Για όλους και για όλα μιλάει σήμερα στην ‘δ’ ο πρώην επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού κ. Μιχάλης Κόκκινος. Με την επιστροφή του στην Ρόδο, αναλύει το έργο που άφησε, την ψήφο των αποδήμων και μια σειρά από άλλα θέματα κυρίως πολιτικού χαρακτήρα.
• Κύριε Κόκκινε έχει περάσει καιρός από τότε, που φιλοξενήσαμε στη ‘δημοκρατική’ μία συνέντευξή σας. Υπηρετούσατε ακόμη στο Υπουργείο Εξωτερικών ως επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού. Κατ’ αρχήν επιστρέψατε στη Ρόδο;
Από την πρώτη στιγμή ξεκαθάρισα ότι ανήκω στη Ρόδο και στη Δωδεκάνησο. Έτσι αισθάνομαι. Μάθημα του πατέρα μου, που θεωρώ μέντορά μου σε θέματα πολιτικού ήθους και δημοκρατικής συμπεριφοράς. Χαίρομαι που γύρισα στον τόπο μου, δηλαδή στους δικούς μου ανθρώπους.
Στη Δωδεκάνησο θέλω πρώτ’ απ’ όλα να συμμετέχω. Τους Ροδίτες και τους Δωδεκανήσιους επιθυμώ κυρίως να ζω από κοντά και να μοιράζομαι τη ζωή μου και τους καθημερινούς αγώνες μαζί τους.
Από την άλλη λυπάμαι, γιατί ο απόδημος ελληνισμός σε μαγεύει με την αυθεντικότητά του και όντως με γοήτευσε.
Η θητεία μου στο Υπουργείο Εξωτερικών όμως, με έκανε να τον γνωρίσω μέσα από τα δικές μου εμπειρίες και πιστέψτε με, κυρία Ντόκου, ότι θα παραμείνει για πάντα μέσα μου. Ό,τι και αν κάνω στο μέλλον, θα με απασχολεί αν μπορώ με κάποιο τρόπο να στηρίξω και τους συμπατριώτες μας εκτός Ελλάδας.
• Πώς νιώθετε για τα τέσσερα χρόνια που υπηρετήσατε ως Επικεφαλής στη Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού και τι θεωρείτε πως αφήσατε πίσω σας;
Με χαροποιεί το γεγονός ότι κάτι κάναμε, αν και βρήκαμε σε αδράνεια, λόγω μνημονίων, την μόνη κρατική υπηρεσία, που έχει ως αποκλειστικό αντικείμενο μία άλλη Ελλάδα εκτός Ελλάδας.
Οργανώσαμε και πάλι προγράμματα εκπαιδευτικής φιλοξενίας στην Ελλάδα για Ελληνόπαιδες του εξωτερικού, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια φέραμε ομογενείς της τρίτης ηλικίας με πρόγραμμα φιλοξενίας στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κομοτηνή, κάναμε στοχευμένα προγράμματα βιωματικής γνωριμίας με τον ελληνικό πολιτισμό με φιλοξενία στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα και συνέχεια ετησίων θεματικών εκπαιδευτικών κύκλων σε ομογενειακά σχολεία. Στηρίξαμε τα ομογενειακά σχολεία με ειδικά σεμινάρια επιμόρφωσης των δασκάλων τους και ανοιχτήκαμε σε συνεργασίες με Πανεπιστήμια.
Φέραμε επίσης ομογενείς από εμπόλεμες περιοχές για να ξεφύγουν στην δύσκολη περίοδο των βομβαρδισμών του καλοκαιριού του 2015 από το θέατρο του πολέμου και να βρουν ιατρική και ειδικευμένη ψυχολογική υποστήριξη και μάλιστα, αν θυμάστε, τους φέραμε εδώ στη Ρόδο με την πολύτιμη συμπαράσταση του σημερινού δημάρχου κ. Καμπουράκη, ο οποίος μας ζήτησε συμβολική οικονομική συμμετοχή.
Διοργανώσαμε τρεις φορές τη συμμετοχή της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης με θεματικά περίπτερα, που είχαν εξαιρετικά θετικό αντίκτυπο κατά γενική ομολογία.
Η προηγούμενη συμμετοχή της ΓΓΑΕ στη ΔΕΘ ήταν το 1993. Προχωρήσαμε την πρωτοβουλία του Ελληνισμού της Ιταλίας και της ΓΓΑΕ και καταφέραμε την θεσμοθέτηση από την Ελληνική Πολιτεία της Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας και πιστεύω ότι το ΥΠΕΞ και η τωρινή διοίκηση της ΓΓΑΕ θα προχωρήσουν παραπέρα την υπόθεση για την θεσμοθέτησή της από την Ουνέσκο ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας.
