Αρθρο του κ. Νίκου Κουμνάκη:
Η αμετροέπεια το θράσος και ο δογματισμός σε όλο του το διαχρονικό μεγαλείο.
Το ΤΕΕ Δωδεκανήσου αποτέλεσε τον κύριο εισηγητή επί του θέματος της Μαρίνας σε ευρεία σύσκεψη κοινωνικών φορέων που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου πριν κανένα μήνα μετά από πρόσκληση του Δημάρχου Ρόδου που εκφράζει τον Δήμο.
Εκτός από τρεις – τέσσερις «πολίτες» που τις τελευταίες δημοτικές εκλογές βρέθηκαν εκτός εξουσίας και που μάλλον φιλοδοξούν να είναι ο πυρήνας μιας νέας δημοτικής παράταξης, κανείς απ’όλους τους φορείς δεν επείσθη από την εισήγηση του ΤΕΕ Δωδεκανήσου, και μάλιστα και το ίδιο το ΤΕΕ τελικά «ανέκρουσε πρύμναν».
Και ήταν φυσικό να μην πείσει κανένα αυτή η εισήγηση, μιας και δεν βασιζόταν σε τεκμηριωμένο σοβαρό επιστημονικό λόγο, αλλά στο από ελεω αυθεντιας του «εγώ νομίζω» κάποιων, εντασσόμενο προφανώς σε πολιτικές σκοπιμότητες. Και είναι η ίδια αυτή τους η διαχρονική νοοτροπία σε πολλές από τις παρεμβάσεις τους, που οδήγησαν και τον ίδιο τον θεσμό σε απαξία.
Είναι όσοι στο τοπικό ΤΕΕ λένε «έτσι», ενάντια στο κεντρικό ΤΕΕ που εκφρασμένο από τον πρόεδρο του, λέει «αλλιώς». Είναι οι ίδιοι που λένε ότι υπηρετούν και «πιστεύουν στον θεσμικό ρόλο του ΤΕΕ ως τον τεχνικό σύμβουλο της πολιτείας», όντας ενάντια στις απόψεις της τοπικής Αυτοδιοίκησης, του υπουργού ανάπτυξης που με τις προσπάθειες του έφτασε πολύ κοντά στο να υλοποιηθεί αυτό το μεγάλο αναπτυξιακό έργο, όπως και του ίδιου του Πρωθυπουργού, που το χαρακτήρισε «το Ελληνικό της Ρόδου». Όταν λοιπόν λένε «τεχνικό σύμβουλο της πολιτείας» ποιαν ακριβώς πολιτεία συμβουλεύουν;
Μια χούφτα άνθρωποι από τη μια, χωρίς καμία τεκμηρίωση, να εγκαλούν όλους τους φορείς, επειδή δεν συμφωνούν μαζί τους. Και όχι μόνον. Αλλά με απύθμενο θράσος να αφήνουν υπονοούμενα ότι όλοι οι άλλοι υπέστησαν πιέσεις και υπέκυψαν.
Και θα απευθυνθώ και στους πολίτες αυτής της πόλης που ίσως να μην ξέρουν πρόσωπα και πράγματα. Θα τους καλέσω λοιπόν να ψάξουν για να βρουν ποια μερίδα τοπικών παραγόντων με τις απόψεις και τις ενέργειες τους μας κληροδότησε τους Μύλους ΣΑΜΙΚΑ όπως είναι σήμερα.
Όταν ξεκίνησα νέος Μηχανικός, υπήρχαν τα κράτη του Ανατολικού μπλοκ με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, το τείχος του Βερολίνου, και κάναμε στατικούς υπολογισμούς με το χέρι.
Τώρα έχουμε υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, τεχνητή νοημοσύνη και το τοίχος του Βερολίνου έπεσε.
Είναι τραγικό ότι σε κάποιους φορείς κάποια νοοτροπία παραμένει ακριβώς η ίδια και μάλιστα αυτό το θεωρούν και ως αξία.
Τραγικότερο όμως είναι ότι παραμένουν και οι ίδιοι άνθρωποι. Ίσως όμως και να μην βρίσκουν νέους με την ίδια νοοτροπία για να τους αντικαταστήσουν.
Αν και αυτό θα ήταν ένα αισιόδοξο σενάριο.
Νίκος Κουμνάκης
Αρχιτέκτων και Πολιτικός Μηχανικός και κάτοικος της περιοχής της Νέας Μαρίνας.
Όχι μόνο συμφωνώ….. υποκλίνομαι