Η είδηση για τη κατάργηση των κτηματολογίων Ρόδου, Κω και Λακκί Λέρου, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά το τέλος ενός προδιαγεγραμμένου χρονικού και απορώ για τον αιφνιδιασμό, όταν από το 1995 υπάρχει η πρόβλεψη ένταξης στο Εθνικό Κτηματολόγιο, με λεπτομέρειες που θα καθοριστούν ούτε καν με νόμο αλλά με ΚΥΑ και Π.Δ. (αρ. 14.7.α.Ν. 2308/1995). Στη Γενική Συνέλευση της 14-12-2016, που είχα τη τιμή να μου ανατεθεί από τον Δικηγορικό Σύλλογο η ευθύνη εισήγησης , το είχα και εγώ προβλέψει ότι είναι προ των πυλών κατά χρόνο, όχι κομίζοντας γλαύκας , αλλά σύμφωνα με τη συνήθη και ορατή πορεία των πραγμάτων, εφόσον βέβαια και εμείς τόσα χρόνια αλλά και εκείνες τις κρίσιμες ύστατες στιγμές «περί άλλων τυρβάζομεν» και συστήναμε επιτροπές για τις καλένδες. Τώρα είναι αργά για δάκρυα και είναι ώρα τεράστιων ευθυνών για την ορθολογική πλέον ενσωμάτωση στο Εθνικό Κτηματολόγιο, συμφωνώντας με τη δημοσιοποιημένη άποψη του συνάδελφου Δ Σαλαμαστράκη , από άλλη όμως αφετηρία:
Είναι αλήθεια ότι τα Κτηματολόγια Ρόδου , Κω και Λακκί Λέρου έγιναν από τους ιταλούς με αποικιοκρατικές διαθέσεις και συγκεκριμένα για να υφαρπάξουν και να δημιουργήσουν επίπλαστα μια τεράστια σε έκταση και αξία δημόσια περιουσία, που όμοια της δεν υπάρχει σε αναλογία κλίμακας σε κανένα άλλο μέρος της χώρας ούτε βέβαια της Δυτικής Ευρώπης (περισσότερα στο ΄Αρθρο Θ. Παπαγεωργίου: Νομικό καθεστώς της δημόσιας περιουσίας στη Ρόδο , Δωδεκαν. Νομολ. 2004 σελ 268 ). Αυτό το γεγονός τεκμηριώνει το έωλο και ιδιότυπο καθεστώς των αποκαλούμενων δημοσίων κτημάτων στη Δωδεκάνησο, με τελευταία επ’ αυτού ρηξικέλευθη άποψη ότι κανονικά η διοίκηση τους δεν ανήκει καν στο Δημόσιο αλλά στη Περιφέρεια Νότιου Αιγαίου (περισσότερα στη Μελέτη Μ.Παπαγεωργίου: Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας στη Δωδεκάνησο , περιοδ. Το Σύνταγμα σελ. 425-464). Αναφορικά εξ άλλου με όλα τα μικρότερα νησιά , δηλαδή τα μη δορυάλωτα από τους οθωμανούς , ευτυχώς έχει αμετάκλητα πλέον από τον Άρειο Πάγο κριθεί ότι περιουσία του Δημοσίου κατά διαδοχή των ιταλών και των οθωμανών κατακτητών δεν υφίσταται (περισσότερα π.χ. για τη Σύμη που ακόμη και οι δρόμοι και πλατείες του Δήμου στους οικισμούς φέρονται φαιδρώς καταγραμμένες σαν γεωτεμάχια του αδηφάγου Δημοσίου, βλ. στην υπόθεση Α.Π. 458/ 2016 «Νόμος», που είχα τη τιμή και ευτυχία να κερδίσω , υπερασπιζόμενος επίμονα περιουσία της Μονής του Πανορμίτη Σύμης , αν και στον πρώτο βαθμό έχασα τη δίκη λόγω της επίκλησης και αποδοχής από το Πρωτοδικείο, ενστάσεων του Ελληνικού Δημοσίου περί εφαρμογής της οθωμανικής νομοθεσίας περί τεσσαρούφ και της ιταλικής νομοθεσίας περί χρησικτησίας !!!)
