«Σε κανέναν, δεν ‘χαρίστηκε’ ο ρόλος του στις ‘Άγριες Μέλισσες’…» Αυτό δηλώνει στην ‘δ’, ο Ρόδιος ηθοποιός, Κωστής Σαββιδάκης, που παίζει τον ρόλο του παπα-Γρηγόρη στην πιο επιτυχημένη και δημοφιλή τηλεοπτική σειρά για την φετινή σεζόν, με τίτλο ‘Άγριες Μέλισσες’ που προβάλλεται στον ΑΝΤ1. Ο ίδιος, μιλάει για την τηλεόραση, την επιτυχία της σειράς και τα σχέδιά του στον κινηματογράφο.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Σαββιδάκη, η τηλεοπτική σειρά «Άγριες Μέλισσες» ξεκίνησε στον ΑΝΤ1 δυναμικά και έχει κερδίσει ήδη τις εντυπώσεις ενώ καταγράφει υψηλά νούμερα τηλεθέασης. Τι είναι αυτό που έκανε το κοινό να την αγκαλιάσει κατά την άποψή σας;
Καταρχάς το υπέροχο, γρήγορο, ανατρεπτικό, απρόβλεπτο σενάριο που υπογράφει η Μελίνα Τσαμπάνη, με την υπέροχη συγγραφική της ομάδα – Θανάσης Τσαμπάνης και Βίκυ Κουκούτση. Το θέμα του σήριαλ λες και υπάρχει στο DNA μας – είτε είσαι 70 ετών, είτε είσαι 20 δεν υπάρχει περίπτωση να μην σε ακουμπήσει, να μην σε αγγίξει. Υπάρχουν μεγάλοι άνθρωποι που έχουν ζήσει αυτές τις εποχές και αυτές τις καταστάσεις, και μας έχουν πει ότι, ενώ πονάμε βλέποντάς το, στο τέλος τούς μένει μια νοσταλγία, μια γλύκα… Η γλύκα της εποχής, του χωριού, της σκάφης, και του ασβέστη. Υπάρχουν νέα παιδιά που έχουν “ερωτευτεί” την σειρά – νέα παιδιά που ενώ ζουν σε μιαν άλλην εποχή, παρ’ όλα αυτά η σειρά τους έχει συγκινήσει, και με τον δικό τους τρόπο συμμετέχουν μέσω των social media και την ζουν…
Στην Ελλάδα υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι που μπορούν να παρουσιάσουν πολύ ωραίες δουλειές – δεν υπάρχουν μόνο τα τούρκικα σήριαλ, και ό,τι άλλο προσπαθούν να μας πουλήσουν ως “εξαιρετικό”…
Οι «Άγριες Μέλισσες» απέδειξαν από την πρώτη εβδομάδα ότι μπορούμε να κάνουμε όμορφα σήριαλ – κι αν υπάρχουν οι καλές συνθήκες, οι καλοί συνεργάτες, όλα μπορούν να γίνουν. Ας σταματήσει αυτό το αστειάκι, ότι “δεν μπορούμε, και δεν γίνεται”… Όχι! Μπορούμε, να κάνουμε πολύ ωραία πράγματα!…
Και φυσικά, αν δεν υπήρχε η σκηνοθετική κινηματογραφική ματιά του Λευτέρη Χαρίτου, του Σπύρου Μιχαλόπουλου, και του Σταμάτη Πατρώνη, δεν θα μπορούσαμε να έχουμε αυτό το αποτέλεσμα… Σημαντικό ρόλο στην επιτυχία της σειράς έχουν και οι εξαιρετικοί ηθοποιοί που έχουν επιλεγεί να υποστηρίξουν ο καθένας τον ήρωα του – για να ευλογήσουμε λίγο και τα γένια μας, αν και δεν υπάρχει λόγος! Επίσης, η διεύθυνση φωτογραφίας του Βαγγέλη Κατριτζιδάκη, που σου μεταφέρει την ατμόσφαιρα, όπως και τα υπέροχα σκηνικά που υπογράφει ο καταπληκτικός Αντώνης Χαλκιάς, και το ενδυματολογικό κομμάτι που υπογράφει η Γιούλα Ζωϊοπούλου…
Αλλά πέρα από όλους εμάς που είμαστε μπροστά από τις κάμερες, υπάρχουν και δεκάδες άλλοι άνθρωποι πίσω από τις κάμερες, που δουλεύουν πολύ σκληρά, πολλές ώρες, αλλά με πάρα πολλή αγάπη, έτσι ώστε να καταφέρουμε εμείς να μπούμε στα σπίτια σας, και να μας επιτρέψετε να σας συντροφεύουμε τέσσερις ήμερες την εβδομάδα.
