Το κάπνισμα στις ταινίες είναι ένα τεράστιο, διφορούμενο και αμφιλεγόμενο θέμα. Έχει απασχολήσει άπειρες αντικαπνιστικές οργανώσεις, παραγωγούς, σκηνοθέτες, αλλά και τις ίδιες τις εταιρείες τσιγάρων.
Μπορεί τελικά ένας jeune premier να σε πείσει να ξεκινήσεις το κάπνισμα; Το υπουργείο υγείας της Γαλλίας πάντως μάλλον πιστεύει πως ναι, γι΄ αυτό αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα και να αποκλείσει το τσιγάρο από την γαλλική κινηματογραφική βιομηχανία.
Κι όλα αυτά ενώ την προηγούμενη Πέμπτη, οι γερουσιαστές υιοθέτησαν ένα μέτρο για την αύξηση της τιμής των τσιγάρων ως το 2020. «Πρέπει να πάμε πέρα από το πορτοφόλι και να ενδιαφερθούμε ειδικότερα στην πρόσκληση μέσω του θεάματος να καπνίσουμε. Σκέπτομαι ειδικότερα το παράδειγμα του κινηματογράφου που ενθαρρύνει αυτή την πρακτική. Η Λίγκα εναντίον του καρκίνου απέδειξε σε μελέτη της ότι το 70% των νέων ταινιών αναπαριστούν τουλάχιστον μια φορά ένα άτομο να καπνίζει. Αυτό βοηθάει στο να απενοχοποιείται η πράξη του καπνίσματος, ακόμη και να ενθαρρύνεται, απέναντι σε παιδιά και εφήβους, οι οποίοι είναι οι περισσότεροι καταναλωτές καπνού στις σειρές και στις ταινίας, ειδικά στο ίντερνετ », δήλωσε η γερουσιαστής Nadine Grelet-Certenais, η οποία κατηγόρησε τον κινηματογράφο ότι κάνει «έμμεση διαφήμιση της κατανάλωσης καπνού».
Η υπουργός υγείας της Γαλλίας, Ανιές Μπουζίν, συμφώνησε και διευκρίνισε μάλιστα ότι έχει μιλήσει με την υπουργό Πολιτισμού Φρανσουάζ Νισέν για το θέμα. «Δεν καταλαβαίνω την σημασία του τσιγάρου στις γαλλικές ταινίες. «Θέλω να έχουμε μια σκληρή στάση γι’ αυτό το ζήτημα», δήλωσε.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η Γαλλία έχει πάρει εδώ και χρόνια μέτρα για την καταπολέμηση του καπνίσματος, αφού σύμφωνα με τον νόμο Βέιλ του 1976 είχαν απαγορευτεί οι διαφημίσεις τσιγάρων και καπνού στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Επίσης, το 1991 ψηφίστηκε ο «νόμος Εβίν» ο οποίος απαγόρευσε κάθε διαφήμιση καπνού σε δημόσιους χώρους.
Ωστόσο, το τσιγάρο έχει αποτελέσει απαραίτητο prop σε πολλούς ρόλους στην ιστορία του κινηματογράφου και πολλές προσωπικότητες του καλλιτεχνικού χώρου επέκριναν αυτό το μέτρο, το οποίο κρίνουν ως «λογοκρισία στην ελευθερία έκφρασης και στην καλλιτεχνική δημιουργία».
