Ζούμε σε μια κοινωνία βαθιά υποκριτική. Μια κοινωνία που είναι έτοιμη να κατασπαράξει ή (και) να ηρωποιήσει ανθρώπους με την ίδια ευκολία. Να υιοθετήσει απόψεις αφιλτράριστα, να εκτοξεύσει βολές αβασάνιστα. Να σταυρώσει και να αναστήσει, για τους ίδιους λόγους. Μία κοινωνία αδηφάγο θηρίο, που παραμονεύει να χορτάσει καταβροχθίζοντας όποιον τολμήσει να ταράξει τον βαθύ ύπνο της.
Τις τελευταίες ημέρες, έχει στηθεί ένα διαδικτυακό και μιντιακό πανηγύρι, γύρω από τον θάνατο ενός ανθρώπου. Κι αν όλα αυτά τα χρόνια είχαμε να κατηγορούμε μόνο τα ΜΜΕ για κανιβαλισμό, ω του θαύματος… δεν έκαναν τίποτα άλλο, από το να λειτουργούν ως καθρέφτης που αντανακλά τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές μας.
Τα site και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λειτούργησαν και σε αυτή την περίπτωση ως ένα τεράστιο χωνευτήρι το οποίο «κατάπιε» αλήθειες και ψέματα, υπερβολές και κακίες, μίση και πάθη, χολή και αίμα, ύμνους και κατάρες, θρήνους και πανηγύρια.
Κριτές των πάντων και φωτεινοί παντογνώστες, επώνυμα και ανώνυμα πέρασαν μπροστά από τις οθόνες των υπολογιστών μας κάνοντας ακόμα κι εκείνες τις κίτρινες εκπομπές της πάλαι ποτέ κραταιάς trash tv, να μοιάζουν με εκπαιδευτικά ντοκιμαντέρ.
Είναι ηθικά ανεπίτρεπτο, να «σκυλεύεται» η μνήμη ενός ανθρώπου όποιος κι αν είναι αυτός. Είτε πρόκειται για γνωστό πρόσωπο είτε πρόκειται για τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας, είτε για κάποιον άγνωστο προς εμάς.
Η απώλεια του Παντελή Παντελίδη, ένα πράγμα μπορεί να μας διδάξει. Ότι ο θάνατος μάς αφορά όλους, δεν κάνει κοινωνικές διακρίσεις, δεν τον ορίζεις. Οταν κρατάμε τιμόνι στα χέρια μας ουσιαστικά κρατάμε τη ζωή μας και ότι η οδηγική μας συμπεριφορά φαίνεται πως βρίσκεται ακόμα, σε νηπιακό στάδιο.
Όλα όσα ακούστηκαν, ειπώθηκαν, γράφτηκαν τις τελευταίες ημέρες στο αχανές τοπίο των social media, χωρίς έλεγχο, χωρίς ευαισθησία, χωρίς συναίσθηση, ξεφεύγουν από τα όρια της κοινής λογικής. Μέσα σε λίγα 24ωρα ένας άνθρωπος σταυρώθηκε και αποθεώθηκε. Κατακρίθηκε και δοξάστηκε. Μέσα σε λίγα 24ωρα όσοι τον πετροβολούσαν και τον κρέμασαν στα μανταλάκια για το τελευταίο τραγούδι του, έκλαψαν γοερά πάνω από τη σορό του.
Αδηφάγο θηρίο η κοινωνία που ζούμε. Και την τρέφουμε εμείς οι ίδιοι. Ενίοτε και με τη σάρκα μας…
Α-τύπος και υπογραμμός: Αδηφάγο θηρίο
