Ο πρώην τερματοφύλακας πολλών ομάδων της Ρόδου και της Κω (μεταξύ αυτών , ο Διαγόρας, ο ΓΑΣ Ιάλυσος, ο Εθνικός Αρχίπολης, Α.Ε. Κως, ο Α.Ο. Δικαίου) χρειάστηκε να περάσει το δικό του… Γολγοθά!
Διαβάστε τη συγκλονιστική του ιστορία…
Ο Τίμος Λουτριώτης, είναι ένας άνθρωπος, που όπως ο ίδιος παραδέχεται δεν δείχνει συχνά -ή σχεδόν ποτέ- πώς νιώθει. Αυτό ισχύει στο 100%, όμως φροντίζει να δείχνει με πράξεις στους άλλους τα αισθήματά του. Θα έκανε τα πάντα για τους φίλους του, τους οποίους και διαλέγει αρκετά προσεκτικά. Ο Τίμος, πριν χρόνια βίωσε μια τραγωδία που του άλλαξε τη ζωή… Πλέον, είναι απόλυτα συγκεντρωμένος στο ποδόσφαιρο και στον Ηρόδοτο, τον οποίο λατρεύει και γι’ αυτό φέτος επέλεξε να επιστρέψει στην Αλικαρνασσό!
Απαντώντας στο ερωτηματολόγιο του sports-factory αποκαλύπτει το αγαπημένο του τραγούδι, αγαπημένο φαγητό, την αδυναμία στη γιαγιά του η οποία δεν είναι πλέον εν ζωή και φυσικά, στον Ηρόδοτο!
Ζώδιο: Λέων
Αγαπημένη ομάδα: Παναθηναϊκός
Αγαπημένο φαγητό: Μακαρόνια
Αγαπημένη μουσική ή τραγούδι: Ανήκω σε εμένα (Μαζωνάκης)
Χόμπι: Σκοποβολή
Αγαπημένος τρόπος διασκέδασης: Μπουζούκια
Αγαπημένη ταινία: Η γαλάζια λίμνη
Αγαπημένος παίκτης: Ρονάλντο
Χειρότερη στιγμή στην καριέρα σου: Όταν έφυγα από τον Ηρόδοτο
Καλύτερη στιγμή στην καριέρα σου: Όταν γύρισα στον Ηρόδοτο
Το μεγαλύτερο ελάττωμα σου: Δεν δείχνω τα συναισθήματά μου
Η αδυναμία σου: Ήταν η γιαγιά μου
Κατοικίδιο: Σκύλος
Κι επειδή αναφερθήκαμε στην τραγωδία που βίωσε, σας παραθέτουμε το άρθρο με όσα είχε εξομολογηθεί στη Χρύσα Ζερβού. Η ζωή πολλές φορές μας φέρνει προ εκπλήξεως. Δεν κοιτά ηλικίες, δεν κοιτά τι θα αφήσουμε πίσω, δεν κοιτά ομορφιά ή αναγνωρισιμότητα.
Η παρακάτω ιστορία είναι μια ιστορία αγάπης και απώλειας που προκαλεί περίεργα συναισθήματα όπως η λύπη και δημιουργεί ερωτήματα. Γιατί; Γιατί μια κοπέλα στο άνθος της ηλικίας της, που δεν της λείπει τίποτα, να χαθεί ξαφνικά;
Αυτό το γιατί ταλανίζει τόσο την οικογένειά της, όσο και τον τότε σύντροφό της, τον πρώην τερματοφύλακα του Ηροδότου Τίμο Λουτριώτη, ο οποίος δεκαπέντε χρόνια μετά που τη γνώρισε, και δεκατρία αφότου την αποχαιρέτησε για πάντα, μιλάει για εκείνη συγκινημένος, ενθυμούμενος τα όσα συνέβησαν και τον στιγμάτισαν για πάντα.
Ήταν 25η Μαρτίου του 2004 όπου έπαιζε τελικό Κυπέλλου Δωδεκανήσων και η σύντροφός του «έφυγε», και στις 25 Μαρτίου του 2014, έπαιξε και πάλι τελικό Κυπέλλου Δωδεκανήσων, ακριβώς 10 χρόνια μετά την απώλειά της… Μόνο που το 2014, με τη βοήθειά της, κατάφερε να κερδίσει το Κύπελλο και να της το αφιερώσει…
Η γνωριμία
Ήταν ένα βράδυ του 2002, σε μια επεισοδιακή νύχτα για τον 19χρονο τερματοφύλακα του Πανιωνίου, ο οποίος ήταν εκτός αποστολής και βρέθηκε στο Ρομέο να διασκεδάσει. Εκείνη, πανέμορφη, και στα 30 της τότε, τον κέρδισε με την πρώτη ματιά. Αυτό ήταν… Η Μαργαρίτα, ή Μάγκυ, όπως ήθελε να την φωνάζουν, κόρη μεγάλου καρδιοχειρούργου και αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή, ήταν πλέον κοπέλα του Τίμου.
