Ο κ. Μόσχος Τριπολίτης, στα 62 του χρόνια, νόσησε από καρκίνο. Ένα χρόνο μετά, εξακολουθεί να αγωνίζεται θαρραλέα και είναι έτοιμος να ξεκινήσει νέο κύκλο θεραπειών, με ακτινοβολίες σε νοσοκομείο των Αθηνών.Στη συνέντευξή του σήμερα στη «δ», περιγράφει χωρίς ωραιοποιήσεις τον αγώνα και την αγωνία του καρκινοπαθή που πρέπει να «ξεσπιτωθεί» για να παλέψει για τη ζωή του μακριά από τους δικούς του ανθρώπους, μακριά από το σπίτι του.
«Εμείς που πολεμάμε με τον καρκίνο, θέλουμε από το λεγόμενο οργανωμένο κράτος, να μην μας στέλνει στον πόλεμο χωρίς όπλα», λέει χαρακτηριστικά αναφερόμενος στις μεγάλες λίστες αναμονής για τις ακτινοβολίες και στην ανάγκη να δημιουργηθεί στη Ρόδο Ακτινοθεραπευτικό Τμήμα, προκειμένου οι ογκολογικοί ασθενείς να μην αιμορραγούν και οικονομικά, αφού το κράτος καλύπτει ελάχιστα από τα υπέρογκα έξοδα που απαιτούνται για την μετακίνηση, διαμονή και θεραπεία των ασθενών τους σε μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας.
• Κύριε Τριπολίτη, πότε μάθατε ότι νοσήσατε από καρκίνο;
Πριν από περίπου έναν χρόνο το έμαθα. Είχα κάποιες ενοχλήσεις, πήγα στον γιατρό και μετά την γαστροσκόπηση και την κολονοσκόπηση, ανακαλύψαμε ότι έχω καρκίνο στο παχύ έντερο. Εκανα χειρουργείο και συνέχισα με χημειοθεραπείες εδώ στη Ρόδο. Κάτω δεν το έβαλα ποτέ.
• Επί ένα χρόνο λοιπόν υποβάλλεστε σε θεραπείες και τώρα ήρθε η ώρα των ακτινοβολιών.
Ναι, ακριβώς. Οι ακτινοθεραπείες όμως δεν γίνονται στη Ρόδο, πρέπει να πάω στην Αθήνα. Θα πάω στο νοσοκομείο, θα μου κάνουν αξονική, θα επιστρέψω στη Ρόδο κι αφού εκτιμηθεί η κατάσταση θα με ενημερώσουν πότε θα πρέπει να ξαναπάω και για πόσο χρονικό διάστημα. Λιγότερο από δύο μήνες πάντως, δεν προβλέπεται να μείνω εκεί, κι αυτός είναι ο λόγος που μιλάμε σήμερα.
• Πείτε μας λοιπόν γι αυτό το λόγο.
Εγώ παλεύω έναν χρόνο με τον καρκίνο, δεν το έβαλα κάτω και ούτε πρόκειται.
Εμείς που πολεμάμε όμως με τον καρκίνο, θέλουμε από το λεγόμενο οργανωμένο κράτος, να μην μας στέλνει στον πόλεμο χωρίς όπλα.
Ο καρκινοπαθής δεν έχει μόνο να αντιμετωπίσει την ασθένειά του, αλλά και τα δεκάδες γραφειοκρατικά και διαδικαστικά προβλήματα.
Ως μέλος του Συλλόγου Στήριξης Καρκινοπαθών μπορώ να σας πω, ότι χρειάζεται να δίνουμε καθημερινό αγώνα για τα αυτονόητα, για τα φάρμακά μας, για αξιοπρεπείς συνθήκες θεραπείας στα νησιά και για να μπορούμε να κάνουμε τις ακτινοβολίες μας.
