Η διδασκαλία της τοπικής ιστορίας έχει ενταχθεί στις προτάσεις του ΙΕΠ για το σχέδιο προγράμματος σπουδών των μαθητών των τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου, όπως μάθαμε και από το Υπουργείο και από τον κ. Δημήτρη Γάκη. Κάποτε έπρεπε να γίνει Είναι παράδοξο να μην γνωρίζουν όχι μόνο τα παιδιά αλλά όλοι την ιστορία κάθε τόπου που ζούμε, σε όλες της τις ιδιαιτερότητες και λεπτομέρειες που δεν αποτυπώνονται στα σχολικά εγχειρίδια. Η διδασκαλία της τοπικής ιστορίας , θα βοηθήσει να καταλάβουμε ανθρώπους και κοινωνίες που άφησαν τα αποτυπώματά τους στους δρόμους που περπατάμε, στα κτήρια και στα μνημεία, θα δώσει απαντήσεις για τον τρόπο ζωής τους, την προέλευση συνηθειών τους που ακόμη και εμείς εξακολουθούμε να έχουμε. Αν υποθέσουμε πως κάπου έχουμε χάσει την ταυτότητά μας, μόνο μέσα από τη γνώση της ιστορίας θα την ξαναβρούμε και θα ενισχύσουμε την πολιτισμική μας ταυτότητα. Αν υποθέσουμε πως θα υλοποιηθεί το σχέδιο αυτό και δεν θα μείνει στα χαρτιά, το ερώτημα είναι ποιος θα διδάσκει το μάθημα της τοπικής ιστορίας, όταν ακόμη δεν έχει λυθεί το ποιος διδάσκει γενικά το μάθημα της ιστορίας στα σχολεία. Γιατί βλέπουμε να διδάσκεται από Θεολόγους, Φιλολόγους ξένων γλωσσών ή Κοινωνιολογίας. . Εάν θέλει κάποιος να «αναμορφώσει» το μάθημα (και μάλιστα με υποτιθέμενη προσπάθεια εμβάθυνσης στις ιστορικές έννοιες και τοπικές εν προκειμένω) οφείλει να προβλέψει ότι θα διδάσκεται από τους ειδικούς, του Φιλολόγους οι οποίοι θα αποκτήσουν και εξειδίκευση στην τοπική ιστορία. Εκτός εάν θα εξακολουθήσει να «διδάσκεται» από διαφόρους αυτόκλητους τοπικούς «ιστορικούς»…
Ναι αλλά από ποιους;
