Με απόφαση, που εξέδωσε χθες το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου, ανεστάλη η έκδοση απόφασης επί αναγνωριστικής αγωγής του Ελληνικού Δημοσίου σε βάρος ιδιωτών, ξενοδοχειακής εταιρείας και τραπεζών, με τις οποίες επιδιώκεται η αποκατάσταση της ιδιοκτησίας του σε ακίνητα που υφαπράχθηκαν με τη χρήση πλαστών αποφάσεων εκποίησής τους, στο πλαίσιο του νόμου 719/1977.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση δυνάμει πλειονόντων αποφάσεων του νομάρχη Δωδεκανήσου, καταχωρίστηκαν στα βιβλία του Κτηματολογίου Ρόδου, μεταβιβάσεις λόγω εκποιήσεως ακινήτων υπέρ πλειόνων ιδιωτών, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 719/1977, οι οποίες, όπως προέκυψε κατόπιν γενόμενου σχετικού ελέγχου, ουδέποτε εκδόθηκαν και υπογράφηκαν από αυτόν.
Ακολούθησαν πλείονες καταφατικές διατάξεις του Κτηματολογικού Δικαστή Ρόδου, με τις οποίες διατάχθηκαν αρχικά μεν οι καταχωρήσεις των διαφόρων ακινήτων στον εκάστοτε φερόμενο δικαιούχο, εν συνεχεία δε ακολούθησαν διαδοχικές μεταβιβάσεις και εγγραφές προσημειώσεων και υποθηκών.
Κατά των ως άνω καταφατικών διατάξεων το Ελληνικό Δημόσιο έχει ασκήσει αγωγές κατά του Προϊσταμένου του Κτηματολογίου, ιδιωτών και τραπεζών με τις οποίες ζητείται η αποκατάσταση της ιδιοκτησίας του σε ακίνητα που υφαρπάχθηκαν με τη χρήση των ανυπόστατων αυτών αποφάσεων.
Επί των αγωγών αυτών, έχουν ήδη εκδοθεί από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου δύο αποφάσεις επί ισάριθμων αγωγών με αντιφατικό περιεχόμενο, ήταν η υπ’ αριθμ. 2/2015 και η υπ’ αριθ. 9/2015.
Ως εκ τούτου θα πρέπει να υπάρξει τελεσίδικη απόφαση, που θα κρίνει το θέμα του «καλόπιστου τρίτου» για τα επίδικα ακίνητα.
Στην προκείμενη υπόθεση συνεκδικάστηκαν τρείς αγωγές.
Με την πρώτη αγωγή το Ελληνικό Δημόσιο εστράφη κατά του προϊσταμένου του Κτηματολογίου Ρόδου, 3 κατοίκων του νησιού, μιας ξενοδοχειακής εταιρείας και δύο τραπεζών και εξέθεσε ότι η εγγραφή δημοσίου ακινήτου στην ιδιοκτησία του πρώτου ιδιώτη βασίστηκε σε πλαστούς τίτλους και συγκεκριμένα σε πλαστή απόφαση του Νομάρχη Δωδεκανήσου για την εκποίηση, δυνάμει του Ν. 719/1977 έκτασης εμβαδού 26.750 τ.μ. στην Λαχανιά και σε ανύπαρκτη όμοια για ακόμη δύο εκτάσεις στην ίδια περιοχή εμβαδού 19.200 και 4.400 τ.μ.
Τα ακίνητα αυτά μεταβιβάστηκαν στους υπόλοιπους εναγόμενους (δύο ιδιώτες και στην ξενοδοχειακή εταιρεία).
Το Ελληνικό Δημόσιο ζητά την ακύρωση των διατάξεων του Κτηματολογικού Δικαστή, να αναγνωριστούν ως άκυρες η αγοραπωλησίες τους και οι επιβαρύνσεις τους με εμπράγματες ασφάλειες και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι ιδιώτες και η εταιρεία να του καταβάλουν ως αποζημίωση το ποσό των 4 εκατ. ευρώ!
Αλλως επικουρικά, αν απορριφθεί το αίτημα απόδοσης των ακινήτων να του καταβάλουν ως αποζημίωση το ποσό των 17,5 εκατ. ευρώ, που αντιστοιχεί στην τρέχουσα αγοραία αξίας, όλως δε επικουρικά σε περίπτωση απόρριψης της αγωγής να υποχρεωθούν ο πρώτος ιδιώτης να καταβάλει το ποσό των 1,5 εκατ. ευρώ περίπου ως ληφθέν αντάλλαγμα για τις μεταβιβάσεις των ακινήτων στους υπόλοιπους.
Με την δεύτερη αγωγή δύο ιδιώτες και η ξενοδοχειακή εταιρεία στρέφονται με την σειρά τους κατά του Ελληνικού Δημοσίου και ζητούν αποζημίωση για την ζημιά που υπέστησαν από την άσκηση της ως άνω αγωγής, τονίζοντας ότι οι ίδιοι, βασιζόμενοι στις κτηματολογικές εγγραφές που έγιναν για τα επίδικα ακίνητα, ως καλόπιστοι τρίτοι τα αγόρασαν και επένδυσαν σ’ αυτά.
Τονίζουν ότι εμφανίστηκαν με τον έτερο ιδιώτη από τον οποίο αγόρασαν τα ακίνητα ότι δήθεν τα υφάρπαξαν από το Ελληνικό Δημόσιο από κοινού και ότι η εταιρεία έχει υποστεί ζημία γιατί η δανείστρια τράπεζα της επενδύσεως τους έχει αυξήσει λόγω των επισφαλειών τα περιθώρια των τόκων των δανείων του.
Ζητούν έτσι από το Ελληνικό Δημόσιο αποζημίωση συνολικού ύψους 30 εκατ. ευρώ.
Το δικαστήριο απέρριψε εν μέρει την αγωγή ως νόμω αβάσιμη για το τμήμα αυτής που αφορά την διεκδίκηση του ακινήτου από το Ελληνικό Δημόσιο καθώς, όπως έκρινε, το τελευταίο άσκησε έννομο δικαίωμα και δε νοείται η πρόκληση ηθικής βλάβης ενώ ως προς το τμήμα που αφορά την διεκδίκηση ποσού 10 εκατ. ευρώ για θετική ζημία ως αόριστη.
Με την τρίτη αγωγή οι ίδιοι ως άνω ενάγοντες εξέθεσαν ότι το ενάγον Ελληνικό Δημόσιο, αντεναγόμενο, άσκησε εναντίον τους αγωγή προσβάλλοντας το δικαίωμα κυριότητας της ξενοδοχειακής εταιρείας στο ακίνητο και ότι η αγωγή αυτή ασκήθηκε καταχρηστικώς.
Το δικαστήριο απέρριψε την αγωγή αυτή εν μέρει.
Ταλαιπωρούνται από το Δημόσιο καλόπιστοι τρίτοι αγοραστές ακινήτων
