Ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Ρόδου, δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο «H κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος με την έναρξη της τουριστικής περιόδου», ξεκινώντας με ένα ερώτημα: «Το ερώτημα που τίθεται κάθε χρόνο είναι πόσο έτοιμοι είμαστε να δεχθούμε και να φιλοξενήσουμε με επιτυχία τους πρώτους τουρίστες που θα είναι και οι πρώτοι πρεσβευτές για τη καλή φήμη της Ρόδου» .
Λοιπόν έχω αρχίσει πραγματικά να πιστεύω ότι αυτή λάθος προσέγγιση του «τι θα πουν οι τουρίστες» για ότι όλο το χρόνο μας πληγώνει, έχει σαν αποτέλεσμα, να φτάνει Μάρτιος, Απρίλιος και να ξεκινάμε να σκεφτόμαστε ή να κάνουμε τα αυτονόητα.
Γιατί όταν δεν νιώθεις την ανάγκη να αντιδράσεις για σένα τον ίδιο και ζεις όλους τους προηγούμενους μήνες σε ένα τόπο που όπως αναφέρει το κείμενο «η εικόνα του τοπίου είναι αποκρουστική και καθόλου κολακευτική για όσους αγαπούν το πράσινο και καθαρό φυσικό περιβάλλον» τότε δεν υπάρχει περίπτωση να βρεις την λύση τον Μάρτη που βρίσκεται προ των πυλών η σεζόν.
«Δεν υπάρχει χωματόδρομος που να οδηγεί μέσα στο δάσος και να είναι προσπελάσιμος σε ανθρώπους και αυτοκίνητα που να μη βρεi κάποιος σωρούς από σκουπίδια και μπάζα κάθε είδους» λέει ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος.
Χρόνια ολόκληρα να συμπληρώσω. Πάρα πολλές φορές έχουμε αναδείξει τις χωματερές παντού μέσα στο δάσος, στις όχθες ποταμών, έξω από κάθε χωριό. Ουδείς ενδιαφέρεται! Δεν ιδρώνει κανενός το αυτί. Και Περιβαλλοντικών και Πολιτιστικών Συλλόγων συμπεριλαμβανομένων…
΄Ολοι αρέσκονται στις σκούπες και στις σακούλες που όπου να΄ σαι θα πάρουν, να καθαρίσουν όσα βλέπει η πεθερά.
Θα γεμίσουμε δελτία τύπου και φωτογραφίες από “δράσεις” και έχει ο Θεός μέχρι την επόμενη σεζόν.
Για να έχει αντίκρισμα η ρήση του Χατζιδάκι: « Όταν το τέρας δεν μας ενοχλεί, αρχίζει να μας μοιάζει».
Που μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι το ερώτημα δεν είναι πόσο έτοιμοι είμαστε να υποδεχθούμε τους τουρίστες στο εκπληκτικό τοπίο και περιβάλλον της Ρόδου, αλλά πόσο έτοιμοι είμαστε εμείς να ζήσουμε μέσα σ’ αυτό, χωρίς να το υποβαθμίζουμε καταστρέφοντάς το!
Αν απαντήσουμε σ’ αυτό, ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί, τότε δεν χρειάζεται να ρωτάμε τα αυτονόητα κάθε ΄Ανοιξη.
