Ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου θα αναβιώσει την 12η Νοεμβρίου 2018 υπόθεση με κατηγορούμενο για υπεξαίρεση αντικειμένου ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας, το οποίο είχαν εμπιστευτεί στον υπαίτιο, λόγω της ιδιότητάς του ως εντολοδόχου και διαχειριστή ξένης περιουσίας, τον πρώην διευθυντή του υποκαταστήματος της Αγροτικής Τράπεζας Καρπάθου, που έχει καταδικαστεί πρωτοδίκως σε ποινή κάθειρξης 7 ετών με ανασταλτικό ως προς την έφεση αποτέλεσμα υπό τον όρο της καταβολής χρηματικής εγγύησης ύψους 3.000 ευρώ και εμφάνισής του μια φορά κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου κατοικίας του.
Φέρεται συγκεκριμένα ότι στην Κάρπαθο, την 5η Σεπτεμβρίου 2008, ημέρα Παρασκευή και περί ώρα 14.30 και ενώ το ταμείο της τράπεζας είχε κλείσει, εμφανίστηκε ο μηνυτής, προκειμένου να προβεί σε χρηματική κατάθεση 90.000 ευρώ, σε μετρητά.
Μόλις εισήλθε εντός του υποκαταστήματος φέρεται να κατευθύνθηκε προς τον ταμία, ο οποίος όμως του είπε ότι λόγω λήξεως του ωραρίου τα ταμεία είχαν κλείσει και κάλεσε τον διευθυντή. Αφού κατέφτασε ο διευθυντής, φέρεται να προέτρεψε τον πελάτη να αφήσει τα χρήματα εντός του υποκαταστήματος ούτως ώστε να καταμετρηθούν και να κατατεθούν την επόμενη εργάσιμη ημέρα, ήτοι την Δευτέρα, 8 Σεπτεμβρίου 2008. Μετά ταύτα ο καταθέτης πείστηκε, έχοντας εμπιστοσύνη στον διευθυντή και στην αξιοπιστία της τράπεζας, άφησε τα χρήματα και αποχώρησε.
Εντούτοις μέχρι και την 15η Φεβρουαρίου 2012, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις του δεν πραγματοποιήθηκε η κατάθεση του ποσού στον λογαριασμό του.
Για τα ανωτέρω κατέθεσε και ο ταμίας, επιβεβαιώνοντας ότι ο πελάτης προσήλθε στην τράπεζα προκειμένου να κάνει κατάθεση και ότι ο ίδιος του είπε ότι τα ταμεία είχαν κλείσει, παραπέμποντάς τον στον διευθυντή. Περαιτέρω άλλος μάρτυρας κατέθεσε ότι συνόδευσε μέχρι την τράπεζα τον πελάτη προκειμένου ο τελευταίος να προβεί στην κατάθεση ποσού 90.000 ευρώ.
Ο ισχυρισμός του διευθυντή ότι δανείστηκε από τον πελάτη το ανωτέρω ποσό, σύμφωνα με το δικαστικό συμβούλιο, καταρρίπτεται, αφενός μεν από τις προαναφερθείσες καταθέσεις μαρτύρων, αφετέρου από το γεγονός ότι τα αντίγραφα των επιταγών που προσκόμισε, με τον ισχυρισμό ότι εκδόθηκαν υπέρ του πελάτη και προς εξασφάλισή του για δάνειο, δεν προέκυψε ότι είναι εις χείρας του πελάτη καθόσον αυτός ουδέποτε εμφάνισε αυτές και προσέτι καταθέτει ότι ουδέποτε έλαβε γνώση για την έκδοσή τους.