Ωστόσο από την άλλη πλευρά είναι αλήθεια ότι η διατήρηση από την ελληνική πολιτεία το 1947 των ιταλικών κτηματολογίων , βοήθησε τα μάλα στην ασφάλεια των εμπράγματων συναλλαγών και στην οικονομική ανάπτυξη , πράγμα άλλωστε που οδήγησε τα κτηματολόγια αυτά να επηρεάσουν σημαντικά τις επιλογές του νομοθέτη κατά τη θέσπιση των διατάξεων του Εθνικού Κτηματολογίου ( βλ. πρόλογο Γ. Καρύμπαλη-Τσίπτσιου / Γ. Διαμαντόπουλου: Δίκαιο Κτηματολογίου).
Εντούτοις ιδιαίτερα από τα χρόνια της δημιουργίας του Εθνικού Κτηματολογίου, τα Κτηματολογικά Γραφεία Ρόδου και Κω προφανώς στη προοπτική της ενσωμάτωσης τους στο Ε.Κ., απαξιώθηκαν από τη πολιτεία πλήρως , συνεχίζοντας το απαρχαιωμένο χειρόγραφο σύστημα εγγραφών με συνεχή ωστόσο υποστελέχωση προσωπικού, όχι μόνο αδιαφορώντας εγκληματικά για την άκρως αναγκαία ψηφιοποίηση και μηχανοργάνωση του , αλλά φτάνοντας και στο σημείο να ψηφίζονται νόμοι που να παριστούν ψευδώς , προφανώς κάτι εξυπηρετώντας, ότι ήδη τάχα λειτουργούν με «ολοκληρωμένο πληροφορικό σύστημα» (αρ. 11.6 του Ν. 3472/2006). Κορωνίδα της εγκατάλειψης και της κοροϊδίας , είναι το γεγονός ότι αφήνονται , αλλά και εμείς αφήνουμε με δικές μας ευθύνες να λειτουργούν τα δύο Κτηματολόγια , με ένα απίθανο δυαρχικό σύστημα διοίκησης contra στο ίδιο το Σύνταγμα (άρθρο 89παρ 3) αλλά και στον νόμο (αρ. 1 Ν. 1688/1951, 7.3Ν.Δ.4539/1966, 17- 18 Ν. 724/1977 και τελευταία αρ. 13.10 Ν. 3472/2006), παρόλο που από το 1980 είχε επισημάνει την αυθαιρεσία αυτή ο τότε Πρόεδρος Πρωτοδικών Ρόδου Ν. Γεωργίλλης (περισσότερα βλ. Δωδεκ. Νομ. . Επιθ. Τ.1 σελ 69). Μοναδικό καθεστώς διοίκησης που φέρεται από τη μια ότι έχει ως Προϊστάμενο και με διοικητικά και με δικαιοδοτικά καθήκοντα διορισμένο από το Πρωτοδικείο Δικαστή (αντί του ίδιου Προέδρου Πρωτοδικών που χωρίς άλλο Διευθυντή όριζε η ιταλική νομοθεσία) και από την άλλη Διευθυντή με πλήρη καθήκοντα σαφώς ορισμένα από τις παραπάνω διατάξεις της ελληνικής πλέον πολιτείας , πλην όμως που τελούν σε αδικαιολόγητη αδράνεια αφού είτε θεωρητικά είτε και πρακτικά προϊστάμενος εξακολουθεί να φέρεται ότι είναι ο Δικαστής. Φτάνοντας έτσι στο σημείο να παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες αποχαυνωμένοι μαζί με τη κοινή γνώμη στη καθημερινή ειδησεογραφία , τον πρώτο να εγκαλεί τον δεύτερο για κακουργηματικές παραλείψεις άσκησης καθηκόντων προϊσταμένου, κυριολεκτικά δηλαδή «χάνοντας η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα» για το ποιος είναι ο προϊστάμενος. Με τελικό βεβαιότατα αποτέλεσμα και αντικειμενικά χαριστική βολή, την ηθική πλέον καταβαράθρωση και απαξίωση του θεσμού, αφού η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται καλώς ή κακώς δικαιολογημένα πάντως, ότι έτσι που τόσα χρόνια λειτουργεί το Κτηματολόγιο είναι ελεύθερο πεδίο διάπραξης κακουργημάτων .
