Οι εκθέσεις

Ερωτηματικά για το αν το timing, η στιγμή που επέλεξε ο κ. Στουρνάρας να δημοσιοποιήσει την έκθεσή του, εάν βοηθά η δημοσιοποίηση μιας τέτοιας έκθεσης την διαπραγματευτική προσπάθεια της χώρας στο σημείο που βρισκόμαστε υπάρχουν. Αυτό όμως είναι άλλης τάξεως ζήτημα που μπορεί να συζητηθεί, όχι πάντως με κινήσεις και όρους Κωνσταντοπούλου και Ραχήλ. Οφείλει να πάρει θέση η κυβέρνηση διότι η κυρία Κωνσταντοπούλου, όπως σωστά παρατήρησαν κοινοβουλευτικοί συντάκτες με πολύ μεγάλη εμπειρία στο πως γίνεται αυτή η διαδικασία, δεν έχει δικαίωμα να τοποθετείται επί της εκθέσεως του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και κυρίως δεν έχει δικαίωμα να την επιστρέφει χωρίς να ενημερώσει τους βουλευτές για το περιεχόμενό της. Η εκθεση θα έπρεπε να διανεμηθεί κανονικά στα κόμματα και στους βουλευτές για να λάβουν υπ’ όψιν το περιεχόμενό της. Αυτό γίνεται για πρώτη φορά και δεν συμβαίνει πουθενά, δημοσίως και με τέτοια ένταση, να υπάρχει κόντρα με την κεντρική τράπεζα μιας χώρας. Να μην ξεχάσουμε ακόμη, τι άκουσε ο κ. Προβόπουλος γιατί δεν είχε ενημερώσει λέει εγκαίρως για το που πηγαίνει η ελληνική οικονομία. Να μην ξεχάσουμε, ότι τους καιρούς της «ευμάρειας» ουδέποτε έκθεση Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος έπεφτε στην αντίληψή μας. Πάντα δημοσιευόντουσαν, αλλά κανέναν δεν απασχολούσαν. Ούτε τους πολιτικούς, είτε από θέση εξουσίας, είτε αντιπολίτευσης. Γιατί εάν τους απασχολούσαν , θα έκρουαν καμπανάκια. Εάν ποτέ γινόταν είδηση κάτι, ήταν, γιατί ο Γκαργκάνας ζητούσε περικοπές στο δημόσιο. Περικοπές στο Δημόσιο ήταν κόκκινο πανί για τους κομματοσυνδικαλιστές.Θα μου πείτε κι εσύ ήσουν δηλαδή με τον Γκαργκάνα που ζητούσε περικοπές; ΄Οχι εγώ ήμουν με όποιον κυβερνούσε και έπρεπε να με προφυλάξει να μη φτάσω εδώ. Και δεν με προφύλαξε κανείς! Γιατί δεν μπορεί να μην ήξερε κανείς. Οι ψήφοι υπερίσχυσαν. Μέχρι και λίγο πριν την ανοιξιάτικη ημέρα του Καστελορίζου, μοίραζαν λεφτά και μάζευαν ψήφους.