Θεωρώ εξαιρετικά σημαντικές τις τριμερείς συνεργασίες με την Κύπρο, την Αίγυπτο, το Ισραήλ και για πρώτη φορά εντάχθηκαν οι διασπορές των χωρών και μάλιστα και οι νεολαίες τους στην ατζέντα των τριμερών συνεργασιών. Επεκτείναμε και ενεργοποιήσαμε το μνημόνιο συνεργασίας με την Κύπρο σε θέματα διασποράς.
Μελετήσαμε και καταθέσαμε σχέδιο νόμου για το Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού στον αρμόδιο Υφυπουργό του ΥΠΕΞ. Πήραμε για πρώτη φορά σημαντικές πολιτιστικές πρωτοβουλίες ιστορικής μνήμης και οργανώσαμε μαζί με ξένες χώρες εκδηλώσεις για άγνωστες πτυχές της ιστορίας του παγκόσμιου ελληνισμού, όπως για τους πρώτους Έλληνες βιομηχανικούς εργάτες στη Γερμανία το 1916, για τον Έλληνα θαλασσοπόρο Ιωάννη Φωκά, που ανακάλυψε πρώτος τα στενά του Βανκούβερ και θα μπορούσα να σας μιλώ για ώρα, αλλά δεν έχει νόημα να αναφερόμαστε στο χθες, γιατί αδημονεί πολιτικά το σήμερα και το αύριο.
Το ζητούμενο είναι η συνέχιση του εθνικού έργου της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού στην κατεύθυνση της αξιοποίησης του πλέον σημαντικού εθνικού παράγοντα, εκείνου που δημιούργησε και διαχρονικά στήριξε το σύγχρονο ελληνικό κράτος, του απανταχού της γης Ελληνισμού. Γι’ αυτό και εύχομαι από την καρδιά μου καλή συνέχεια στη νέα διοίκηση της ΓΓΑΕ. Θα είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση για εμένα η επιτυχία της, γιατί εκεί έχω αφήσει ένα κομμάτι του εαυτού μου.
• Κύριε Κόκκινε θα θέλαμε να μας μιλήσετε για το θέμα, το οποίο αποτελεί πλέον κεντρικό σημείο συζήτησης στην πολιτική ατζέντα των τελευταίων μηνών. Την ψήφο του απόδημου Έλληνα.
Κυρία Ντόκου, όπως γνωρίζετε είμαι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της πολιτικής πατριωτικής κίνησης ΠΡΑΤΤΩ. Ως Επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού συμμετείχα στις συνεδριάσεις της Επιτροπής που συστήθηκε από την Πολιτεία για να εξετάσει το ζήτημα και να προτείνει λύσεις.
Αυτές κατά τη γνώμη μου πρέπει αφ’ ενός να σέβονται το αυτονόητο δικαίωμα να ψηφίζει ο εκτός επικράτειας ευρισκόμενος για οποιουσδήποτε λόγους Έλληνας και αφ’ ετέρου να σέβονται το δικαίωμα του συμπολίτη μας που διαβιοί στην Ελλάδα να αποφασίζει εκείνος για τις τύχες του τόπου του. Εξηγούμαι. Ο Δωδεκανήσιος που ζει στην Αυστραλία έχει δικαίωμα να ψηφίζει για την κυβέρνηση που θα εκλεγεί για να διαχειρισθεί τις τύχες της Ελλάδας. Τις απόψεις αυτές εξέφρασα λοιπόν στην αρμόδια επιτροπή και αυτές κατεγράφησαν.
Μέχρι τώρα θεώρησα πρόωρο και επίσης πολιτικά άκομψο να τις διατυπώσω δημόσια. Σας μιλώ τώρα, γιατί ανακοινώσαμε και τις απόψεις μας ως πατριωτική πολιτική κίνηση ΠΡΑΤΤΩ και επιπροσθέτως γιατί τώρα η δημόσια συζήτηση είναι ανοικτή και μάλιστα διαπιστώνουμε ότι είναι και ιδιαίτερα ζωηρή.
Συνεδριάσαμε λοιπόν προ ημερών στην Πολιτική Γραμματεία της κίνησης ΠΡΑΤΤΩ και συζητήσαμε επί μακρόν παρουσία και του επικεφαλής της κίνησης και προηγούμενου Υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. Καταλήξαμε σε ένα κείμενο, το οποίο δώσαμε και στη δημοσιότητα.
