Με τη συζήτηση για την ψήφο των αποδήμων να έχει ανοίξει για τα καλά και τις διαπραγματεύσεις μεταξύ των πολιτικών αρχηγών να συνεχίζονται σχετικά με τον τρόπο που θα διεξάγεται η ψηφοφορία των Ελλήνων του εξωτερικού φαίνεται ότι η υλοποίηση ενός αιτήματος που εκφράστηκε πριν από πολλά χρόνια είναι πιο κοντά από ποτέ. Μολονότι οι περισσότερες πλευρές ομονοούν ότι πρέπει να διευκολυνθούν οι Ελληνες του εξωτερικού, ο τρόπος με τον οποίο θα κληθούν να ψηφίσουν «διχάζει» τον πολιτικό κόσμο, ενώ υπάρχουν και ορισμένες φωνές που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να υπάρχουν εξαιρέσεις.
H πληγή του braindrain
Τα τελευταία χρόνια περίπου μισό εκατομμύριο συμπατριώτες μας, οι περισσότεροι νέοι, εγκατέλειψαν την Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι νέοι που σπουδάζουν στο εξωτερικό χωρίς να έχουν αποφασίσει ακόμα αν θα επιστρέψουν στην Ελλάδα μόλις πάρουν το πτυχίο τους. Είναι αυτοί που στην πράξη έχουν «χάσει» ένα δικαίωμα που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν αναφαίρετο και αυτοί που ζητούν με μεγαλύτερη ένταση να τους δοθεί η δυνατότητα να ψηφίζουν χωρίς να χρειαστεί να ταξιδέψουν στην Ελλάδα. «Δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται ακόμα η συζήτηση. Θα έπρεπε να συζητούμε τον τρόπο με τον οποίο θα διευκολύνουμε τους Ελληνες του εξωτερικού και όχι αν θα πρέπει να το κάνουμε» τονίζει στο «Εθνος της Κυριακής» η Ελένη Μήλιου, η οποία εδώ και δύο χρόνια ζει με την οικογένειά της στο Λονδίνο και εργάζεται στον κλάδο του μάρκετινγκ.
Οπως επισημαίνει, οι εκλογές του περασμένου Ιουλίου ήταν οι πρώτες στις οποίες δεν ψήφισε, αφού ήταν αδύνατο να έρθει στην Ελλάδα. «Προσπαθούσα μέχρι την τελευταία στιγμή. Εξέταζα όλες τις εναλλακτικές λύσεις. Να κατέβω για μισή μέρα; Να κατέβω για μία μερα; O,τι κι αν ήταν, θα έδινα μια περιουσία για ένα δικαίωμα που έχω, αλλά δεν μου αναγνωρίζεται από τη στιγμή που ζω στο εξωτερικό. Είναι αυτονόητο ότι θα ψήφιζα αν είχα τη δυνατότητα να το κάνω στο Λονδίνο. Θα περίμενα με τις ώρες στην ουρά έξω από την πρεσβεία αν χρειαζόταν» λέει χαρακτηριστικά.
Η Χριστίνα Τσιριγώτη εργάζεται στο Σάρεϊ της Αγγλίας. Μόλις πήρε το μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Ιολογία και ετοιμάζεται να ξεκινήσει το διδακτορικό της. Οπως αναφέρει, έχει ψηφίσει μόνο μία φορά, όταν ήταν 18 χρόνων, και θα ψήφιζε κάθε φορά αν δεν ήταν υποχρεωμένη να γυρίσει στην Ελλάδα. «Το θέμα είναι κυρίως οικονομικό. Δεν μπορώ να έρχομαι στην Ελλάδα για να ψηφίσω, αλλά αν είχα τη δυνατότητα, θα ήθελα να το κάνω χωρίς να χρειαστεί να ταξιδέψω. Κάθε ψήφος είναι χρήσιμη και ίσως εμείς που ζούμε μακριά μπορούμε να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά» λέει στο «Εθνος της Κυριακής». Το μεγάλο κόστος αναφέρει ως εμπόδιο και ο Γιώργος Μπλάτσιος, ο οποίος από το 2008 ζει μόνιμα στο Ινσμπρουκ της Αυστρίας και εργάζεται ως οφθαλμίατρος.
Είναι υπέρ της ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού και για ακόμα έναν λόγο: «Ο Αυστριακός μπορεί να ψηφίσει αν βρίσκεται στο εξωτερικό, ενώ εγώ δεν μπορώ. Επίσης δεν μπορώ να έχω διπλή υπηκοότητα και στην Αυστρία ψηφίζω μόνο για τις δημοτικές εκλογές και τις ευρωεκλογές. Αν δεν υπάρξει η διευκόλυνση, σε ποια χώρα θα μπορώ να ψηφίσω σε εθνικές εκλογές;» αναρωτιέται.
Μακρινή ανάμνηση
Για πολλούς συμπατριώτες μας η ζωή στην Ελλάδα αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση. Είναι αυτοί που λείπουν εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες και επιστρέφουν συχνά ή πιο αραιά για να επισκεφθούν τους δικούς τους ανθρώπους και να κάνουν διακοπές. Στη θεωρία, αυτοί είναι οι Ελληνες που θα ήταν περισσότερο αποστασιοποιημένοι από τα πολιτικά πράγματα και τη γενική κατάσταση της χώρας. Και αυτοί, ωστόσο, επισημαίνουν ότι από τη στιγμή που έχουν το εκλογικό δικαίωμα θα πρέπει να διευκολυνθούν για να το εξασκήσουν. Τονίζουν, μάλιστα, ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό γι’ αυτούς όχι μόνο για συναισθηματικούς αλλά και για καθαρά πολιτικούς λόγους.
