Αμφιλεγόμενες είναι αυτή τη στιγμή οι ερμηνείες που σχετίζονται με την αποτελεσματικότητα του μέτρου επιβολής του τέλους ανακύκλωσης κατά την αγορά του καφέ στα σημεία πώλησης, όπου ωστόσο αρκετά στελέχη της έρχονται να αμφισβητήσουν το κατά πόσο στην πράξη το συγκεκριμένο μέτρο έχει λειτουργήσει.
Χαρακτηριστική ήταν προς αυτή την κατεύθυνση η τοποθέτηση του προέδρου της Ελληνικής Ένωσης Καφέ, Γιάννου Μπενόπουλου, από το βήμα του 2ου Coffee Business Forum. Ο κύριος Μπενόπουλος ζήτησε στο πλαίσιο της τοποθέτησής του, να επιβαρύνεται με το περιβαλλοντικό τέλος ανακύκλωσης – για το ποτήρι και το καπάκι – απευθείας η βιομηχανία πλαστικού και όχι οι καφετέριες.
Ο ίδιος υποστήριξε ότι η βιομηχανία θα πρέπει να επιβαρύνεται με το συγκεκριμένο τέλος είτε στην έκδοση του τιμολογίου πώλησης των προϊόντων στις καφετέριες, είτε κατά την εισαγωγή των συσκευασιών όταν αυτές προέρχονται από το εξωτερικό και να αποτυπώνεται η παρακράτηση του ποσού αυτού στα σχετικά παραστατικά.
Ο επικεφαλής της Ελληνικής Ένωσης Καφέ εκτίμησε ότι εάν το τέλος επιβληθεί στις βιομηχανίες πλαστικού, σε αυτή την περίπτωση διασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα του μέτρου. Έτσι, το ποσό θα αποτυπώνεται στα παραστατικά πώλησης ή αγοράς που εκδίδονται, ενώ είναι ελάχιστες οι πιθανότητες μη έκδοσής τους σε σχέση με την λιανική πώληση καφέ στις καφετέριες.
Τα δύο τεχνάσματα για την αποφυγή αναγραφής του ποσού στις αποδείξεις
Eίναι χαρακτηριστικό πάντως ότι το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται φαινόμενα διαφυγής της απόδοσης του τέλους από τις καφετέριες προς το κράτος. Το ανταποδοτικό τέλος ανακύκλωσης χρεώνεται στον πελάτη τη στιγμή που πραγματοποιείται η πώληση, και αποτυπώνεται με δύο ξεχωριστούς κωδικούς – έναν για το ποτήρι και έναν για το καπάκι και ανά τρίμηνο τα έσοδα αποδίδονται στο κράτος. Εάν ωστόσο ένα κατάστημα δεν εκδώσει απόδειξη, το ποσό δεν καταγράφεται φορολογικά, με αποτέλεσμα κατ’ επέκταση να μην αποδίδεται. Ένα δεύτερο “τρικ” είναι όταν εμφανίζονται φαινόμενα κατά τα οποία το ποσό του περιβαλλοντικού τέλους δεν αναγράφεται καθόλου στις αποδείξεις που εκδίδονται από τα καταστήματα. Έτσι, παρά το γεγονός ότι πολλές επιχειρήσεις έχουν προχωρήσει σε αύξηση της τιμής του καφέ κατά 10 λεπτά του ευρώ ανά ρόφιμα – 5 λεπτά για το καπάκι και 5 για το ποτήρι – το ποσό αυτό δεν εμφανίζεται στα παραστατικά που εκδίδουν. Μάλιστα είναι σχεδόν ανέφικτο να γνωρίζει η φορολογική αρχή εάν ο πελάτης προσκόμισε το δικό του ποτήρι περίπτωση κατά την οποία δεν χρεώνεται με το περιβαλλοντικό τέλος ή αγόρασε το ρόφημά του με πλαστική συσκευασία που διαθέτει το κατάστημα, περίπτωση στην οποία το τέλος χρεώνεται κανονικά.
Το περιβαλλοντικό τέλος αποτελεί μία μόνο από τις αυξήσεις που έχουν επιβαρύνει το τελικό προϊόν κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο. Οι συνολικές επιβαρύνσεις στον καφέ που αγοράζουμε με τη μορφή του take away ανέρχονται σε ποσοστό έως και 25%. Με την επιβολή της εισφοράς προστασίας περιβάλλοντος που ξεκίνησε να εφαρμόζεται από 1η Ιανουαρίου, η οποία προκύπτει από τη σχετική εγκύκλιο που εξέδωσε η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων και αφορά στις πλαστικές συσκευασίες, ο καφές έλαβε αύξηση 5%-7% στην υφιστάμενη τιμή, κάτι που σημαίνει επιβάρυνση με επιπλέον 0,10 ευρώ.
Η επιβάρυνση που έχει δεχτεί ο καταναλωτής στα τελικά σημεία
Πρακτικά η συνολική επιβάρυνση ανέρχεται και σε αρκετές των περιπτώσεων υπερβαίνει τα 0,30 ευρώ και άνω ανά ρόφημα, εάν θεωρήσουμε ότι η μέση τιμή για έναν καφέ take away στα τέλη του 2021 και πριν έρθει το κύμα αυξήσεων στην αγορά, ήταν στα επίπεδα του 1,70 ευρώ. Επομένως, εάν λάβουμε ενδεικτικά υπόψη μας το γεγονός ότι ο καταναλωτής αγοράζει καφέ μία φορά την ημέρα και ότι οι εργάσιμες ημέρες είναι 25 ανά μήνα και η ελάχιστη συνολική αύξηση είναι στα επίπεδα του 20%, τότε το επιπλέον κόστος που πληρώνει 8,5 ευρώ το μήνα (0,34 ευρώ την ημέρα), ποσό που οδηγεί σε συνολική επιβάρυνση 102 ευρώ ανά έτος. Εάν πάλι κάποιος αγοράζει δύο φορές καφέ την ημέρα η αντίστοιχη επιβάρυνση θα ανέλθει σε 17 ευρώ το μήνα και συνολικά σε 204 ευρώ το έτος.
Πηγή capital.gr
