Αυτός ήταν ο τίτλος δημοσιεύματος στον ξένο τύπο.
Κάνει αναφορά στην γελοιογραφία της Αυγής και μάλλον είδε ο συντάκτης και όλα τα άνευ φαντασίας και λόγου πλακάτ στις συγκεντρώσεις, με την Μέρκελ ως Χίτλερ και διάφορες κραυγές περί «κατοχής».
Μόνο που η κατοχή και ο Χίτλερ, ήταν πόλεμος, ήταν εισβολή ξένου στρατού, ήταν κατάργηση του κοινοβουλίου, ήταν λιμός, ήταν μαζικές εκτελέσεις, ήταν Καλάβρυτα, ήταν Δίστομο.
Η Ιστορία και οι ιστορικές αναλογίες, βοηθούν να κατανοήσουμε το παρόν, αλλά μην χάσουμε και το μέτρο.
Ας το δούμε και μέσα από τα λόγια κάποιας που έζησε αυτή την περίοδο. Λέει η ‘ Αλκη Ζέη, όταν την ρωτούν εάν η εποχή μας έχει στοιχεία κατοχής επί Ναζί:
« Θυμώνω όταν ακούω διάφορους να λένε ότι έχουμε κατοχή, πείνα, χούντα. Βιώνουμε δύσκολες καταστάσεις, αλλά δεν έχουμε ούτε κατοχή, ούτε πείνα, ούτε χούντα. Όμως εμείς, παρ’ όλη την πείνα και την κατοχή, είχαμε κάτι που δεν υπάρχει τώρα, είχαμε όραμα και, άσχετα με το πώς μας βγήκε, πιστεύαμε σ’ αυτό με όλη μας την ψυχή. Απ’ τον καιρό που έγινε η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Αριστερά παγκοσμίως δεν βρήκε τον βηματισμό της, με αποτέλεσμα να παραπαίει προσπαθώντας να προχωρήσει με παλιά συνθήματα. Δεν γίνεται έτσι. Περάσαμε απ’ το μολύβι φάμπερ στον υπολογιστή. Πρέπει και τα κόμματα να το καταλάβουν αυτό και να βρουν νέα συνθήματα. Δεν μπορείς να παλεύεις με παλιά συνθήματα».
“Στα σχολεία της Γερμανίας”, έλεγε σε άρθρο της η ‘ Αννα Δαμιανίδη, “τα παιδιά διδάσκονται πόσο μεγάλο λάθος και έγκλημα ήταν ο ναζισμός, από μικρά, μέχρι σημείου να αναρωτιούνται οι ψυχολόγοι αν κάτι τέτοιο μπορεί να φέρει καρπούς αυτογνωσίας ή επικίνδυνη ενοχή. Τα αγνοούμε όλα αυτά, δεν μας αφορούν, αν και ίσως κάτι ψυχανεμίζονται αυτοί που φτιάχνουν χιτλερικό μουστάκι στη Μέρκελ: στην ενοχή αυτή ποντάρουν. Μόνο έτσι εξηγείται αυτό το διαρκές καρναβάλι.”
«Αν θέλετε λεφτά από το Βερολίνο, σταματήστε τις αναφορές στους Ναζί»
