Ενα πολύ ευαίσθητο κοινωνικό θέμα πραγματεύεται το βιβλίο της ιατρού παθολόγου Ελευθερίας Κρικέλη. Η δωρεά οργάνων αποτελεί στην Ελλάδα ένα ζήτημα ταμπού, το οποίο η συγγραφέας σπάει μέσα από τα προσωπικά της βιώματα στο βιβλίο της με τίτλο “Από Αύγουστο σε Αύγουστο”, το οποίο πρόκειται να παρουσιασθεί σήμερα στις 7 το απόγευμα στο κινηματοθέατρο «ΡΟΔΟΝ», από τον Ιατρικό Σύλλογο Ρόδου και τον Σύλλογο Πελοποννησίων ο «Μοριάς».
Για την συγγραφέα, το βιβλίο της και το ζήτημα της δωρεάς οργάνων, μίλησαν σε συνέντευξη τύπου, που παραχώρησαν χθες, ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Ρόδου, Χρήστος Μαντάς, ο Γενικός Γραμματέας του ΙΣΡ, Γιάννης Μυροφόρου, ο νευροχειρούργος του ΓΝΡ, κ. Χρήστος Μακρής και η πρόεδρος του Συλλόγου ο «Μοριάς», Μαρία Παπαδοπούλου, οι οποίοι κάλεσαν το κοινό να παρακολουθήσει την εκδήλωση, στην οποία πέρα από την παρουσίαση του συγγράμματος θα γίνουν ενδιαφέρουσες επιστημονικές τοποθετήσεις, ενώ θα υπάρξει και φιλολογική ανάλυση από την κ. Χάρις Κόντου.
Στην σύντομη τοποθέτησή του ο κ. Μαντάς δήλωσε για το βιβλίο και την κ. Κρικέλη: «Η συνάδελφος έγινε γνωστή μέσα από αυτό το βιβλίο το οποίο περιγράφει τρεις περιπτώσεις συνανθρώπων μας των οποίων οι συγγενείς έπρεπε να αποφασίσουν να προχωρήσουν σε δωρεά των οργάνων τους. Αυτό ακριβώς έκανε και η ίδια η συγγραφέας, η οποία ένιωσε τον πόνο του χαμού του παιδιού της και μέσα στον πόνο της αποφάσισε να δωρίσει τα όργανα του παιδιού της. Ένας Αυστραλός έτυχε να πάρει την καρδιά του παιδιού της Ελευθερίας και σήμερα ζει υγιής και μάλιστα έγινε πρόσφατα και πατέρας.
Το βιβλίο έχει γνωρίσει πανελλαδική επιτυχία, κάτι που δεν είναι τυχαίο. Το μήνυμα που στέλνει στην Κοινωνία είναι πολύ σημαντικό. Κατά τη γνώμη μου όλοι οι σύλλογοι θα έπρεπε να υποστηρίζουμε αυτό το μήνυμα και για το λόγο αυτό αποφασίσαμε, ως Ιατρικός Σύλλογος Ρόδου, μαζί με το Σύλλογο Πελοποννησίων «Ο Μοριάς» να κάνουμε αυτή την παρουσίαση. Καλούμε όλο τον κόσμο να έλθει στο κινηματοθέατρο ΡΟΔΟΝ το Σάββατο».
Η κ. Παπαδοπούλου από την πλευρά της ευχαρίστησε τον Ιατρικό Σύλλογο για την καλή συνεργασία και κάλεσε τους πολίτες να παραβρεθούν στην εκδήλωση:
«Θέλω να ευχαριστήσω εκ μέρους του Συλλόγου Πελοποννησίων «Ο Μοριάς» τον πρόεδρο του ΙΣΡ, Χρήστο Μαντά για την καλή συνεργασία και για το γεγονός ότι αποδέχθηκε την πρόταση να κάνουμε μαζί αυτή την παρουσίαση. Καλώ όλο τον κόσμο στην εκδήλωσή μας, η παρουσία του θα μας δώσει χαρά».
Το γεγονός ότι σε ένα νησί σαν τη Ρόδο, όπου σημειώνονται τόσα πολλά τροχαία δυστυχήματα, θα πρέπει να υπάρξει μια ευαισθητοποίηση ως προς τη δωρεά οργάνων επεσήμανε ο κ. Μυροφόρου, ο οποίος ανέφερε αναλυτικότερα:
«Είναι πολύ συγκινητικό μία συνάδελφος ιατρός να αποτυπώνει την εμπειρία της από συναισθηματικής και ιατρικής άποψης και είναι ευχάριστο που παρουσιάζεται το βιβλίο σε ένα νησί με τόσα τροχαία. Πρέπει να είμαστε ευαισθητοποιημένοι όλοι ώστε μέσα από το θάνατο να δίνουμε ζωή σε κάποιον άλλο συνάνθρωπο».
