Επίγεια θαύματα της τελευταίας εικοσαετίας γεννούν ερωτηματικά για την γνησιότητα τους και κάποιες φορές διχάζουν τους πιστούς χριστιανούς.
Μορφές Αγίων που εμφανίζονται «αίφνης» μπροστά στους πιστούς, δέντρα που αιμορραγούν, εικόνες που δακρύζουν, σώματα
αποβιωσάντων πατέρων που μένουν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου, έχουν «καθηλώσει» κατά διαστήματα τη θρησκευτική κοινότητα.
Μηνύματα εξ’ ουρανού, κυήματα της φαντασίας, σπάνια φυσικά φαινόμενα ή εμπορευματοποίηση της πίστης από εκκλησιαστικά όργανα που αποβλέπουν στην οικονομική αφαίμαξη των πιστών;
Είναι ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, το 2013, όταν οι γυναίκες που ανοίγουν την εκκλησία στο παλιό νεκροταφείο της Ιαλυσού, στη Ρόδο, αντικρίζουν την εικόνα του Αρχαγγέλλου Μιχαήλ να δακρύζει.
Ο μητροπολίτης Ρόδου, Κύριλλος, που μεταβαίνει στο χώρο για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το θαύμα, ζητά να μετακινηθεί για να ελεγχθεί τυχόν υγρασία στο πίσω μέρος της. Έπειτα δίνεται εντολή να μεταφερθεί η εικόνα στον ιερό ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου για να τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. «Θα τη μεταφέρουμε στον μεγάλο Ναό και θα δούμε πως θα εξελιχθεί το φαινόμενο», δηλώνει σε κάμερες και πιστούς που ήδη έχουν συγκεντρωθεί στο μικρό παρεκκλήσι.
Το άοσμο υγρό συνεχίζει να ρέει για τρεις ημέρες. Η κοσμοσυρροή είναι μεγάλη, κάποιοι κάτοικοι μιλούν συγκινημένοι για θαύμα αλλά ταυτόχρονα επιφυλάσσονται για το τι «προοικονομεί» ο οιωνός.
Ο ιερέας της εκκλησίας δηλώνει τότε πως κάτι παράξενο συμβαίνει αλλά δεν είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος να το πιστοποιήσει. Η εικόνα στέλνεται στην 4η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων και τα αποτελέσματα του ελέγχου, σύμφωνα με τον εφημέριο του ναού, πατέρα Μύρωνα, βεβαιώνουν την ύπαρξη υγρού αλλά χωρίς να αιτιολογούν την προέλευσή του. «Η εικόνα κατασκευάστηκε το 1986, το ξύλο είναι παλιό και εντελώς ξερό, χωρίς πιθανότητα υγρασίας άρα ποιος μπορεί να αμφισβητήσει το θαύμα» δηλώνει στο newsbeast.gr ενώ επιβεβαιώνει πως στην εικόνα είχε γίνει συντήρηση προ έξι μηνών.
Ο ίδιος άλλωστε και πλήθος πιστών της περιοχής υποστηρίζουν πως ο Ταξιάρχης δακρύζοντας προμήνυε την θεομηνία που ακολούθησε στη Ρόδο, ο τραγικός απολογισμός της οποίας ήταν 3 νεκροί, ολοσχερής καταστροφή 30 σπιτιών καθώς και ανυπολόγιστες ζημιές σε άλλα 400 κτήρια στην κοινότητα της Ιαλυσού. Μερίδα της κοινής γνώμης παρόλα αυτά διατηρεί τις αμφιβολίες της εφόσον και η πρότερη περίπτωση εικόνας που δακρύζει παραμένει αλησμόνητη.
Τον Ιούνιο 2001 εμβρόντητοι δεκάδες πιστοί αντικρίζουν την εικόνα του Αγίου Φανουρίου στην Αργυρούπολη να αιμορραγεί. Το πλήθος σπεύδει να προσευχηθεί υποκλινόμενο στο θαύμα. Οι εισπράξεις γεμίζουν το παγκάρι του ναού μέχρι η ανάλυση από το χημείο του κράτους να δείξει πως το αίμα είναι βυσσινάδα και το θαύμα θέαμα προς τέρψιν πεινασμένων οφθαλμών. Η Αρχιεπισκοπή σε απάντηση του «σάλου» που είχε προκληθεί από το ξεσκέπασμα του «θαύματος» διατάσσει ανακρίσεις αλλά το πόρισμα εντέλει μαρτυρεί πως τα φαινόμενα «οφείλονται σε συγκυρίες φυσικών συνθηκών που διαμορφώθηκαν μέσα στο Ναό, λόγω υψηλής θερμοκρασίας, υγρασίας και άλλων γνωστών και αγνώστων φυσικών παραγόντων».