Καταλήξαμε στο ότι το αποτέλεσμα της ψήφου των εκτός Επικρατείας Ελλήνων πολιτών θα πρέπει να προσμετράται στο εκλογικό αποτέλεσμα της Επικρατείας.
Πρόκειται για ένα δικαίωμα που υπάρχει. Δεν παρέχουμε κάποιο δικαίωμα, που δεν υπάρχει ήδη.
Το ζητούμενο είναι η υλοποίηση της υποχρέωσης της Ελληνικής Πολιτείας να διευκολύνει την άσκησή του με τρόπο, που να ισχυροποιεί τους δεσμούς των Ελλήνων της ομογένειας με την πατρίδα. Θεωρώ αυτονόητο να έχουν το δικαίωμα ψήφου όλοι οι Έλληνες πολίτες, που βρίσκονται στην ΕΕ στα κράτη όπου ζουν. Άλλωστε, μετέχουν ήδη στις Ευρωκλογές.
Η πρακτική ρύθμιση για αυτούς είναι σχετικά εύκολη. Μπορεί να υλοποιείται με την επίδειξη ελληνικού διαβατηρίου ή ταυτότητας.
Οι ευρισκόμενοι στις υπόλοιπες Ηπείρους Έλληνες, θα πρέπει να δύνανται να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα μέχρι και τη δεύτερη γενιά. Είμαστε μία από τις ελάχιστες χώρες στον πλανήτη, που οι πολίτες της διασποράς της δεν μπορούν να ψηφίζουν. Αυτό είναι εκτός εποχής. Σήμερα στις διεθνείς σχέσεις, ισχυρές χώρες θεωρούνται όσες έχουν δυνατή και δικτυωμένη διασπορά εκτός από στιβαρό εθνικό κέντρο.Δεν είναι δυνατόν τα στενά κομματικά συμφέροντα να στερούν την πατρίδα από ένα δυναμικό κομμάτι του ελληνισμού, που μπορεί να συνεισφέρει στην ουσιαστική της εθνική ανεξαρτησία. Χωρίς πολιτικές που επιβάλλει ο ξένος παράγοντας και χωρίς δεσμεύσεις, τις οποίες εδώ και αιώνες επιβάλλει ο ελληνικός πολιτικός κοτζαμπασισμός.
Μην νομίζετε ότι από την εποχή του οράματος του Καποδίστρια έχουμε καταφέρει και πάρα πολλά σε πολιτικό επίπεδο. Ίσως οι νέες γενιές των Ελλήνων πολιτικών καταφέρουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους χωρίς το βλέμμα να είναι κρυφά στραμμένο στην πολιτική τους μακροημέρευση.
Η γνώμη μου ως πολιτικού, που διετέλεσε ο μακροβιότερος επικεφαλής της Γενικής Γραμματείας Αποδήμου Ελληνισμού από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα, είναι ότι στο θέμα της ψήφου του Έλληνα εκτός επικράτειας, θα πρέπει να σημειωθεί η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση.
• Πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση της χώρας και ποιοι είναι οι προβληματισμοί σας;
Είναι πολύ νωρίς για να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα. Το κυβερνών κόμμα όπως κάθε κόμμα που αποκτά κυβερνητική εξουσία, πρέπει να ξεκινά με αγνές πατριωτικές προθέσεις.
Το ζητούμενο είναι η απαραίτητη εθνική συνεννόηση για τα μεγάλα εθνικά ζητήματα. Οι πολιτικοί θα πρέπει να μάθουν να συνεννοούνται. Αν δεν μπορούν, τότε έχουμε σοβαρότατο πρόβλημα, γιατί πρεσβεύουμε την αστική δημοκρατία μόνον θεωρητικά. Δεν είναι δυνατόν να αδυνατούν να συνεννοηθούν τα πολιτικά κόμματα. Ειδικά στη χώρα που γέννησε τις κλασσικές αξίες, οι οποίες νοηματοδότησαν την Γαλλική επανάσταση, την Αμερικανική επανάσταση, την Ελληνική επανάσταση και τέλος πάντων συνιστούν την ιδεολογική σπονδυλική στήλη του σύγχρονου δυτικού κόσμου. Να έχει νοηματοδοτηθεί ο διαφωτισμός και ο ορθός λόγος από τον Ελληνικό πολιτισμό κι εμείς τελικά κάπου κρυφά μέσα μας να επιθυμούμε μονοκομματική βουλή, γιατί μπορούμε να συνεννοηθούμε μόνον με τους εαυτούς μας, μαρτυρά ελληνική πολιτική πρωτοτυπία. Εξάλλου η συγκεκριμένη πολιτική αντίληψη, σε κάποιους βουλευτές όλων των κομμάτων, περί ιδιοκτησίας της μόνης και αποκλειστικής αλήθειας αποτέλεσε και το σημαντικότερο σημείο τριβής με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στην εξωτερική πολιτική που άσκησε ο Νίκος Κοτζιάς.
