«Σε ποια πέτρα σε ποιο χώμα να ριζώσεις τώρα πια κι απ’ το θάνατο ακόμα πιο πικρή είσαι προσφυγιά…» Τι μας νοιάζει η Αφριν ίσως πουν κάποιοι. Ισως, γιατί πέφτει μακριά ή σαν να είναι κάτι απολύτως συνηθισμένο στην ευρύτερη περιοχή μας να γίνονται εισβολές της μιας χώρας στην άλλη. Ισως, ελπίζοντας ότι κάπως, κάποτε, ο Ερντογάν θα δει Αλάχ πρόσωπο και δεν θα προχωρήσει σε αντίστοιχες επιθετικές ενέργειες προς τη δική μας πλευρά. Σαν να μην υπήρξε εισβολή στην Κύπρο. Σαν οι δηλώσεις για αυτούς “που γλίτωσαν από το να γίνουν παστά ψάρια στον Σαγγάριο και έφυγαν πέφτοντας στη θάλασσα” να μην έγιναν από τον Ερντογάν και να μην απευθύνονταν σε εμάς.
Αφρίν. Η φυγή…
