Μπαράζ συναντήσεων με τον Υπ. Εργασίας, Γιώργο Κατρούγκαλο, τον ILO και τους κοινωνικούς εταίρους θα έχει σήμερα και αύριο η 8μελής διεθνής επιτροπή εμπειρογνωμόνων για το νέο Εργασιακό στην Αθήνα.
Οι θεσμοί πιέζουν για την αύξηση του ελάχιστου ποσοστού ομαδικών απολύσεων (από 5% σε 10%) και στον δραστικό περιορισμό της εμπλοκής της κεντρικής εξουσίας στην λήψη μίας τέτοιας απόφασης.
Παράλληλα, οι θεσμοί ζητούν την αυστηροποίηση των διαδικασιών λήψης αποφάσεων για απεργία.
Από τη δική του πλευρά το Υπ. Εργασίας φέρεται να συζητά το ενδεχόμενο η εμπλοκή του κράτους στη διαδικασία λήψης απόφασης για ομαδικές απολύσεις να γίνεται σε τοπικό επίπεδο (και όχι από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας στο οποίο προΐσταται ο γ.γ. του Υπ. Εργασίας), ενώ τάσσεται υπέρ της οικονομικής αυτονομίας των συνδικάτων από τον κράτος.
Ταυτόχρονα η ελληνική πλευρά επιμένει στην επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων πχ μέσω της επανόδου της επεκτασιμότητας των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων (σ.σ. να ισχύουν οι κλαδικές συμβάσεις και για τα μη μέλη των κλαδικών εργοδοτικών ενώσεων). Σύμφωνα με όσα έχει δηλώσει ο κ. Κατρούγκαλος, οι θεσμοί δεν ζητάνε κατάργηση του 13ου και 14ο μισθού.
Από την άλλη μεριά, όμως, το συμπληρωματικό Μνημόνιο προβλέπει πως δεν πρέπει να υπάρξει καμία αλλαγή στον τρόπο καθορισμού του εθνικού κατώτατου μισθού χωρίς διαβούλευση και συμφωνία με τους θεσμούς. Σύμφωνα με τη νομοθεσία του 2013 ο εθνικός κατώτατος μισθός καθορίζεται από 1.1.2017 από τον εκάστοτε Υπ. Εργασίας με βάση την πορεία της οικονομίας και της παραγωγικότητας της εργασίας.
Τα κριτήρια αυτά, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται ξανά σε ύφεση από το 2015 ενώ η παραγωγικότητα της εργασίας συνεχίζει να καταρρέει θέτουν –σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές- θέμα μείωσης του εθνικού κατώτατου μισθού κάτω από τα 586 ευρώ.
Οι εννέα αλλαγές-σοκ
Τα ζητήματα που θα ανεβάσουν το θερμόμετρο στα ύψη είναι:
1. Ομαδικές απολύσεις: Οι δανειστές ζητούν την πλήρη απελευθέρωση τους. Σήμερα ομαδικές απολύσεις γίνονται από επιχειρήσεις που απασχολούν πάνω από 20 εργαζόμενους. Επιτρέπονται έως 6 απολύσεις το μήνα για επιχειρήσεις με προσωπικό από 20 έως 150 εργαζόμενους. Ποσοστό 5% ή έως 30 εργαζόμενους το μήνα για επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 150 εργαζόμενους. Μάλιστα οι εργοδότες θα ζητήσουν μείωση του ύψους των αποζημιώσεων αλλά και του χρόνου προειδοποίησης, που ανέρχεται σε 4 χρόνια, για εργαζόμενους με περισσότερα από 10 χρόνια απασχόλησης.
2.Ανταπεργία: Το κουαρτέτο ζητά να δοθεί η δυνατότητα στον εργοδότη να μην αποδεχθεί και να μη πληρώσει εργαζόμενους μετά την κήρυξη και ολοκλήρωση απεργίας (lock out), όπως ισχύει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα οι εργοδότες μέχρι σήμερα είχαν ταχθεί κατά της εφαρμογής του lock out.
3.Την καθιέρωση κατώτατου μισθού χωρίς τριετίες και κανένα επίδομα: Υπενθυμίζεται ότι ήδη από τον Φεβρουάριο του 2012 ο κατώτατος μισθός της ΕΓΣΣΕ διαμορφώθηκε στα 586 ευρώ μικτά και ειδικά για τους εργαζόμενους ηλικίας κάτω των 25 ετών στα 511 ευρώ (μικτές αποδοχές) από 751 ευρώ και οι τριετίες διατηρούνται «παγωμένες». Συνεχίζουν όμως να χορηγούνται, σε όσους τις δικαιούνται, κάτι που δανειστές ζητούν να αλλάξει.
4.13ος και 14ος μισθός: Το υπουργείο Εργασίας υποστηρίζει ότι ουδέποτε έχει τεθεί ζήτημα κατάργησης τους για να μειωθεί το μισθολογικό κόστος των επιχειρήσεων. Ωστόσο, ενδέχεται να συζητηθεί ο επιμερισμός τους στους υπόλοιπους 12 μήνες.
5.Αλλαγή του τρόπου λήψης απόφασης και προειδοποίησης για την πραγματοποίηση απεργίας: Θεωρείται πολύ μικρό το χρονικό διάστημα που ισχύει (24 ώρες στον ιδιωτικό τομέα και 4 ημέρες στον ευρύτερο δημόσιο), αλλά και για το αν αυτοί που λαμβάνουν την απόφαση καλύπτουν το 51% των εργαζομένων του κλάδου.
6.Αλλαγή συνδικαλιστικού νόμου: Στο μικροσκόπιο θα μπουν η χρηματοδότηση και ο τρόπος εκλογής των συνδικαλιστικών οργανώσεων, οι ημέρες άδειας των συνδικαλιστών αλλά και η αδικαιολόγητη απουσία τους από την εργασία και η άρση της απαγόρευσης απόλυσης τους.
7.Συλλογικές διαπραγματεύσεις: Η κυβέρνηση θα επιμείνει στην επαναφορά των κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όπως ισχύει στην πλειοψηφία των ευρωπαϊκών χωρών, ζητώντας των περιορισμό των ατομικών συμβάσεων μέσω της δημιουργίας Ενώσεων Προσώπων. Από τις 200 κλαδικές συμβάσεις που υπήρχαν πριν από το 2010, σήμερα διατηρούνται μόλις 16.
8.Ευέλικτες μορφές απασχόλησης: Στον αντίποδα οι δανειστές ζητούν την ενίσχυση των ευέλικτων μορφών εργασίας και την εισαγωγή νέων. Συγκεκριμένα στο παρελθόν έχουν προτείνει την υιοθέτηση της “μικροεργασίας” στην οποία προβλέπονται πολύ χαμηλές αμοιβές χωρίς ασφαλιστική κάλυψη.
9.Μείωση του κόστους εργασίας: Οι δανειστές ζητούν την μείωση του κόστους των υπερωριών, της απασχόλησης το σαββατοκύριακο, αλλά και ελαστικοποίηση του πλαισίου διευθέτησης του χρόνου εργασίας (αυξομείωση ωραρίου), με ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος.