«Θα ενημερώνομαι»
Η Ειρήνη Τσαγκαράκη γεννήθηκε στον Καναδά και γύρισε με την οικογένειά της στην Ελλάδα όταν τελείωνε το γυμνάσιο. Eμεινε στην Ελλάδα για να τελειώσει στο σχολείο και τα πρώτα χρόνια των σπουδών της και στη συνέχεια επέστρεψε στον Καναδά, όπου ζει τα τελευταία 35 χρόνια. Οπως λέει στο «Εθνος της Κυριακής», το δικαίωμα της ψήφου είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας και όλοι οι πολίτες μιας χώρας θα πρέπει να μπορούν να ψηφίσουν, ακόμα και αν δεν είναι μόνιμοι κάτοικοί της. «Για ό,τι με αφορά, έχω συγγενείς πρώτου βαθμού στην Ελλάδα, περιουσία και πληρώνω φόρους. Επίσης επισκέπτομαι συχνά τη χώρα και όταν συνταξιοδοτηθώ σχεδιάζω να μένω για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα. Συνεπώς θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να μπορώ να ψηφίσω ακόμα και αν δεν είμαι μόνιμος κάτοικος» τονίζει και προσθέτει: «Αν μου δοθεί η δυνατότητα να ψηφίζω από τον Καναδά, θα προσπαθήσω πολύ να ενημερωθώ για τα βασικά θέματα που αφορούν την Ελλάδα, ώστε να πάρω τη σωστή απόφαση».
«Θέλω να επιστρέψω στην πατρίδα»
Ο δρ Ρέννος Φραγκούδης, ο οποίος είναι ερευνητής-βιολόγος και ζει στο Εδιμβούργο, λέει ότι από το 1998, που έφυγε για να σπουδάσει, έχει καταφέρει να ψηφίσει μόνο δύο φορές. Εκφράζει την άποψη ότι καλύτερη ιδέα είναι η εφαρμογή της επιστολικής ψήφου με την οποία θα διευκολυνθούν όσοι Ελληνες δεν ζουν σε πόλη με πρεσβεία ή προξενείο, αλλά κάθε βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση είναι καλοδεχούμενο.
«Οποιοσδήποτε είναι Ελληνας υπήκοος και έχει γραφτεί στους εκλογικούς καταλόγους θα πρέπει να διευκολύνεται να ψηφίσει. Ο τόπος κατοικίας δεν έχει καμία σημασία. Μπορώ να πάρω ένα αεροπλάνο και να έρθω στην Ελλάδα την ημέρα των εκλογών, αλλά αυτό δεν είναι εύκολο για προφανείς λόγους» λέει. Για τον δρα Φραγκούδη η δυνατότητα να ψηφίσει είναι πολύ σημαντική, καθώς θεωρεί τον εαυτό του κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, παρά το γεγονός ότι λείπει 21 χρόνια. «Eφυγα για σπουδές και τελικά έχτισα εδώ τη ζωή μου, αλλά κάποια στιγμή θέλω να επιστρέψω και να ζήσω στην Ελλάδα.
Εχω φίλους και οικογένεια στην Ελλάδα για τους οποίους ενδιαφέρομαι. Και θα ήθελα με την ψήφο μου να αλλάξω τα πράγματα στον βαθμό που μου αναλογεί. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν φύγει πολύ μικροί για το εξωτερικό και δεν έχουν επαφή με την ελληνική πραγματικότητα. Eρχονται μόνο για διακοπές και φεύγουν με μια εξιδανικευμένη εικόνα της καλοκαιρινής Ελλάδας. Ανήκω όμως σε αυτούς που έχουν διατηρήσει τους στενούς δεσμούς τους και γνωρίζω καλά τα προβλήματα» σημειώνει.
Μολονότι η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας που ζουν στο εξωτερικό επιθυμούν να βρεθεί η λύση που θα επιτρέψει να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι δεν πρέπει αυτό να δοθεί εν λευκώ σε όλους ανεξαιρέτως.
Η κυρία Τσαγκαράκη τονίζει ότι η ψήφος των Ελλήνων του εξωτερικού θα πρέπει να συνοδεύεται από δύο βασικούς όρους: «Ο ψηφοφόρος θα πρέπει τεκμηριωμένα να έχει ακόμα στενούς δεσμούς με τη χώρα και να μπορεί να αποδείξει ότι επηρεάζεται από την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης» λέει. Από την πλευρά του, ο Στέφανος Αναστασιάδης, ο οποίος ζει τα τελευταία τέσσερα χρόνια στο Λονδίνο, λέει ότι έχει αποφασίσει να μείνει μόνιμα στο Ηνωμένο Βασίλειο. «Η ειλικρινής προσέγγιση θα ήταν, σε ό,τι με αφορά, να μην μπορώ να ψηφίσω γιατί προφανώς πλέον δεν είναι καίριο ζήτημα το ποιος κυβερνά την Ελλάδα» τονίζει και προτείνει «όποιος είναι εγγεγραμμένος στη ΔΟΥ Εξωτερικού για περισσότερα από πέντε χρόνια να διαγράφεται από τους εκλογικούς καταλόγους. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει μια διαδικασία για την επανεγγραφή του στην περίπτωση που αποφασίσει να επιστρέψει στην Ελλάδα».