Ο μεγάλος έρωτας
Ο Τίμος μιλώντας για τον έρωτα που έζησαν αναφέρει πώς ήταν ένας έρωτας ζωής, με έντονα συναισθήματα και από τις δύο πλευρές. Πολλές ξεχωριστές αναμνήσεις, ταξίδια… Όλος ο κόσμος θαύμαζε αυτό που είχαν και μάλιστα οι γονείς τους είχαν γνωριστεί.
Η μοιραία νύχτα του τελικού
Ήταν 25η Μαρτίου του 2004, όταν ο Τίμος αγωνιζόταν για την Α.Ε. Κως. Αντίπαλος ήταν ο Διαγόρας Ρόδου, με το παιχνίδι να λήγει 0-0 και την ομάδα του Τίμου να χάνει στα πέναλτι, με ένα πρόβλημα της τελευταίας στιγμής να μην του επιτρέπει να αγωνιστεί. Ο τελικός ήταν στην Κάρπαθο, και την επομένη το πρωί, η ομάδα ταξίδεψε για Ρόδο. Το ίδιο βράδυ που ο Τίμος ήταν στα κάτω του που δεν έπαιξε, και που έχασαν τον τίτλο, στις 12:35, η Μαργαρίτα επέστρεφε από το αεροδρόμιο όπου ήταν υπεύθυνη υποδοχής καλεσμένων για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Για άγνωστες μέχρι και σήμερα αιτίες, το αυτοκίνητό της έφυγε από την πορεία του, και προσέκρουσε σε σημείο που δεν υπήρχαν προστατευτικές μπάρες, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της.
Η ειδοποίηση
Ο Τίμος δεν ειδοποιήθηκε αμέσως για το συμβάν. Το πρωί που βρισκόταν στη Ρόδο και έπειτα από το καθιερωμένο χαλάρωμα μετά από παιχνίδι, χτύπησε το τηλέφωνο. Ο κόσμος γύρω του κατέρρευσε. Ήταν μόλις 21 στα 22, και έπρεπε να πει αντίο στον μεγάλο του έρωτα. Επέστρεψε στην Αθήνα συντετριμμένος…
Το τατουάζ
Τα χρόνια πέρασαν και ο Τίμος είχε άριστες επαφές με την οικογένειά της και την αδερφή της, που την θεωρούσε και δική του αδερφή πια. Έτσι, αποφάσισε να την έχει για πάντα, εκτός από την καρδιά του, και πάνω του. Στο αριστερό του χέρι είναι η φωτογραφία της, είναι εκείνη η υπέροχη γυναίκα που του έμαθε να σέβεται, να είναι σωστός, του διαμόρφωσε το χαρακτήρα.
10 χρόνια μετά ο τελικός
Δέκα χρόνια μετά, το παιχνίδι της μοίρας ήθελε τον Τίμο που τότε αγωνιζόταν στον Φοίβο Κρεμαστής, να παίζει ξανά τελικό, και ξανά για τον ίδιο θεσμό. Πριν τον τελικό, ο ίδιος, ο οποίος δεν διστάζει και δεν ντρέπεται να δείξει την ευαίσθητη πλευρά του, έγραψε στην προσωπική του ιστοσελίδα στο facebook: «Πριν από ακριβώς 10 χρόνια το μοιραίο βράδυ εκείνο της 25 Μαρτίου του 2004 έφυγε σε τροχαίο η αγαπημένη μου κοπέλα, δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι εκείνο το βράδυ ήμουν στην Κάρπαθο για τον τελικό Κυπέλλου Δωδεκανήσου μεταξύ Α.Ε. Κω-Διαγόρα. Από τότε μέχρι σήμερα ποτέ ξανά δεν έτυχε τελικός Κυπέλλου να είναι ανήμερα του ατυχήματος… αυτό συμβαίνει για πρώτη φορά αύριο και εύχομαι να καταφέρω να στο αφιερώσω ΜΑΓΚΥ ΜΟΥ». Τελικά, ο Φοίβος Κρεμαστής, στέφθηκε κυπελλούχος και έτσι ο τερματοφύλακας του συλλόγου κράτησε την υπόσχεσή του. «Αφιερωμένο το κύπελλο στη Μάγκυ μου… 2004-2014!!! Πάντα στην καρδιά μου!». Ήταν σίγουρα μια από τις συγκινητικές και συνάμα δύσκολες μέρες της ζωής του, με τα συναισθήματα να είναι ανάμεικτα…
