Συζητείται η αγωγή Ροδίτη κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας

Ενώπιον του Εφετείου Δωδεκανήσου θα εξεταστεί την 17η Ιανουαρίου 2020 η αγωγή ενός κατοίκου της Ρόδου με την οποία διεκδικούσε την κυριότητα δια χρησικτησίας, με επίκληση δηλαδή συμπληρώσεως 15ετούς νομής και κατοχής, ενός αγρού εκτάσεως 2.245 τ.μ. στ’ Ασγούρου και δύο αυτοτελών ανεξάρτητων ισογείων μονοκατοικιών, τα οποία είχε δωρίσει στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος, ο πνευματικός του πατέρας, πριν αποβιώσει.
Με απόφαση, που εξέδωσε το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου, η αγωγή απορρίφθηκε.
Η υπόθεση ήλθε στο φως της δημοσιότητας από την “δημοκρατική”, την 8η Δεκεμβρίου 2010, όταν ο ηλικιωμένος δωρητής, υπέβαλε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου αγωγή με την οποία ζητούσε την ανάκληση της δωρεάς στο ΚΚΕ, που είχε κάνει το έτος 2000.
Η εγκυρότητα της συγκεκριμένης αγωγής, που αποτελεί εξάλλου και στοιχείο της ένδικης διαφοράς μεταξύ του βαφτιστικού του, που διεκδικεί το ακίνητο από το ΚΚΕ, αμφισβητείται από το κόμμα.
Υποστηρίχθηκε συγκεκριμένα ότι η αγωγή, που κατατέθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ρόδου το 2010, δεν φέρει υπογραφή του ενάγοντος ηλικιωμένου και ότι η υπογραφή που εμφανίζεται στο αντίγραφο είναι πλαστή!
Τονίστηκε ακόμη ότι η συγκεκριμένη αγωγή ουδέποτε κοινοποιήθηκε στο κόμμα.
Ο κ. Ι. Περδικάρης, που κατέθεσε υπέρ των θέσεων του ΚΚΕ υποστήριξε ότι όταν ενημερώθηκε τοπικά το κόμμα από τη “δημοκρατική” για την άσκηση της αγωγής, τότε ο ίδιος συνάντησε τον δωρητή ο οποίος, όπως είπε, είχε δηλώσει έκπληκτος για το γεγονός και ότι το αγνοούσε.
Η πλευρά του ενάγοντος, εκπροσωπούμενη από τους δικηγόρους κ.κ. Στ. Αλεξανδρή και Γ. Καραμιχάλη, αντέδρασε στους ως άνω ισχυρισμούς επισημαίνοντας, μάλιστα ότι η ένσταση πλαστότητας υποβάλλεται στο δικαστήριο με συγκεκριμένη διαδικασία, που δεν ακολουθήθηκε, ενώ επιφυλάχθηκε για την υποβολή μηνύσεων για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδή καταμήνυση.
Εν πάση περιπτώσει στην αγωγή, που είχε υποβληθεί, αναφερόταν ότι ο ιδιοκτήτης του ακινήτου προέβη σε δωρεά εν ζωή στο ΚΚΕ ενός αγρού που βρίσκεται στη θέση “Ασγούρ – Ισί” του οικισμού Ασγούρου μετά των επ’ αυτού υφισταμένων δύο αυτοτελών ανεξάρτητων ισογείων μονοκατοικιών.
Με τη μεταγραφή του παραπάνω συμβολαίου, το ΚΚΕ απέκτησε τυπικά την κυριότητα του επιδίκου ακινήτου παρακρατουμένου υπέρ του Ροδίτη και εφ’ όρου ζωής του δικαιώματος της ισόβιας οίκησης επί της δευτέρας ισογείου μονοκατοικίας, εμβαδού 25,60 τ.μ.
Η ανωτέρω δωρεά έγινε εκ μέρους του, παρότι δεν ήταν μέλος του ΚΚΕ, μολονότι δεν είχε ενεργό συμμετοχή στους αγώνες και στις πολιτικές του δραστηριότητες, ουδέποτε κατείχε αξιώματα, ούτε βέβαια είχε απολαύσει οποιαδήποτε οφέλη από τη δραστηριότητά του.
Ωστόσο με την προτροπή και σύσταση μελών του ΚΚΕ, όπως αναφερόταν, πείστηκε στη σύσταση της δωρεάς για το σκοπό συνδρομής προς τους πολιτικούς του σκοπούς, παροχής εξοχικής κατοικίας προς τα όργανά του.