Η ιστορία εν τάχει.
Ο κ. Χρήστος Μακρής, μιλώντας για όλα όσα πραγματεύεται το βιβλίο είπε τα εξής: «Όταν πριν από δύο χρόνια ξεκίνησε το νέο διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου Πελοποννησίων Ρόδου, γνώρισα την κ. Παπαδοπούλου Μου είχε πει τότε ότι με ήθελε για να παρουσιάσουμε μία πολύ δυνατή εμπειρία… Πέρασαν δύο χρόνια να μάθω ότι επρόκειτο για το βιβλίο της συναδέλφου γιατρού κ. Κρικέλη. Όταν το πήρα στα χέρια μου και διαβάζοντας την εισήγηση που είχε κάνει ο Ιάκωβος Καμπανέλλης διαπίστωσα ότι δεν πρόκειται για ένα απλό διήγημα… Ξεκινάει με ένα δραματικό γεγονός με το περιβόητο σεισμό του 1953 όπου είχαμε γύρω στους 800 νεκρούς…
Από τη μία στιγμή στην άλλη η συγγραφέας είχε μείνει μόνο με τη μητέρα της και τα αδέλφια της μέσα στα χαλάσματα. Τα μέλη της οικογένειας μετά από αυτό το γεγονός διασκορπίσθηκαν παντού, άλλοι πήγαν στην Πάτρα, άλλοι στα Γιάννενα… Η Ελευθερία είχε παρότρυνση από τα μέλη της οικογένειάς της για να ενταχθεί στο Πολυτεχνείο, ανακάλυψε όμως ότι δεν κάνει γι΄ αυτό και στράφηκε στην Ιατρική. Έκανε σπουδές στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και στη συνέχεια έφυγε για τη Βοστώνη, όπου έκανε την ειδικότητά της. Επέστρεψε μετά από 12 χρόνια από την Αμερική, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ανέλαβε την διεύθυνση του παθολογικού τμήματος του «Υγεία». Είχε αποκτήσει εν τω μεταξύ δύο παιδιά, τον Γιάννη και τον Στέφανο, στην Αμερική. Όταν ο ένας της γιος ήταν τριτοετής φοιτητής στο ΜΙΤ είχε έλθει το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Τον Αύγουστο, ολοκληρώνοντας τις διακοπές του, επέστρεψε στην Αμερική. Λίγο αφότου οι γονείς αποχειρέτισαν το παιδί τους, έμαθαν ότι ο γιος τους είχε μεταφερθεί με ελικόπτερο σε ιατρικό κέντρο της Βοστώνης …εγκεφαλικά νεκρός.
Από εκεί αρχίζει το δράμα… Στην πτήση προς την Αθήνα έπρεπε οι γονείς να πάρουν την απόφαση και να πουν αν θα έκαναν δωρεά των οργάνων. Από αυτό το σημείο αρχίζουν να ξετυλίγονται τα συναισθήματα του γιατρού, γονιού δότη οργάνων. Στη συνέχεια, μας αποκαλύπτει η συγγραφέας ότι όλη αυτή η εμπειρία έρχεται να επισφραγισθεί με το θάνατο του γνωστού ανά το πανελλήνιο, Αυστραλού, ο οποίος είχε συμπλοκή με κάποιους και μεταφέρθηκε από τη Μύκονο εγκεφαλικά νεκρός στο Τζάνειο και μετά στο Υγεία, όπου κλήθηκε η κ. Κρικέλη να κάνει ενημέρωση στους γονείς… Ταυτίσθηκε μέσα της ο ρόλος της εκδήλωσης, της κατάστασής της, του δοσίματος της, είδησης στον πατέρα. Στη συνέχεια μας αφηγείται για ένα άλλο περιστατικό στην Κύπρο, ένα παιδί 10 ετών, τη Χρύσα που από παράσυρση βρέθηκε στην ίδια κατάσταση. Ήταν εγκεφαλικά νεκρό και αποφάσισαν οι γονείς του να κάνουν δωρεά των οργάνων του.
Η μεγαλύτερη αδελφή της Χρύσας έτυχε να γνωριστεί στις σπουδές στην Αμερική με τον αδελφό του δεύτερου γιου της Ελευθερίας και να ενώσουν τις ζωές τους. Όλα τα συναισθήματα μπορεί να τα βιώσει κανείς μέσα από το βιβλίο.
Στην εκδήλωση θα μιλήσουμε για το τι είναι ο εγκεφαλικός θάνατος και τι είναι η δωρεά οργάνων… Τι γίνεται στην Ελλάδα…».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΑΡΤΖΩΝΗΣ
