Ομογνωμία για την αποκατάσταση της οφθαλμοφανούς αδικίας ενός και πλέον αιώνα – ευφυολόγημα του Ιταλού κατακτητή εναντίον των Δωδεκανησίων – ζήτησε ο Αναπληρωτής Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Απόστολος Ασπράκης, από το Περιφερειακό Συμβούλιο.
Σε εισήγησή του, στην τελευταία συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου «Περί κατάργησης του Άρθρου 26 του Ν_2971_01 με το οποίο, διατηρείται ο κτηματολογικός κανονισμός Ρόδου, Κω και Λέρου,
αφού τόνισε ότι, καμία πολιτική βαθμίδα, δεν κατάφερε στο παρελθόν, να δράσει καταλυτικά, ώστε, να συμβάλει στην προσπάθεια που γίνεται αυτή τη στιγμή και σε κυβερνητικό επίπεδο, ο κ. Ασπράκης, ζήτησε από τους παριστάμενους να συμβάλουν στην θετική ανταπόκριση επί του θέματος, δηλώνοντας μεταξύ άλλων: «Καλούμαστε σήμερα, εδώ, στο Περιφερειακό Συμβούλιο Νοτίου Αιγαίου, να συμφωνήσουμε εναντίον της αδικίας , διάρκειας ενός αιώνα, εναντίον των συμπατριωτών μας. Ένα ζήτημα, που ταλαιπωρεί για δεκαετίες τους Δωδεκανήσιους. Παρόλα αυτά, καμία πολιτική βαθμίδα, δεν ανέλαβε στο παρελθόν την πρωτοβουλία της αλλαγής, παρά τις χιλιάδες διαμαρτυρίες των συμπατριωτών μας.
Το Κτηματολόγιο για τα νησιά της Δωδεκανήσου θεσμοθετήθηκε στις 22.8.1925 με την αρ. 46 Διάταξη του Ιταλού Διοικητή. Ο Κανονισμός αυτός δεν είχε σκοπό την προστασία της ιδιοκτησίας όπως αναφέρεται στο άρθρο 18 του Συντάγματός μας. Μάρτυς ο ίδιος ο Μουσολίνι, που το 1923 έστειλε ένα γράμμα στον τότε Διοικητή Μάριο Λάγκο που τον παρακινούσε να επιβάλει ένα δίκαιο που να του δίνει τη δυνατότητα να πάρει με διάφορους τρόπους τη γη από τους κατοίκους.
Η δυσχερής εξέλιξη των πραγμάτων, έφερε το σημερινό αποτέλεσμα, όπου οι Δωδεκανήσιοι ταλαιπωρούνται, έχοντας πολύχρονη ανασφάλεια για τις ιδιοκτησίες τους».
Επεξηγηματικά, ο κ. Ασπράκης τόνισε: «Μια από τις βασικές ανάγκες της τότε Διοίκησης ήταν η άμυνα του νησιού από την θάλασσα. Ως εκ τούτου προσπάθησαν με κάθε τρόπο να αποσπάσουν ιδιοκτησίες, που θα μπορούσαν να τους δημιουργήσουν προβλήματα. Ο Κανονισμός αυτός τροποποιήθηκε με την 132/1929 Απόφαση του Ιταλού Διοικητή. Ο Κτηματολογικός Κανονισμός στο άρθρο 3 καθορίζει τα κτήματα κοινής χρήσεως. Μεταξύ αυτών είναι και ο αιγιαλός που καθορίζεται από το όριο των πιο υψηλών αναβάσεων της θάλασσας και στις εκτός σχεδίου και οικισμών περιοχές προσαυξάνεται κατά 12 μέτρα. Επίσης καθορίζει ως παραλίες μέχρι το όριο κάθε άλλης ιδιοκτησίας δημόσιας ή ιδιωτικής. Βλέπουμε λοιπόν καθαρά την προσπάθεια να οικειοποιηθεί η τότε Διοίκηση όσο μεγαλύτερο μέρος μπορούσε για δικό της λογαριασμό στο παραλιακό μέτωπο. Στην πράξη όμως η Ιταλική Διοίκηση δεν εφάρμοσε αυτήν την διάταξη αλλά καθόρισε αυθαίρετα τον αιγιαλό. Στην υπόλοιπη ελληνική επικράτεια ο αιγιαλός είναι η συνήθης ανάβαση του χειμερίου κύματος.
Για τους χειμάρρους, που το ιταλικό κτηματολόγιο θεώρησε δημόσια κτήματα, το Ελληνικό Κράτος έχει αποδεχτεί ότι, εφόσον μετατοπίζονται μέσα σε ιδιόκτητα γήπεδα, οι αποχαρακτηρισμένες λωρίδες που κατά το κτηματολόγιο ανήκουν στο δημόσιο μπορούν να υπαχθούν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου και να εκποιηθούν. Επίσης το Ελληνικό Κράτος, έχοντας υπόψη αυτό το πνεύμα του Ιταλικού νόμου, καθιέρωσε και την επιστροφή στους αρχικούς ιδιοκτήτες των κτημάτων τους. Δεν είδε όμως με το ίδιο πνεύμα και την περίπτωση στις παραλίες.
Έτσι επέβαλε με το άρθρο 26 του Ν. 2971/2001 να γίνεται η χάραξη των ορίων του αιγιαλού και της παραλίας βάσει του άρθρου 3 του Ιταλικού Κτηματολογικού Κανονισμού. Η άμεση λοιπόν κατάργηση αυτού του άρθρου και η εναρμόνιση του δικαίου στα νησιά με την υπόλοιπη επικράτεια είναι αναγκαία και δίκαιη, ενώ σε αντίθετη περίπτωση διατηρείται μια αδικία που επέβαλε ο κατακτητής.
Ολοκληρώνοντας, θέλω να τονίσω, πως, η αποκατάσταση του ζητήματος, είναι δικαίωμα των συμπατριωτών μας. Καλώ όλους, να το στηρίξουμε με δύναμη και απόλυτη συνείδηση».
Απόστολος Ασπράκης
Αν. Περιφερειάρχης Ν. Αιγαίου