Δεδομένου δε αφενός της προχωρημένης ηλικίας του και της τότε ιδιαιτέρως εύθραυστης υγείας του και αφετέρου της οικονομικής τότε αδυναμίας του βαφτιστικού (πνευματικού υιού) του, ο οποίος ήδη από το 1994 περίπου είχε και εξακολουθεί να έχει μέχρι σήμερα τη νομή και κατοχή των ανωτέρω ακινήτων (πλην της 2ης οικίας στην οποία διαμένει), ώστε να προβεί άμεσα στις απολύτως αναγκαίες τότε εργασίες συντήρησης της ανωτέρω περιουσίας του το ΚΚΕ δια των νομίμων εκπροσώπων του, δια της Κεντρικής Επιτροπής και δια της πρώην γενικής γραμματέως κας Αλέκας Παπαρήγα του υποσχέθηκε και τον διαβεβαίωσε ότι εάν και εφόσον προέβαινε στην επίδικη δωρεά τότε εκείνο θα ήταν πάντοτε στο πλευρό του και θα του παρείχε την υποστήριξή του τόσο κεντρικά όσο και μέσω της κομματικής οργάνωσης Ρόδου σε οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει.
Ειδικότερα εγγράφως το ΚΚΕ, φέρεται να του υποσχέθηκε ρητά ότι θα φροντίσει ώστε να βρίσκεται πάντα κάποιο πρόσωπο δίπλα του, ακόμα και αν ενδεχομένως νοσηλευτεί, ακόμα και τυχόν επιλέξει να μετοικήσει.
Επίσης εγγράφως φέρεται να ανέλαβε την υποχρέωση εφόσον του μεταβίβαζε με δωρεά την περιουσία του, άμεσα θα εκτελούσε εργασίες επισκευής της μεγάλης (1ης) οικίας με έξοδά του και θα περιέφρασσε με τα καλύτερα υλικά και με έξοδά του το οικόπεδο.
Ενώ έγινε η μεταβίβαση του ανωτέρω ακινήτου και εκείνος συνέχισε να διαμένει, σε ενάσκηση του δικαιώματος οικήσεως στο μικρό σπίτι του, δοκιμάστηκε σοβαρά η υγεία του και νοσηλεύτηκε αρκετές φορές σε νοσηλευτικά ιδρύματα. Αν και είχε γνωστοποιήσει το πρόβλημά του αυτό σε τοπικά μέλη του ΚΚΕ ώστε να ενδιαφερθεί στοιχειωδώς για την υγεία του, όπως είχε σχετικά δεσμευθεί, εκείνο, όπως αναφερόταν στην αγωγή, αδιαφόρησε ολικά για εκείνον και ουδέποτε επέδειξε την ελάχιστη έστω ηθική συμπαράσταση.

Ο κ. Περδικάρης διέψευσε τους ως άνω ισχυρισμούς, τονίζοντας ότι το κόμμα προέβη σε εργασίες αποκατάστασης του ακινήτου αλλά και περίφραξης αυτού κατ’ επανάληψη, ότι είχε αναλάβει τα έξοδα νερού και κατανάλωσης ρεύματος και ότι τόσο ο ίδιος όσο και σύντροφοί του είχαν μεριμνήσει για τον δωρητή.
Από την άλλη ο μάρτυρας υπεράσπισης του ενάγοντος κ. Φιλ. Φιλιππάκης γείτονας του εκλιπόντος, κατέθεσε ότι το ΚΚΕ δεν ήταν συνεπές στις υποχρεώσεις του και ότι ο εκλιπών ήθελε να αφήσει το ακίνητο στον βαφτιστικό του.
Το πρωτόδικο δικαστήριο με την απόφαση που εξέδωσε, απέρριψε την αγωγή, κρίνοντας ότι ο διαθέτης αποφάσισε να δωρίσει το ακίνητο στο κόμμα, λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων. Το ΚΚΕ εγκαταστάθηκε στη νομή του ακινήτου, το περιέλαβε ως περιουσιακό του στοιχείο στις φορολογικές του δηλώσεις, το καλλιεργούσε, το επέβλεπε και εκτελούσε εργασίες συντήρησης στο μέτρο του δυνατού ενώ εξοφλούσε όλες τις οφειλές προς τις ΔΕΚΟ.
Δεν αποδείχθηκε στον αντίποδα, όπως αναφέρεται στην απόφαση, ότι ο ενάγων ασκούσε πράξεις νομείς στο ακίνητο ενώ κρίθηκε ότι η δωρεά ουδέποτε ανακλήθηκε από τον δωρητή.
Το ΚΚΕ εκπροσώπησαν οι δικηγόροι κ.κ. Μ. Μητσού και Β. Δημόπουλος.