Οπότε,… θα έλεγα ότι για την συγκεκριμένη σειρά, αυτό που πραγματικά έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο είναι η αγάπη που έχουμε όλοι για αυτό που κάνουμε.
Και πραγματικά αισθάνομαι ευλογημένος που βρίσκομαι αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή, στο συγκεκριμένο χωριό, με τους συγκεκριμένους ανθρώπους, ως ηθοποιός και ως παπα-Γρηγόρης… Ευγνώμων…
• Πώς προέκυψε η δική σας συμμετοχή στην σειρά;
Πέρασα κι εγώ από τέσσερα δοκιμαστικά, όπως κι οι περισσότεροι συνάδελφοι. Με την ευκαιρία να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην CastingDirector Μιράντα Ρωστάντη. Σε κανέναν, ξέρετε, δεν του ‘χαρίστηκε’ ο ρόλος του στις «Άγριες Μέλισσες». Η προετοιμασία για την ανεύρεση των ηθοποιών κράτησε, αν ενθυμούμαι καλά, τέσσερις μήνες. Όλοι δούλεψαν πολύ σκληρά για να μπορέσουν να ταιριάξουν τους ήρωες και να μπορέσουν να δώσουν ζωή στην ιστορία. Κι αν το αποτέλεσμα είναι για εσάς αυτό που εισπράττουμε και εμείς, τότε υπάρχουν γερά θεμέλια, σε όλο αυτό το χωριό στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία και λέγετε “Διαφάνι”…
• Μιλήστε μας για τον ρόλο σας. Ποιος είναι ο παπα-Γρηγόρης και πόσο σημαντική είναι η παρουσία του σε αυτό το χωριό;
Ο παπα-Γρηγόρης είναι ένας πράος χαρακτήρας, συνήθως ευδιάθετος. Τον βλέπουμε, πέρα από την εκκλησία, και στο καφενείο του χωριού – εκεί όπου διαδραματίζονται και μαθεύονται τα περισσότερα συμβάντα του χωριού. Κάνει παρέα με τον ενωμοτάρχη και τον κοινοτάρχη του χωριού, απολαμβάνει να πειράζει τον Παναγιώτη τον καφετζή και τον Προκόπη τον κουρέα. Έχει κατά νου την Βιολέττα, γιατί γνωρίζει, πως μια γυναίκα μόνη στο χωριό δεν είναι εύκολο πράμα. Έχει αρκετό χιούμορ, αλλά αν χρειαστεί να υψώσει την φωνή του για να προλάβει το κακό, το κάνει.
Νομίζω πως η παρουσία του παπα-Γρηγόρη είναι σημαντική στο χωριό, κι αυτό θα το δούμε στην πορεία… Προσπαθώ να προσεγγίσω το κείμενο και τον παπα-Γρηγόρη με τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια που του αναλογούν. Κι ελπίζω να με αξιώσει ο Θεός, να μην τον φέρω, τονπαπα-Γρηγόρη, ποτέ σε δύσκολη θέση…
• Ακούγεται ότι οι ηθοποιοί έχουν τεράστια ευθύνη για το τι βλέπουμε στην τηλεόραση, πως θα το σχολιάζατε;
Ας σταματήσουμε επιτέλους να ρίχνουμε τις ευθύνες σε όλους τους άλλους, εκτός από εκείνους στους οποίους πραγματικά αναλογούν. Είναι καιρός να αναλάβει ο καθένας την δική του ευθύνη, είτε αυτός είναι ο ηθοποιός, είτε ο σεναριογράφος, είτε ο σκηνοθέτης, είτε ο παραγωγός, είτε ο διαφημιστής, είτε ο τηλεθεατής… Τις τελευταίες ημέρες έχει συζητηθεί αρκετά ότι, όλα αυτά τα χρόνια φταίνε ειδικά οι ηθοποιοί που η τηλεόραση παρουσιάζει αυτά που παρουσιάζει, και ότι οι περισσότεροι είναι από τα ριάλιτι, και ότι επιτέλους είδαμε ηθοποιούς στις «Άγριες Μέλισσες» να παίζουν, κτλ…κτλ…κτλ…
Είναι ντροπή και μόνο που την αναπαράγουν αυτήν την ιδέα. Οι ηθοποιοί είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης… των αποφάσεων! Τόσα χρόνια βλέπουμε αρκετούς υπέροχους ηθοποιούς στην τηλεόραση. Και τα νέα παιδιά που βγήκαν από τα ριάλιτι και τα έβαλαν να παίξουν δεν φταίνε αυτά – αυτά το όνειρο τους κυνηγάνε, κάποιοι άλλοι το αποφάσισαν, κάποιοι άλλοι τα επέλεξαν. Ας κοιτάξουμε, λοιπόν, τι σενάρια “ζητάνε” και αποφασίζουν να γραφτούν… Γιατί βλέπετε πολύ καλά ότι υπάρχουν καταπληκτικοί σεναριογράφοι, υπέροχοι ηθοποιοί, εξαίρετοι σκηνοθέτες, πολύ καλά υλικά ώστε να βγει ένα πάρα πολύ καλό αποτέλεσμα. Το θέμα είναι τι αποφασίζει το κανάλι να προωθήσει, τι αποφασίζει ο κόσμος να δει και να υποστηρίξει, και τι ευθύνες έχουμε όλοι μας για αυτό το φαινόμενο… – το οποίο δε συνήθως καταναλώνουμε… απαθείς! Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η απόφαση που πήρε ο ΑΝΤ1 να στηρίξει την συγκεκριμένη πρόταση και να επενδύσει σε αυτήν την μυθοπλασία, απέδειξε πως μπορούν να γίνουν αξιοπρεπέστατες δουλειές, που μας κάνουν όλους υπερήφανους.