Με τον συνάδελφο μου λοιπόν Δ. Σαλαμαστράκη μπορεί να διαφώνησα στο παρελθόν και μέχρι πρόσφατα ακόμη να διαφωνούσα και γράφοντας σαν αιθεροβάμωνας ατέλειωτα Σαββατοκύριακα εισηγητικές και αιτιολογικές εκθέσεις και τροπολογίες Νόμων και Εγκυκλίων , να προσπαθούσα να πείσω και να συνδράμω να σταλούν τα πονήματα μου από τη συγκροτηθείσα Επιτροπή του Δ.Σ.Ρ στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, προκειμένου επιτέλους η πολιτεία να ενσκήψει στο ζήτημα και με τον απαραίτητο εκσυγχρονισμό να μπορέσει να διατηρηθεί ο θεσμός ανεξάρτητος από το Εθνικό Κτηματολόγιο,
Όμως αδρανούντες και εδώ πλέον που έφτασαν τα πράγματα, όλοι και πρώτος κατά τη γνώμη μου βέβαια και και ο Δικηγορικός Σύλλογος πρέπει να αλλάξει πλώρη. Είναι άσκοπο και μας καταντά τη τελευταία πέτρα του μύλου , να μιλάμε ακόμη για διατήρηση του απαρχαιωμένου, απαξιωμένου και σε λίγο και επικίνδυνου πλέον θεσμού του ιταλικού κτηματολογίου. Είναι ανεύθυνο να αποκτήσει όλη η Ελλάδα εκσυγχρονισμένο ψηφιακό Κτηματολόγιο, που τα θετικά γνωρίζουμε πολύ καλά όσοι χειριζόμαστε κτηματολογικές υποθέσεις στη Σύμη, και εμείς εδώ γραφικά να αντιστεκόμαστε χωρίς πλέον και εμείς να μπορούμε πειστικά να τεκμηριώσουμε λόγους .
Παράλληλα όμως με τη μεταστροφή της θέσης του Δικηγορικού Συλλόγου, που δεν είναι ήττα αλλά υπευθυνότητα και επίγνωση της διαμορφωθείσας πλέον σημερινής πραγματικότητας, το εξαιρετικά ΚΡΙΣΙΜΟ θέμα είναι η ομαλή ενσωμάτωση στο Εθνικό Κτηματολόγιο του συστήματος των ιταλικών κτηματολογίων Ρόδου και Κω. Η ενσωμάτωση αυτή πρέπει να γίνει με ασφάλεια και με κατευθείαν ψηφιοποίηση τόσο των εγγραφών κατά το νομικό μέρος, όσο και των διαγραμμάτων κατά το τεχνικό μέρος. Το τελευταίο είναι κατά τη γνώμη μου και το πιο δύσκολο λόγω του απαρχαιωμένου σχεδιασμού των μερίδων στους κτηματολογικούς φακέλους, σε σχέση με τα σημερινά ηλεκτρονικά συστήματα του Εθνικού Κτηματολογίου. Στη κατεύθυνση λοιπόν αυτή ο Δικηγορικός Σύλλογος Ν.Π.Δ.Δ. πρέπει να διεκδικήσει θεσμικό ρόλο με στελεχωμένες επιτροπές καταχωρήσεων και από τα μέλη του, συνδράμοντας επίσης για την ασφαλή μετακίνηση όλων των εργαζομένων από τα παλιά κτηματολόγια στον νέο θεσμό. Ιδού πεδίο λαμπρό για τους επίδοξους Προέδρους και μακάρι και Προεδρίνες , που πρέπει καθημερινά να αποδεικνύουν ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια. Ιδιαίτερα μάλιστα σε τέτοιους πονηρούς και καχύποπτους καιρούς που η «καρέκλα» του Προέδρου , από ηλεκτρική καρέκλα βαρειών ευθυνών και προσωπικών στερήσεων επαγγελματικού χρόνου αλλά και ψυχικής ηρεμίας , δεν προσφέρεται και δεν πρέπει καν να περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να γίνει πολυθρόνα και εργαλείο αράγματος ή εξυπηρέτησης άλλων ιδιοτελών και εξαιρετικά επωφελών ίδιων σκοπών. Τα προβλήματα της δικηγορίας είναι τεράστια και εφιαλτικά και όσοι θέλουν να κατεβούν στο στίβο, πρέπει πρώτα να συζητήσουν με τον εαυτό τους και τη συνείδηση τους γιατί διαφορετικά κυριολεκτικά θα εκτεθούν….
Θεόδωρος Παπαγεωργίου ,Δικήγορος-Προιστάμενος Νομικής Υπηρεσίας Δήμου Ρόδου,
Άρχοντας Δικαιοφύλακας Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης
