Ο Νίκος Πολιάς είναι ένας πολυνίκης μαραθωνοδρόμος. Συμμετείχε και έχει τερματίσει σε 33 μαραθώνιους, ενώ έχει λάβει μέρος στους μεγαλύτερους αγώνες του κόσμου όπως αυτοί του Λονδίνου, της Βοστόνης, του Βερολίνου, του Παρισιού. Βασικό χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν έχει ποτέ εγκαταλείψει σε αγώνα, οποιασδήποτε απόστασης. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας τερμάτισε 24ος σημειώνοντας πανελλήνιο ρεκόρ στην κλασική διαδρομή με χρόνο 2:17.56, το οποίο κράτησε μέχρι το 2021!
Μετά την ολοκλήρωση της αθλητικής του καριέρας, ακολούθησε το πάθος του για το τρέξιμο και προχώρησε στη δημιουργία του Runner Magazine που αποτέλεσε το πρώτο έντυπο περιοδικό για το τρέξιμο στην Ελλάδα. Εισήγαγε την ηλεκτρονική χρονομέτρηση στην Ελλάδα και από το 2002 είναι επίσημος χρονομέτρης του Αυθεντικού Μαραθωνίου της Αθήνας και περισσότερων από 800 αθλητικών διοργανώσεων.
Είναι ο τεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Μαραθωνίου Ρόδου που θα πραγματοποιηθεί σήμερα Κυριακή με τη συμμετοχή 717 δρομέων από όλο τον κόσμο και 4.000 αθλητών συνολικά. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στη «δ» μιλά για την ανάπτυξη του δρομικού κινήματος στην Ελλάδα, τα οφέλη του τρεξίματος, τις σημαντικότερες στιγμές που έζησε ως δρομέας μεγάλων αποστάσεων και τη συνεργασία του με τον Μαραθώνιο Ρόδου.
Γίνεται πολύς λόγος τα τελευταία χρόνια για την ανάπτυξη του δρομικού κινήματος στην Ελλάδα… Ισχύει πραγματικά; Και που μπορεί να οφείλεται η ανάπτυξη αυτή;
«Σίγουρα υπάρχει ανάπτυξη του δρομικού κινήματος. Χωρίς αμφιβολία, περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με το τρέξιμο. Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της νέας χιλιετίας, πλησιάζοντας προς τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ενδεχομένως να ξεκίνησε και νωρίτερα στο τέλος της δεκαετίας του ‘90 με αφορμή την αναβάθμιση του Μαραθωνίου της Αθήνας. Είχα κάνει εκείνη την εποχή δύο πανελλήνια ρεκόρ ως μαραθωνοδρόμος. Έπειτα από 14 χρόνια βελτίωσα το ρεκόρ που είχε ο Τσιμιγκάτος από το 1983, γεγονός που έδωσε ώθηση στα πράγματα τότε.
Σταδιακά άρχισαν να αυξάνονται οι σύλλογοι σε όλη τη χώρα και να διοργανώνουν τους δικούς τους αγώνες. Γενικότερα υπήρξε κινητοποίηση πολλών διαφορετικών ομάδων και όλα αυτά μαζί συνετέλεσαν την τελευταία 20ετία στην άνθιση του δρομικού κινήματος. Σίγουρα ο Μαραθώνιος των Αθηνών είναι ο εθνικός τους αγώνας που οδηγεί τους εξελίξεις. Ωστόσο, και όλοι οι υπόλοιποι αγώνες έχουν ανεβάσει το επίπεδο με αποτέλεσμα να αποτελούν πόλο έλξης και να υπάρχει μία εσωτερική μετακίνηση δρομέων αλλά και μία μετακίνηση από το εξωτερικό, τους συμβαίνει στον Μαραθώνιο Ρόδου».
Ως τεχνικός διευθυντής του Μαραθωνίου Ρόδου, τι θα λέγατε ότι είναι αυτό που κάνει τον αγώνα να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους;
«Θα πω αρχικά πώς οτιδήποτε και αν κάνει κανείς, απαιτούνται τρία βασικά συστατικά. Το ένα είναι η αγάπη, το δεύτερο είναι το όραμα και το τρίτο είναι η συνέπεια. Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά ο Μαραθώνιος της Ρόδου τα διαθέτει, αφού κάποιοι άνθρωποι οραματίστηκαν αυτό το project και έβαλαν όλη τους την αγάπη για να μεγαλώσει και να εδραιωθεί ο αγώνας. Εργάζονται όλο το χρόνο για να βελτιώσουν κάθε λεπτομέρεια και κάθε πτυχή της διοργάνωσης. Τα αποτελέσματα είναι ορατά. Και στο οργανωτικό σκέλος, όσον αφορά στις υπηρεσίες που παρέχουμε στους δρομείς, το επίπεδο είναι υψηλό και στο κομμάτι της προβολής γίνεται πολύ σημαντική δουλειά ώστε όλη η προσπάθεια να φτάσει σε αποδέκτες όχι μόνο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι η τοπική κοινωνία έχει αγκαλιάσει τον αγώνα και πλέον φτάσαμε τους 4.000 δρομείς.
Νομίζω ότι βρισκόμαστε πλέον σε ένα σημείο κρίσιμο. Ο Μαραθώνιος Ρόδου ως διοργάνωση είναι πλέον βιώσιμος, έχοντας την υποστήριξη χορηγών και θεσμικών φορέων όπως η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου που αποτελεί στρατηγικό… εταίρο της διοργάνωσης. Η επόμενη επετειακή χρονιά, θα κάνει πραγματικά μεγάλη διαφορά και θα δώσει μία μεγάλη πνοή για την επόμενη δεκαετία, έτσι ώστε ο αγώνας να αναπτυχθεί ακόμη πιο πολύ».
Ο Μαραθώνιος Ρόδου προσελκύει δρομείς από όλο τον κόσμο, από κάθε πιθανό και απίθανο σημείο της υφηλίου. Που μπορεί να οφείλεται αυτό;
«Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη που τους αρέσει το τρέξιμο. Δεν είναι απαραίτητα προσανατολισμένοι στην επίδοση. Αναζητούν προορισμούς που έχουν χαρακτηριστικά που τους ελκύουν, όπως η ομορφιά της διαδρομής, η ομορφιά του τόπου, το επίπεδο της φιλοξενίας, η ευκολία πρόσβασης κ.ο.κ. Στο Μαραθώνιο της Ρόδου τα βρίσκουν όλα αυτά και βρίσκουν κυρίως μία πανέμορφη διαδρομή που σπάνια βρίσκει κανείς αλλού. Μπορεί να μην είναι η πιο εύκολη, είναι όμως αρκετά βατή. Κινείται σε ένα μέτριο επίπεδο όπως οι περισσότεροι αγώνες ανά τον κόσμο. Ο Μαραθώνιος Ρόδου προσφέρει ένα υψηλό οργανωτικό επίπεδο, καλύπτοντας και τον πιο απαιτητικό δρομέα. Οι εικόνες που βγαίνουν προς τα έξω στο πλαίσιο της επικοινωνιακής καμπάνιας, συμβάλουν στην προβολή και ανάδειξη του Μαραθωνίου της Ρόδου».
Έχετε δηλώσει ότι ο Μαραθώνιος είναι μια δοκιμασία που μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή… Μπορεί ο καθένας να τρέξει μεγάλες αποστάσεις;
«Είναι μεν δύσκολο, αλλά δεν είναι απαγορευτικό για τον οποιονδήποτε, ανεξάρτητα από την ηλικία και τη φυσική του κατάσταση. Εκτός και αν υπάρχει κάποιο πολύ σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, αν και στα περισσότερα θέματα υγείας το τρέξιμο βοηθάει. Αυτό που χρειάζεται, είναι να κάνει κανείς το πρώτο βήμα, να δοκιμάσει αυτή τη μορφή άθλησης που είναι η πιο απλή και πιο εύκολη. Το σώμα μας είναι φτιαγμένο για να τρέχει. Σιγά σιγά βιώνοντας κανείς σε κάθε προπόνηση όλα όσα έχει να προσφέρει το τρέξιμο σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο, ανακαλύπτει πτυχές του εαυτού του που δεν γνώριζε, αποκτά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Όταν ανακαλύπτουμε μία δραστηριότητα που μας προσφέρει χαρά και ικανοποίηση, θέλουμε να την επαναλαμβάνουμε. Και οι μεγάλες αποστάσεις έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, την πρόκληση να φτάσεις στον τερματισμό και να χαρείς αυτή τη διαδικασία.
Εμείς από την πλευρά μας ως διοργανωτές πλέον αυτό θέλουμε. Να κινούνται οι δρομείς με ασφάλεια. Να έχουν την υποστήριξη που πρέπει σε όλα τα επίπεδα…».
Ποιες στιγμές θα ξεχωρίζατε από την πορεία σας ως δρομέας μεγάλων αποστάσεων;
«Είναι δύο οι στιγμές. Η μία είναι όταν τερμάτισα και έκανα το ρεκόρ στο Παναθηναϊκό Στάδιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Ήταν μία μοναδική εμπειρία ζωής. Η άλλη στιγμή που ξεχωρίζω ήταν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας το 1997 όπου κατάφερα να είμαι ο μοναδικός Έλληνας που τερμάτισε, κατακτώντας την 19η θέση. Ήταν μια μεταφυσική εμπειρία… Δεν ήμουν σε πολύ καλή… κατάσταση και κατάφερα με την προσπάθειά που κατέβαλα να υπερβώ τα προβλήματα που υπήρχαν…».
Η οργάνωση και τεχνική υποστήριξη των αγώνων, αποτέλεσε μία φυσική συνέχεια για εσάς;
«Το 2004, μετά τον τελευταίο αγώνα που συμμετείχα ως αθλητής, αποφάσισα ότι ήθελα να μοιραστώ την αγάπη μου για το τρέξιμο, να δώσω στον κόσμο να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι και πόσα έχει να του προσφέρει.
Μέσα από τοRunner Magazine που ξεκινήσαμε αλλά και μέσα από τη χρονομέτρηση και τη διοργάνωση αγώνων αλλά και την προπονητική, προσπαθώ να παρουσιάσω τα οφέλη του τρεξίματος, να οργανώσω καλούς αγώνες, ώστε για όλους τους συμμετέχοντες αθλητές η κάθε διοργάνωση να αποτελεί μία όμορφη εμπειρία που θα έχουν να θυμούνται.
Χαίρομαι να συνεργάζομαι με ανθρώπους όπως τα μέλη της Οργανωτικής Επιτροπής του Μαραθωνίου Ρόδου που αγαπούν αυτό που κάνουν και το κάνουν με μεράκι και όλοι μαζί να ενώνουμε τις δυνάμεις μας για να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα».
Νίκος Πολιάς: «Αγάπη, όραμα, συνέπεια… η συνταγή της επιτυχίας»
