Με την υπ’ αρίθμ. 164/2021 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Δωδεκανήσου, απορρίφθηκε και σε δεύτερο βαθμό η αγωγή που άσκησε προγραμματιστής κατά γνωστής ΙΚΕ διεκδικώντας αποζημίωση για την ανάπτυξη μιας πρωτοποριακής μηχανής αναζήτησης στο διαδίκτυο.
Ο ενάγων ισχυρίζεται ότι με την εναγόμενη είχαν συνάψει, σύμβαση έργου, διάρκειας 3 μηνών και λήγουσα στις 28.1.2014, η οποία ολοκληρώθηκε, ότι ταυτόχρονα συμφώνησαν προφορικά ότι θα κατασκευάσει ένα ηλεκτρονικό σύστημα, το οποίο θα κάνει ό,τι και η ηλεκτρονική ιστοσελίδα με την ονομασία skroutz.gr, ότι θα χρησιμοποιήσει όσους υπαλλήλους – προγραμματιστές και την υλικοτεχνική δομή που χρειάζεται, με τη μορφή ενοικίασης πόρων ανά μήνα.
Υποστήριξε ακόμη ότι ο πηγαίος κώδικας της ανωτέρω εφαρμογής θα ανήκει στον ίδιο με τη συμφωνία ότι θα μπορούσε να αγοραστεί από την εναγόμενη με κόστος 40% επιπλέον του συνολικού κόστους κατασκευής, ότι από τον Φεβρουάριο του έτους 2014 έως τον Δεκέμβριο του έτους 2016 παρείχε στην εναγόμενη την εργασία του, όπως οι ώρες και το συμφωνημένο κόστος περιγράφονται στην αγωγή, προκειμένου να λειτουργήσει η εφαρμογή, ότι στις 9.1.2017 κοινοποίησε στην εναγόμενη δήλωση υπαναχώρησης λόγω υπερημερίας της τελευταίας, ότι το συνολικό κόστος των εργασιών ανέρχεται στο ποσό των 93.298,84 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ και ότι η εναγόμενη εξακολουθεί να του οφείλει το ανωτέρω ποσό.
Ζήτησε δε, να υποχρεωθεί η εναγόμενη να του καταβάλει το ποσό των 93.298,84 ευρώ, νομιμότοκα από τις 18.11.2016, οπότε όχλησε αυτή, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να απαγγελθεί σε βάρος του εκπροσώπου του αντιδίκου προσωπική κράτηση ενός έτους και να καταδικαστεί στη δικαστική του δαπάνη.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε ότι με αυτό το περιεχόμενο και τα αιτήματα, η αγωγή τυγχάνει απαράδεκτη λόγω αοριστίας.
Ειδικότερα, ενώ στην αγωγή περιγράφεται ότι η προφορική συμφωνία αφορούσε στην κατασκευή ενός ηλεκτρονικού συστήματος, στη συνέχεια γίνεται λόγος για παροχή εργασίας με ενοικίαση πόρων του ενάγοντος, η οποία είχε συμφωνηθεί ως αόριστης διάρκειας και αφορούσε την τεχνική υποστήριξη της εφαρμογής, όπως και ότι ο πηγαίος κώδικας της εφαρμογής που θα κατασκευαζόταν θα ανήκε στην κυριότητα του τελευταίου, ενώ σε κανένα σημείο δε γίνεται λόγος για την ιδιοκτησία των υπόλοιπων, πέραν του πηγαίου κώδικα, στοιχείων της ιστοσελίδας (ονομασία κτλ).
Κρίθηκε ότι δεν καθίσταται σαφές αν η συμφωνία τους αφορούσε στην κατασκευή ενός έργου, αν επρόκειτο για σύμβαση εργασίας, αν η συμφωνία περιελάμβανε τη με οποιαδήποτε μορφή μίσθωση της εφαρμογής (πχ σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης -leasing-, όπως συνηθίζεται σε παρόμοιες περιπτώσεις) ή πρόκειται για κάποια μικτή σύμβαση, περιέχουσα στοιχεία των ανωτέρω.
Το Εφετείο Δωδεκανήσου έκανε δεκτή την έφεση που ασκήθηκε από τον προγραμματιστή και την απέρριψε κατ’ ουσίαν.
Σημειώνεται ότι το δικαστήριο με άλλη απόφασή του ανέστειλε την έκδοση οριστικής απόφασης επί αντίθετης αγωγής της ΙΚΕ κατά του προγραμματιστή μέχρι εκδόσεως αμετάκλητης κρίσης επί αυτής, που προηγήθηκε χρονικά.
Τον προγραμματιστή εκπροσώπησε ο δικηγόρος κ. Μανώλης Βλάχος και την εναγόμενη η δικηγόρος κ. Ευη Αρνιθενού.
Απορρίφθηκε αγωγή προγραμματιστή κατά ΙΚΕ που ανέπτυξε πρωτοποριακή μηχανή αναζήτησης