Εκείνη
Μιλώντας, οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία. Μιλάει για τη Μαργαρίτα, που τον προσέχει από ψηλά με θαυμασμό προς το πρόσωπό της:
«Ήταν μια γυναίκα δυναμική, πάντα συμβούλευε και βοηθούσε όλον τον κόσμο. Ήμουν κι εγώ μικρός και έτσι τη συμβουλευόμουν συνεχώς. Ωρίμασα πριν την ώρα μου και οι συμβουλές ήταν καθοριστικές. Όλος ο κόσμος την αγαπούσε… Είχε βοηθήσει πολύ κόσμο! Ήταν δοτικός άνθρωπος, τη θυμούνται όλοι για την καλοσύνη της, και όλα τα καλά που είχε! Ήταν πανέμορφη, μου έμαθε τα ταξίδια, τα γρήγορα αυτοκίνητα, μου έμαθε να σέβομαι ακόμα κι όταν κάποιος με προσβάλλει να μην ανταποδίδω. Με αυτό πορεύτηκα. Έφυγα από την Αθήνα γιατί με έπνιγε, δεν ήθελα να θυμάμαι, και κατάφερα εξαιτίας των εφοδίων που μου είχε δώσει να επιβιώσω μόνος, μακριά από το σπίτι μου. Παρόλο που την έχασα νωρίς, δε θα ξεχάσω ποτέ. Είμαι τυχερός που τη γνώρισα και άτυχος που την έχασα για πάντα…».
«Με βοηθάει από ψηλά»
Ο Τίμος μετά την ιστορία με τη Μάγκυ, δεν μπόρεσε να ζει στην Αθήνα παρά το γεγονός εκεί βρίσκεται η οικογένειά του. Διαγόρας Ρόδου, Α.Ε. Κως, Α.Ο. Δικαίου, Εθνικός Αρχίπολης, Φοίβος Κρεμαστής, ΓΑΣ Ιάλυσος, και τον τελευταίο χρόνο Ηρόδοτος, στο Ηράκλειο της Κρήτης είναι οι ομάδες που αγωνίστηκε μετά το περιστατικό. Όλες εκτός Αθηνών. Ήθελε να είναι στην επαρχία, και όχι εκεί. Όχι στο μέρος που έζησε τόσα πολλά μαζί της… «Τα τελευταία χρόνια κέρδισα τίτλους. Δεν ξέρω πώς συμβαίνει αυτό, ίσως έχω το κοκκαλάκι της νυχτερίδας. Είναι αυτή η δύναμη από ψηλά, η δύναμή της, που μου δίνει κουράγιο και με βοηθάει, έτσι ώστε να έρχονται τόσες αναπάντεχες επιτυχίες. Σίγουρα βάζει το χέρι της και με προσέχει, με βοηθάει, και χαίρομαι για τις αποφάσεις μου, όπως το να την έχω τατουάζ είναι σημαντικό».
«Κάθε 25η Μαρτίου το βράδυ»
Η 25η Μαρτίου κάθε χρόνου που περνάει, είναι για τον Τίμο επίπονη. Είναι μια βραδιά αναμνήσεων που τον πονάει όσο τίποτα άλλο, όπως μας λέει ο ίδιος: «Κάθε χρόνο, την 25η Μαρτίου περνάω δύσκολο βράδυ. Οι αναμνήσεις είναι έντονες, η νύχτα που χάθηκε με έχει σημαδέψει. Εξαφανίζομαι από όλους και κλείνομαι στον εαυτό μου αναπολώντας τις όμορφες στιγμές μας. Δυστυχώς δεν έχει έρθει ποτέ στον ύπνο μου, προφανώς για να μην με στενοχωρήσει αν και θα ήθελα πολύ να την έβλεπα…». Ο Τίμος και η Μαργαρίτα, η Μάγκυ του, είναι μια ιστορία αληθινής, αλλά κυρίως, παντοτινής αγάπης. Την αγαπάει από μικρός, ήταν ο πρώτος του έρωτας και θα είναι για όσο αναπνέει. Και εκείνο το μοναδικό πλάσμα από ψηλά, τον προσέχει και τον βλέπει ότι κι αν κάνει. Αυτή είναι η αληθινή αγάπη, που θα μπορούσε να είχε ευτυχή κατάληξη, αν δεν είχε φύγει η Μαργαρίτα τόσο αδόκητα, τόσο άδικα, για το μεγάλο ταξίδι.
Πηγή: sports-factory
Τίμος Λουτριώτης: Η συγκλονιστική ιστορία του
