Ανάγκη συστηματικών και τακτικών ελέγχων στα μικρά νησιά
Η πρόσφατη έξαρση κρουσμάτων στην Πάτμο, ανέδειξε την αναγκαιότητα λήψης επιπλέον μέτρων πρόληψης της διάδοσης του Κορωναιού, στα μικρά νησιά που υστερούν σε υποδομές υγείας. Θα περιμέναμε η κυβέρνηση να αναλάβει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, ώστε τουλάχιστον εκεί που το σύστημα υγείας είναι ανύπαρκτο, να προλάβει επικίνδυνες καταστάσεις. Θα περιμέναμε τη συστηματική και τακτική διενέργεια εκτεταμένων ελέγχων στα μικρά νησιά. Αντ’ αυτού και εκεί η κυβέρνηση παραμένει άπραγος θεατής.
Μπορεί στην Πάτμο, η Δημοτική Αρχή του νησιού να ανταποκρίθηκε για άλλη μια φορά (όπως και προ διμήνου σε μεμονωμένο περιστατικό) με γρήγορα αντανακλαστικά, ζητώντας άμεσα εκτεταμένους ελέγχους rapid test, προλαβαίνοντας εν πολλοίς τα χειρότερα, όμως το αίτημα για την παραμονή του κλιμακίου του ΕΟΔΥ μέχρι να ομαλοποιηθεί η κατάσταση είναι επιτακτικό και δυστυχώς δεν φαίνεται να βρίσκει ανταπόκριση. Το νησί αφήνεται και πάλι εκτεθειμένο, δείγμα της νοοτροπίας των κυβερνόντων να τρέχουν πίσω από τις κρίσεις, αντί να τις προλαβαίνουν.
Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η περίπτωση του Καστελορίζου, απ’ που το καλοκαίρι πέρασε όλο κυβερνητικό επιτελείο. Κέντρο εξελίξεων το Καστελόριζο, χιλιάδες ευρώ ξοδεύτηκαν για να φωτογραφηθεί η ηγεσία της Κυβέρνησης, του στρατού, της τοπικής αυτοδιοίκησης στο ακριτικό νησί που «όλοι θυμόμαστε, όλοι προστατεύουμε, …». Κλείνουμε όμως δύο βδομάδες από την έναρξη των περιοριστικών μέτρων και οι κάτοικοι του (όπως και πολλών ακόμη μικρών νησιών της περιοχής μας), δεν ξέρουν αν υπάρχει κάποιο κρούσμα στο νησί, αν υπάρχουν λίγα, πολλά, καθόλου.
Στη Σύμη επίσης, ο Δήμαρχος ζητά απεγνωσμένα τη στελέχωση του Κέντρου Υγείας και βεβαίως το αυτονόητο για ένα νησί 3.000 κατοίκων, να μπορούν να γίνουν επί τόπου τέτοιου είδους εξετάσεις, αλλά και να μην χρειάζεται να μετακινούνται στη Ρόδο για άλλες απλές εξετάσεις, αφήνοντας εκτεθειμένο όλο το νησί στην εισαγωγή κρουσμάτων.
Οι κάτοικοι των μικρών νησιών ζουν στο φόβο, γιατί εκεί αν ξεσπάσει επιδημία, ξέρουν ότι είναι μόνοι τους. Παραμένουν κλεισμένοι στα σπίτια τους, φοβισμένοι, ελπίζοντας ότι δεν θα τους χτυπήσει την πόρτα «το κακό», γιατί τότε θα είναι αργά.
Η υλοποίηση τακτικών, περιοδικών και συστηματικών ελέγχων σε όλα τα νησιά είναι επιτακτική. Εκεί που το «βλέποντας και κάνοντας» θα είναι μοιραίο, το κράτος πρέπει να αλλάξει ρώτα, να λειτουργήσει αλλιώς.
Τα νησιά του Αιγαίου δεν είναι μόνο γεωπολιτικά συμφέροντα και πεδίο ανάδειξης του πατριωτισμού των κυβερνόντων. Είναι οι άνθρωποι τους, οι φύλακες των συνόρων, που παλεύουν με την απομόνωση, τις ελλείψεις, τα στοιχειά της φύσης.
ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ
Ν.Ε. Ν.ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
