγράμματα είναι αρνητική, πιθανότατα γιατί εκείνοι οι θεατές τείνουν κοινωνιότροποι, δηλαδή κοινωνικά πιο ευαίσθητοι και λιγότερο ατομικιστές. (Με τον ναρκισσισμό εννοούμε στην επιστήμη μας τη μεγαλοπρεπή αίσθηση αυτοσημασίας, την έντονη ενασχόληση με ζητήματα φήμης και επιτυχίας, το ακόρεστο αίσθημα μοναδικότητας, την έλλειψη ενσυναίσθησης και την τάση εκμετάλλευσης των άλλων για ίδιο όφελος.) Επομένως, πρόκειται για άλλο ένα σύμπτωμα του αυξανόμενου ναρκισσισμού της δυτικής κοινωνίας.
Είμαστε μια φτωχοποιημένη χώρα που βλέπει φανατικά ένα παιχνίδι επιβίωσης. Έχετε κάποια ερμηνεία γιαυτό;
Από τη στιγμή που το “σκέφτομαι άρα υπάρχω” αντικαταστάθηκε με το “καταναλώνω άρα υπάρχω”, η απώλεια της δυνατότητάς μας να καταναλώνουμε όπως πριν μας καθιστά εξόριστους και περιττούς, απομονωμένους, ανήμπορους και οργισμένους. Ο ματαιωμένος εγωισμός του τηλεθεατή, μέτοχου της κατά τα άλλα ναρκισσιστικής, αλλά συνάμα φτωχοποιημένης, κοινωνίας μας, ανακουφίζεται μερικά μέσω της ταύτισης με τους παίκτες στο γυαλί. Γιατί αυτοί μοιάζουν να λειτουργούν ως προικισμένοι αντιπρόσωποί μας. Μας υποκαθιστούν σ’ ένα παρόμοιο με το δικό μας αγώνα όπου πρέπει να ικανοποιηθούν οι ουσιώδεις ανάγκες: της ασφάλειας, της κοινωνικής αποδοχής, της αυτοεκτίμησης και της αυτοπραγμάτωσης Έναν αγώνα που, όμως, λαμβάνει χώρα κάπου ανάμεσα στα διαλείμματα για διαφημίσεις μιας πληθώρας καταναλωτικών αγαθών (!).
thetoc.gr
