Η προβολή των πολιτικών επιθυμιών στην πραγματικότητα, είναι συνήθως ένα επισφαλές καταφύγιο.
Το λέει με άλλα λόγια το Γραφείο Προϋπολογισμού στη Βουλή όταν στην τελευταία του Έκθεση σχολιάζει εισαγωγικά: «ό,τι είναι αναγκαίο με οικονομικά κριτήρια δεν είναι απαραίτητα εφικτό με πολιτικά. Επίσης, ό,τι είναι επιθυμητό πολιτικά δεν είναι πάντοτε οικονομικά αποτελεσματικό».
Ο μονομερής προσανατολισμός του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και των συνεργατών του στη ρύθμιση του χρέους, το οποίο αντικειμενικά δεν είναι βιώσιμο και μάλιστα αυξήθηκε κατακόρυφα αντί να μειώνεται στις εποχές των Μνημονίων, απειλεί να καθηλώσει κάθε άλλη κυβερνητική δραστηριότητα.
Η ακαμψία βεβαίως του Βερολίνου, το οποίο ωστόσο, θα πρέπει να συνδυάσει την επιμονή του στην άρνηση κάθε συζήτησης για τις ανυπέρβλητες δανειακές υποχρεώσεις της χώρας με την ταυτόχρονη παραμονή του ΔΝΤ στο Πρόγραμμα, έχει οδηγήσει την Αθήνα σε αναζήτηση άλλων συμμάχων.
«Η συζήτηση για το χρέος συνεχίζεται, πολλοί παίχτες δουλεύουν γι’ αυτό, όλοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει η μη λύση» υπογράμμισε χθες ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων για το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2017.
Δεν είναι ακριβώς βέβαιο όμως, αν η κυβέρνηση και ειδικά ο πρωθυπουργός, όπως αφήνει να εννοηθεί, έχει εξασφαλίσει πράγματι ισχυρούς συμμάχους που υπερβαίνουν τα όρια των «χωρών του ευρωπαϊκού Νότου», η βρισκόμαστε μπροστά σε νέες αυταπάτες των οποίων η ματαίωση θα επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις.
Έγκυρες κυβερνητικές πηγές με τις οποίες συνομίλησε το reporter.gr επιβεβαιώνουν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα στο «κύκνειο άσμα» του προτού αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο, σχεδιάζει γύρω στο Νοέμβριο να επισκεφτεί την Ελλάδα, ρίχνοντας το ειδικό βάρος του στο ζήτημα της διευθέτησης του ελληνικού χρέους.
Ακόμα κι αν ο υψηλός επισκέπτης έλθει στην Αθήνα μετά τις αμερικανικές εκλογές- «για λόγους διπλωματικής αβρότητας, αναγνωρίζουμε το δικαίωμα να ανακοινώσει η Ουάσινγκτον τις ημερομηνίες» σημειώνουν στο Μαξίμου- η κίνηση δεν χάνει τον ισχυρό συμβολισμό της, καταδεικνύοντας ότι οι εξωτερικές προτεραιότητες των ΗΠΑ για την ασφάλεια στην ασταθή περιοχή που επιβαρύνεται από την προσφυγική κρίση, διαφέρουν από τις δημοσιονομικές εξουσίες του Βερολίνου.
Το ζήτημα βεβαίως, είναι ποια ανταλλάγματα θα αξιώσει ο Αμερικανός Πρόεδρος, σε μια ανησυχητική συγκυρία όπου η Τουρκία μετεωρίζεται αβέβαιη σε αντιφατικές στρατηγικές επιλογές, παρασυρμένη στην κρίση μεγαλείου του Ερντογάν, ενώ το Κυπριακό, εισέρχεται σε μια ακόμα «λεπτή» διαπραγματευτική φάση.
reporter.gr
