- Εγινε χρηματοδότηση από την Τράπεζα Δωδ/νήσου
Μια εξαιρετικά περίεργη υπόθεση που αφορά πώληση σε εργολαβική εταιρεία με χρηματοδότηση μέσω της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου, ενός αγρού το έτος 2008, απασχολεί τη Δικαιοσύνη.
Η εργολαβική εταιρεία αγόρασε τον αγρό για να αναγείρει και εμπορικό κέντρο πλην όμως στην πορεία και συγκεκριμένα το έτος 2012, διαπίστωσε ότι επρόκειτο για δασικό ακίνητο, που δεν μπορούσε να αξιοποιηθεί.
Η εργολαβική εταιρεία άσκησε αγωγή σε βάρος των τριών πωλητών του ακινήτου, στους οποίους συγκαταλέγεται και γνωστό στέλεχος της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου, για την επιστροφή του τιμήματος για την αγορά του αγρού, ύψους 1,2 εκατ. ευρώ
Η εργολαβική εταιρεία υπαναχώρησε από την αγορά λόγω ελαττώματος κατά των τριών πωλητών, ενώ έγινε προσεπίκληση στη δίκη και της υπό εκκαθάριση Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου, που χορήγησε το δάνειο.
Η εργολαβική εταιρεία διατείνεται ότι οι μηχανικοί της τράπεζας εκτίμησαν λανθασμένα την αξία του ακινήτου και συγκεκριμένα ότι έκριναν εσφαλμένως ότι έχει αξία οικοπέδου και όχι αγρού-δάσους.
Η υπό εκκαθάριση τράπεζα ωστόσο αρνείται να κάνει παρέμβαση αν και παραδέχεται ότι ζημιώθηκε, αφού το προσημείωσε με αξία εκτίμησης 1,3 εκατ. ευρώ, «απειλώντας» εμμέσως για τη ζημιά της, την εταιρεία που δάνεισε.
Σημειώνεται ότι η τράπεζα για την αποπληρωμή του δανείου αξιώνει από την εργολαβική εταιρεία με διαταγή πληρωμής το ποσό των 2.521.508,66 ευρώ.
Τονίζει ότι ένας εκ των πωλητών στο κρίσιμο διάστημα ήταν στέλεχος-οικονομικός σύμβουλος καθυστερούμενων οφειλών της τράπεζας.
Για τη δανειοδότηση του ακινήτου η Συνεταιριστική Τράπεζα Δωδεκανήσου προχώρησε σε τεχνικές εκτιμήσεις και ενέγραψε βάρη (προσημειώσεις υποθηκών) ενώ με βάση την τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού της η εμπορική αξία του ακινήτου το 2008 ανερχόταν σε 1.321.995,50 ευρώ ενώ ποσοστό 8/9 χαρακτηρίσθηκε άρτιο και οικοδομήσιμο.
Δια του χαρακτηρισμού ως δάσους μέρους του ακινήτου, το έτος 2012, πράγματι το ακίνητο απώλεσε μέρος της οικοπεδικής – οικοδομικής αξίας του και της χρηστικότητας του.
Η εργολαβική εταιρεία διατείνεται ότι παρασύρθηκε για τη λήψη υπέρογκου αφερέγγυου για την ίδια τη τράπεζα δανείου, με πλημμελείς εκθέσεις τεχνικών της συμβούλων στις οποίες βεβαιώθηκαν πλασματικές αξίες, ξένες με τις αληθινές εμπορικές αξίες του ακινήτου.
Υποστηρίζει μάλιστα ότι όταν το ακίνητο αποδόθηκε στους πωλητές από το Ελληνικό Δημόσιο, που ανήκε ως αγροτικής μορφής (με τον Ν.719/1977) , ήταν ήδη χαρακτηρισμένο από θεμελιώδους καταγραφής του, το 1932, επί ιταλοκρατίας, ως «θαμνώδης βοσκότοπος».
Από αεροφωτογραφίες προέκυψε συγκεκριμένα ότι στο ακίνητο υπήρχαν από το έτος 1960 πεύκα, κυπαρίσια, ρείκια, σχίνοι και ασπάλαθοι.
Πιθανολογεί μάλιστα ότι η αξία του είναι μόνο 255.489,06 ευρώ, ως η πολιτεία με αντικειμενικές αξίες το εκτιμά ως αγρό και όχι 1.321.995,50 ευρώ ως το εκτίμησε δια του τεχνικού συμβούλου της η τράπεζα.
