Με ένα κείμενο που μπορεί να χαρακτηριστεί πιο ισορροπημένο σε σχέση με άλλα – ιδιαίτερα αιχμηρά – στο παρελθόν, αλλά εμπεριέχοντας σαφείς προειδοποιητικές βολές και στόχευση προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση, η κίνηση των «53+» επιλέγει με ανάρτηση στον ιστότοπο που απηχεί τις απόψεις της, το commonality.gr, να παρέμβει μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου στη Βουλή.
Στο κείμενο της πιο ισχυρής εσωκομματικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ, τα αντίμετρα χαρακτηρίζονται «επιτυχία» η οποία όμως «δεν μπορεί να εξαλείψει τις κοινωνικές πληγές που θα αποφέρουν τα μέτρα».
Σε άλλο σημείο το κείμενο αναφέρει πως «χρειάζεται, επομένως, συνολική αριστερή στροφή. Και αυτή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συγκρούσεις σε πολλαπλά επίπεδα, και ειδικά με δυνάμεις που επιδιώκουν να παρακάμψουν το δημόσιο συμφέρον, καταστρατηγώντας την δημοκρατία» δείχνοντας μία πολιτική προς άλλη κατεύθυνση από αυτήν που κινείται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ενδιαφέρον έχει και τα όσα λένε για τα μέτρα σε σχέση με το χρέος, στέλνοντας τρόπον τινά, μήνυμα προς την ηγεσία του κόμματος να μην εφαρμόσει μέτρα, αν δεν «πάρει» την απομείωση του χρέους:
«Η επόμενη ημέρα θα έχει μεγάλες δυσκολίες και πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη για το δημόσιο χρέος. Θα χρειαστεί να επαναληφθεί και να είναι απολύτως δεσμευτική η δήλωση ότι χωρίς ουσιαστική λύση για την απομείωση του χρέους δεν υπάρχουν μέτρα, δεν ισχύουν τα επώδυνα μέτρα»
Αναλυτικά το κείμενο – παρέμβαση:
«Σωστά έπραξαν αρκετοί υπουργοί αλλά και βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ που στις ομιλίες τους στη Βουλή όχι μόνο δεν πανηγύριζαν για όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο της 2ης αξιολόγησης, αλλά τόνιζαν ταυτόχρονα ότι επιστρέφονται τα κελεύσματα περί ιδιοκτησίας του μνημονίου. Σωστά, επίσης, απέφυγαν το success story, τη σύγκριση μνημονίων, την αφήγηση για ξέφωτα που οσονούπω θα δούμε. Μετρημένα λόγια από αριστερή σκοπιά, με τον αναγκαίο αναστοχασμό, με στοιχεία αυτοκριτικής, με τη γενναιότητα παραδοχής λαθών, με επίγνωση των μεγάλων δυσκολιών που αντιμετωπίζει ένας ολόκληρος κόσμος.
Οι παρεμβάσεις αυτές, δημόσιες και όχι εν κρυπτώ, όχι μεταξύ μας, είναι οι μόνες που είναι σε θέση να επικοινωνήσουν με τον ευρύ κόσμο της αριστεράς, με τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, που βιώνουν -ας μην το ξεχνάμε ποτέ- μια σκληρή πραγματικότητα στην καθημερινή τους ζωή.
Η ειλικρίνεια, λοιπόν, η επιμονή από την πλευρά μας σε μια άλλη πολιτική και ασφαλώς ένα ριζοσπαστικό πολιτικό σχέδιο απεγκλωβισμού από τα μνημόνια και την επιτροπεία, είναι ο μοναδικός δρόμος που έχουμε μπροστά μας από τη σκοπιά της αριστεράς.
Είναι προφανές ότι στην παρούσα φάση επιδιώχθηκε από την πλευρά των “δανειστών τοκογλύφων” ένα ακόμη πολιτικό πλήγμα στην κυβέρνηση και την Αριστερά, στην προσπάθειά τους να μας αποκόψουν από τις κοινωνικές μας συμμαχίες και αυτό είναι ένα σημείο του πολέμου που διεξάγεται και θα συνεχισθεί. Η απόσπαση των αντίμετρων υπήρξε μια επιτυχία της ελληνικής πλευράς, η οποία, ωστόσο, αν και σημαντική, δεν μπορεί να εξαλείψει τις κοινωνικές πληγές που θα αποφέρουν τα μέτρα.
Το αντίπαλο στρατόπεδο συνεχίζει να εκτελεί το σχέδιό του, επιδιώκοντας την μετατροπή της τακτικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 σε στρατηγική ήττα. Αυτή δεν αφορά μόνο το κόμμα αλλά την ίδια την κοινωνία μέσω της εξόντωσης των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων και την εμπέδωση του νεοφιλελεύθερου μονόδρομου.
Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να οργανώσει την πολιτική και την κοινωνική άμυνα. Κατά συνέπεια, ακόμη και εκεί που η κυβέρνηση καταφέρνει να αντιστέκεται, συγκροτώντας –έστω και εν μέρει- κάποιες κόκκινες γραμμές, θα πρέπει να τις υποστηρίζει με όρους κοινωνικούς και ιδεολογικούς. Για παράδειγμα, τα αντίμετρα που παίρνει η κυβέρνηση, δεν μπορεί να υποστηρίζονται στη λογική ότι εάν στην κυβέρνηση βρίσκονταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν θα έκαναν το ίδιο. Αντίθετα, αυτά όπως και πολλά άλλα (μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση, την υγεία, την παιδεία, τις φυλακές, τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ κ.ά.) θα πρέπει να προβάλλονται ως η «ταξική και κοινωνική μεροληψία» της αριστεράς δείχνοντας πως, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, δεν αποτελούν ένα τυχαίο «μπάλωμα» ή ένα είδος φιλανθρωπίας αλλά πως πίσω από αυτά βρίσκεται η λογική, το εγχείρημα μιας επίμονης αντίστασης την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει απέναντι στο «επεκτατικό σύστημα εξουσίας». Μόνο έτσι μπορεί να αξιοποιήσει στρατηγικά τα όποια θετικά μέτρα έχει καταφέρει, να ανοίξει νέα πεδία πολιτικής, να ανακτήσει σε ένα βαθμό το χαμένο έδαφος και χρόνο, αποκαθιστώντας έτσι, έστω και εν μέρει, το χαμένο φρόνημα του πολιτικού και του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ.
Χρειάζεται, επομένως, συνολική αριστερή στροφή. Και αυτή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς συγκρούσεις σε πολλαπλά επίπεδα, και ειδικά με δυνάμεις που επιδιώκουν να παρακάμψουν το δημόσιο συμφέρον, καταστρατηγώντας την δημοκρατία και την προστασία του περιβάλλοντος, χωρίς κινήσεις και τομές με λαϊκό και κοινωνικό πρόσημο, που θα μας επανασυνδέουν με ριζοσπαστικά, αλληλέγγυα και κινηματικά τμήματα της κοινωνίας.
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, ένα πολιτικό σχέδιο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κόμματος με αξιολόγηση και αναπροσανατολισμό σε πολιτικές και πρόσωπα. Η επόμενη ημέρα θα έχει μεγάλες δυσκολίες και πολλά θα εξαρτηθούν από την εξέλιξη για το δημόσιο χρέος. Θα χρειαστεί να επαναληφθεί και να είναι απολύτως δεσμευτική η δήλωση ότι χωρίς ουσιαστική λύση για την απομείωση του χρέους δεν υπάρχουν μέτρα, δεν ισχύουν τα επώδυνα μέτρα»
Καθημερινή