• Ποια άλλα είναι τα μελλοντικά σας σχέδια και τι γίνεται με τον κινηματογράφο;
Δόξα τω Θεώ, γίνονται πολύ ωραία πράγματα και στον κινηματογράφο.
Αν όλα πάνε καλά (και “πρώτα ο Θεός” να λέμε, “να είμαστε καλά”… – κι αυτό το λέω όχι λόγω του ρόλου, πιστεύω στον Θεό) αν όλα λοιπόν πάνε καλά, το 2020 θα βγουν τρεις ταινίες στις μεγάλες αίθουσες, όπου στις δύο συμπρωταγωνιστώ, και στην τρίτη συμμετέχω με έναν πολύ ωραίο ρόλο.
Η ΕΞΟΡΙΑ – EXILE είναι μια ταινία του Βασίλη Μαζωμένου και αρχίζει το ταξίδι της στο 60ο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τον Νοέμβριο του 2019. Εδώ υποδύομαι τον PARIS, έναν «μυστήριο» τύπο, που πουλά και αγοράζει αντίκες και κλεμμένα αντικείμενα… Η συνάντηση του PARIS με τον Άρη (Στέφανος Κακαβούλης) θα οδηγήσει τον ήρωα σε άλλες περιπέτειες…
Η επόμενη είναι «Το δείπνο του βοσκού», της οποίας το σενάριο και την σκηνοθετική ευθύνη έχει ο Γιάννης Στραβόλαιμος. Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν πριν λίγες μέρες, και το πιθανότερο είναι να βρίσκεται στις μεγάλες αίθουσες τα Χριστούγεννα του 2019
Εδώ, υποδύομαι τον βοσκό, ο οποίος έχει μεγαλώσει στα βουνά, μακριά από τον κόσμο, και δεν γνωρίζει σχεδόν τίποτα πέρα από την στάνη, τα πρόβατά του, και την γυναίκα του. Είναι ένας καλοκάγαθος χαρακτήρας, ένας αγνός άνθρωπος, χωρίς πονηρία ή κακία μέσα του… Κάποια στιγμή μετά από ένα κήρυγμα στην εκκλησία αποφασίζει να πάει να βρει τον Θεό και τον Παράδεισο. Τον Ιησού υποδύεται ο υπέροχος Τεό Θεοδωρίδης…
Και η τρίτη, είναι μια ταινία, με νεραΐδες, ξωτικά, θνητούς και αθανάτους, και το όνομα αυτής «ΤΙΣΙΣ».Το σενάριο, την σκηνοθεσία, και όλη την ευθύνη της παραγωγής την έχει ο Γεώργιος Ευαγγελόπουλος, και πρωταγωνιστούν ο Γιώργος Βούλγαρης, εγώ ( εδώ υποδύομαι τον βασιλιά των Αθανάτων), η Χρύσα Νταούλη, η Χρύσα Μαρκατά, και σε έναν ρόλο έκπληξη η Μαρία Αλιφέρη… Είναι μια ανεξάρτητη low budget παραγωγή, που προσπαθούμε να την ολοκληρώσουμε εδώ και περίπου τρία χρόνια, κι είναι προς τιμήν όλων των συντελεστών το γεγονός ότι έχουν, τόση υπομονή και επιμονή, ώστε να μπορέσει να βγει μια αξιοπρεπέστατη ταινία, και να αποδείξουν οι νέοι ότι αν υπάρχει θέληση και όραμα, και όρεξη, τα πάντα μπορούν να γίνουν.