Με δυό λόγια ο Υπουργός Εξωτερικών επέμενε ότι θα πρέπει να συνεννοηθούμε με τους γείτονες για το αμοιβαίο καλό και οι όποιοι άλλοι του έλεγαν ότι δεν έχουμε ανάγκη συνεννόησης με κανένα, γιατί εμείς έχουμε τις δικές μας θέσεις, τις καμαρώνουμε και καθόμαστε υπερήφανα πάνω σε αυτές.
Μα δεν γίνεται να βγαίνεις στο στίβο του αμείλικτου διεθνούς ανταγωνισμού, να πηγαίνεις στα διεθνή φόρα και να λες ότι εγώ έχω δίκιο και δεν συζητώ, αλλά μιλώ μόνον με όποιον αποδέχεται ακέραιες τις θέσεις μου. Στην κονίστρα του παγκόσμιου γεωπολιτικού παιχνιδιού τέτοιες απόψεις αντιμετωπίζονται ως περίπου γραφικές.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν θεωρώ ότι τα περισσότερα θέματα της χώρας είναι τόσο σημαντικά, που η πολιτική συναίνεση στο Κοινοβούλιο αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την εξεύρεση λύσεων.
Όπως βλέπετε, οι ισορροπίες για την διαμόρφωση του γεωπολιτικού τοπίου στην νοτιοανατολική μεσόγειο διαμορφώνονται τώρα και τώρα είναι που θα πρέπει εμείς να λειτουργήσουμε ως Δημοκρατία και ως Έθνος. Μπορούμε ως Ελλάδα να γίνουμε ένας από τους ισχυρότερους παίκτες στην ευρύτερη περιοχή ή μπορούμε να παραμείνουμε στην μίζερη λογική της ψωροκώσταινας.
Χωρίς να αποκλείω πολιτικά την προσφορά των υπόλοιπων κομμάτων που αποδέχονται τον αστικό κοινοβουλευτισμό, προσωπικά κινούμαι στον σοσιαλιστικό πατριωτικό χώρο και κατά συνέπεια εκτιμώ ότι θα πρέπει να δημιουργηθεί μία πλατιά προοδευτική-δημοκρατική και πατριωτική συμμαχία για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Φοβούμαι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει μπει σε εσωστρέφεια και είναι καιρός να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να προχωρήσει η χώρα χωρίς πολιτική συμμαχιών. Αυτό μπορεί να αποβεί καταστροφικό σε μείζονα ζητήματα, όπως για παράδειγμα στο Κυπριακό ή στο θέμα της Θράκης. Δεν σας κρύβω ότι το σημαντικότερο θέμα, που οδήγησε στην παραίτηση εμού και άλλων στελεχών του ΠΡΑΤΤΩ από το Υπουργείο Εξωτερικών στους τελευταίους μήνες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το θέμα της Θράκης.
• Τοποθετείσθε πολιτικά στον ευρύτερο πατριωτικό χώρο και γνωρίζουμε ότι ένα από τα θέματα, που σας απασχολούν ιδιαίτερα είναι το θέμα της Κύπρου με ό,τι τούτο συνεπάγεται. Θα θέλαμε να μας πείτε τι σκέφτεσθε επ’ αυτού.
Ανησυχώ. Θεωρώ ότι η Τουρκία δεν σέβεται την εδαφική ακεραιότητα των γειτόνων της και στην πραγματικότητα αντιμετωπίζουμε στην Κύπρο και πάλι ένα Αττίλα.
Θα πρέπει να λειτουργήσουμε έξυπνα με βάση το Διεθνές Δίκαιο, να χρησιμοποιήσουμε τις συμμαχίες που διαμόρφωσε η ελληνική εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια και να διεκδικήσουμε την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής. Για πρώτη φορά ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, ο Νίκος Κοτζιάς, διαμόρφωσε συνολική, ολοκληρωμένη πρόταση στο Κυπριακό για το κεφάλαιο της Ασφάλειας και των Εγγυήσεων.
Φοβούμαι ότι τεχνηέντως μας οδηγούν μακριά από αυτό το εθνικό πλαίσιο. Θέλω να πιστεύω ότι οι φύλακες έχουν τη γνώση και θα προτιμούσα να μην επεκταθώ ιδιαίτερα στα εθνικά, γιατί αυτά λύνονται από το αρμόδιο Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο έχει και την ευθύνη.