Οι κλαίουσες εικόνες όμως, δεν σταματούν εδώ.
Τον Οκτώβριο του 2012, θρησκευτικό δέος πλημμυρίζει τους πιστούς που συρρέουν να προσκυνήσουν την εικόνα της Αγίας Κυριακής στον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο χωριό Τσέλο, έξω από το Ναύπλιο. Μια ομάδα πιστών που επισκέπτεται το μοναστήρι είναι αυτή που παρατηρεί πως η εν λόγω εικόνα δακρύζει. Η είδηση διαδίδεται με ταχύτητα φωτός και η προσέλευση διαπιστώνεται αθρόα. Κάποιοι αιτιολογούν τα δάκρυα σαν αντίδραση της Αγίου στην απόπειρα δραστών να κάψουν το ιερό του μοναστηριού. Η αλήθεια δεν απέχει πολύ, η ειδοποιός διαφορά που προκύπτει από τα αποτελέσματα του ελέγχου είναι πως τα δάκρυα οφείλονται σε χρώμα που κύλισε μετά την απόπειρα αγνώστων να κάψουν το πίσω μέρος της εικόνας.
Δύο χρόνια νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 2010 τα δάκρυα δεν τρέχουν από την εικόνα αλλά από τους κατοίκους του χωριού Καταμάχη στην Ήπειρο οι οποίοι συγκινημένοι αντικρίζουν άλλο ένα θαύμα. Η εικόνα της Παναγίας εμφανίζεται σε ένα βράχο δίπλα στο ξωκλήσι της. Η κυρία Ηλέκτρα Δούλη, μία από τις λιγοστούς σε σύνολο κατοίκους του χωριού, είχε πάει στο ξωκλήσι για να το καθαρίσει, όταν βγαίνοντας αντίκρισε στο βράχο σχηματισμένη μια γυναικεία μορφή που έμοιαζε με την Παρθένο Μαρία.
Εκείνη και ο άντρας της, που έχουν γεννηθεί στο χωριό βεβαίωναν πως έβλεπαν τον συγκεκριμένο βράχο από παιδιά και πως η μορφή δεν προϋπήρχε. Η 8η Εφορία Αρχαιοτήτων καλείται να διαπιστώσει αν η πέτρα παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον μιας και το συγκεκριμένο χωριό έχει γράψει και πρότερη ιστορία στις αρχαιολογικές ανακαλύψεις, με τον γνωστό «θησαυρό της Καταμάχης» να βρίσκεται σε περίοπτη πλέον θέση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων – τρομερή σύμπτωση χαρακτηρίζεται μάλιστα η ανακάλυψη της εικόνας από την οικογένεια Δούλη μιας και ο ίδιος κ. Δούλης ήταν εκείνος που ανακάλυψε σε ηλικία 15 ετών και τον «θησαυρό της Καταμάχης».
Εν τέλει οι αρμόδιες Αρχές δεν αποφαίνονται οριστικά για την ύπαρξη θαύματος ή φυσικού φαινομένου «κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς σχηματίστηκε, ίσως η φύση να έκανε ένα ακόμη θαύμα» δήλωσε ο αρχαιολόγος που εκλήθη.
Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς εκ νέου η θρησκευτική κοινότητα «παγώνει» στο άκουσμα της προφητείας του φαντάσματος του γέροντα Παΐσιου, ασκητής στον οποίο απέδιδαν το χάρισμα της ενόρασης. Πιστός ομολογεί πως στο Άγιο Όρος, 3 μοναχοί, συνάντησαν τον Γέροντα, εκλιπόντα από τις 12 Ιουλίου του 1994, έξω από την μονή του Αγίου Παντελεήμονα και καθώς έσπευσαν να πάρουν την ευχή του, τους ομολόγησε με τρεμάμενη φωνή «τραβήξτε στον Γέροντά σας και πείτε του να αγοράσει μεγάλες ποσότητες με λάδι και αλεύρι γιατί σε τρεις μήνες από τώρα θα έχουμε πόλεμο στην Ελλάδα και ο κόσμος θα πεινάσει».
Ο Γέροντας συνέχισε: «Να πείτε του Γέροντα να επικοινωνήσει και με τα υπόλοιπα μοναστήρια» και μέχρι να συνέλθουν οι μοναχοί, ο Γέροντας Παΐσιος χάθηκε μέσα στο μονοπάτι. Το παραλήρημα όμως δεν σταμάτησε εκεί, μοναχοί που επισκέπτονται σούπερ μάρκετ στοχοποιούνται εφόσον οι επιτήδειοι καταμετρώντας τις προμήθειες που αγοράζουν ευελπιστούν να επιβεβαιώσουν την επερχόμενη απειλή. Το Άγιο Όρος σπεύδει με ανακοίνωση του να διαψεύσει το περιστατικό κάνοντας λόγο για ανυπόστατη φήμη που στόχο είχε την πρόκληση πανικού και την κερδοσκοπία.
Η χριστιανική οικουμένη «συγκλονίζεται» ξανά, τέσσερα χρόνια νωρίτερα, τον Μάρτιο του 2006, όταν το λείψανο του αδερφού Βησσαρίωνα που εκοιμήθη το 1990, κατά την εκταφή του βρίσκεται άφθαρτο και ευωδιάζον. Δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατό του οι μοναχοί αντικρίζουν τα άμφιά του, το ευαγγέλιο που κρατά στα χέρια του, το σώμα του αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου. Πιστοί από όλη τη χώρα συρρέουν κατά χιλιάδες στην Ιερά Μονή Αγάθωνος Φθιώτιδος να προσκυνήσουν το σκήνωμα ή να ζητήσουν την βοήθεια του μοναχού.
Φυσικοί επιστήμονες, θεολόγοι και κληρικοί διχάζονται, οι ειδικοί κάνουν λόγω για επιστημονικά εξηγήσιμο φαινόμενο λόγω της υγρασίας του χώματος ενώ οι πιστοί για θαύμα. Στο τέλος Μητροπολίτης και ειδικοί αποφαίνονται πως ο χρόνος θα δείξει και μέχρι σήμερα το σκήνωμα παραμένει αναλλοίωτο και η επισκεψιμότητα του ναού ιδιαιτέρως αυξημένη.
Άλλωστε κι ο ναός του Αγίου Νεκταρίου στην Κηπούπολη έβριθε εξίσου από κόσμο όταν τον Μάρτιο του 2001, ακόμα ένα υποτιθέμενο θαύμα είχε προκαλέσει αναστάτωση τόσο στους πιστούς όσο και στους κόλπους της εκκλησίας .Ήταν μεσημέρι όταν η νεωκόρη διαπίστωσε κηλίδες αίματος στην εικόνα της Παναγίας της Καρδιωτίσσης. Ο ιερέας του ναού γνωμάτευσε περί θαύματος, η υπόλοιπη εκκλησιαστική κοινότητα συμφωνεί ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου το μήνυμα μεταφράζεται ποικιλοτρόπως.
Η πιο ακραία από τις εν λόγω ερμηνείες ήταν εκείνη που υποδείκνυε τα δάκρυα σαν αντίδραση του Αγίου στην επικείμενη επίσκεψη του Πάπα. Ο ναός κατακλύστηκε από εκατοντάδες πιστούς οι οποίοι περίμεναν ευλαβικά επί ώρες στην ουρά να προσκυνήσουν, ο ναός παρέτεινε τις ώρες λειτουργίας του και αστυνομικές δυνάμεις συμβάλλουν στην τήρηση της τάξης.
Εκτός από τις αιμορροφιλικές εικόνες όμως συναντάμε και δέντρα που αιμορραγούν. Στο χωριό Βούνενα, της Θεσσαλίας στο προσκύνημα του Αγίου Νικολάου του «εν Βουνένοις» «Το «αίμα» αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου, παραμονή της μνήμης του και συνεχίζει τη θαυμαστή εμφάνισή του, μέχρι το πρωί της εορτής του, 9 Μαΐου κάθε χρόνο, όπως δηλώνεται και επίσημα στην ιστοσελίδα της ενορίας του Αγίου Νικολάου Θηβών. Για τους πιστούς είναι το αίμα του Αγίου Νικολάου. Για τους λιγότερο έτοιμους να πιστέψουν στο θαύμα, είναι απλά κόκκινο ρετσίνι. Και γι’ αυτούς που θέλουν να δουν τα πράγματα κάπου «στη μέση» μπορεί να μην είναι αίμα, είναι όμως ένα θεϊκό σημάδι. Το σίγουρο είναι πως τις ημέρες εκείνες και οι τρεις κατηγορίες επισκέπτονται το ναό για να δουν από κοντά το θαύμα κάνοντας μεγάλους τζίρους στα ταμεία τόσο της εκκλησίας όσο και της γύρω περιοχής.
Άλλες φορές οι άγιοι εξανίστανται γιατί οι πιστοί δε μετανοούν, άλλες αντιδρούν στις επισκέψεις του Πάπα, άλλες πάλι δακρύζουν χωρίς να έχουν κάτι να δηλώσουν τουλάχιστον δια αντιπροσώπων μεταφραστών των μηνυμάτων τους. Το σίγουρο είναι πως από πίστη ή από περιέργεια, οι επισκέπτες εναποθέτουν τις ελπίδες τους ταυτόχρονα με τον οβολό τους.