• Για τις ακτινοβολίες θα πρέπει να παραμείνετε στην Αθήνα για μεγάλο διάστημα…
Βεβαίως, μακριά από το σπίτι μου, μακριά από την οικογένειά μου. Και δεν είμαι ο μόνος.
Αλλοι φεύγουν για Αθήνα, άλλοι για Θεσσαλονίκη, άλλοι για Κρήτη…
Οσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα δηλαδή. Ειδικά στους καιρούς που ζούμε, δεν είναι εύκολο να ξεσπιτώνεται κανείς για να κάνει θεραπείες. Τα έξοδα είναι πολλά και το κράτος δεν μας βοηθάει.
• Τα έξοδα στα οποία αναφέρεστε, τι περιλαμβάνουν;
Αεροπορικά εισιτήρια, έξοδα διατροφής, διαμονής και μετακίνησης! 200 ευρώ θέλω μόνο για τα δικά μου εισιτήρια.
Εγώ είμαι συνταξιούχος, πώς θα καλύψω τα έξοδα και τι θα αφήσω πίσω για να ζήσει η οικογένεια; Αρά μας λένε τι; ότι μόνο όσοι έχουν χρήματα έχουν δικαίωμα να παλέψουν για τη ζωή τους;
Εμείς οι υπόλοιποι, είμαστε καταδικασμένοι επειδή το κράτος δεν μπορεί να παρέχει ίσες ευκαιρίες στους πολίτες για περίθαλψη;
• Από αυτά τα έξοδα, τι σας καλύπτει το κράτος;
Μόνο τα εισιτήρια, κι αυτά αφού τα πληρώσουμε, και αν και όποτε εγκριθεί η δαπάνη. Κανείς δεν ασχολείται με το γεγονός ότι οι θεραπείες γίνονται μακριά από το σπίτι μας.
Εμείς οι νησιώτες, πρέπει να πάρουμε ή καράβι ή αεροπλάνο. Δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάρουμε αυτοκίνητο για να μπορέσουμε να περιορίσουμε τα έξοδα, ή να βρισκόμαστε κοντά στους δικούς μας ανθρώπους όποτε νιώσουμε την ανάγκη.
Είναι πολύ μοναχική και αγωνιώδης κυρία Φώτη η διαδρομή για την ίασή μας. Και δυστυχώς δεν έχουμε συμμάχους σε αυτή τη διαδρομή.
Ξέρετε πόσοι Ροδίτες, πόσοι Δωδεκανήσιοι βρίσκονται τώρα που μιλάμε μακριά από τα σπίτια τους, μακριά από τις οικογένειές τους και παλεύουν για τη ζωή τους, μόνοι τους σε κάποιο νοσοκομείο; Και όταν ολοκληρώνονται οι ακτινοβολίες, με όλες τις δυσάρεστες επιπτώσεις, γυρνάνε μόνοι τους σε ένα ξένο άδειο σπίτι ή σε ενα δωμάτιο ξενοδοχείου, χωρίς πολλές φορές να μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν, μέχρι να ξαναπάνε στο νοσοκομείο;
• Εσείς σε αυτό το χρονικό διάστημα ποιον θα έχετε μαζί σας;
Μόνος μου θα πάω. Δεν υπάρχουν χρήματα για να καλυφθούν και έξοδα συνοδού, είμαι συνταξιούχος. Ισως αν στους μήνες που χρειαστεί να μείνω στην Αθήνα είναι κάπως πιο φθηνά τα εισιτήρια να έρθει κάποιο από τα παιδιά μου. Υπάρχουν περιπτώσεις συμπολιτών μας, που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν αυτά τα έξοδα. Ξέρετε τι απέγιναν; Πέθαναν. Χωρίς να έχουν την ευκαιρία να παλέψουν για να κερδίσουν τη ζωή τους. Πρέπει να σταματήσουμε να ωραιοποιούμε τις καταστάσεις, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο καρκινοπαθής πρέπει να έχει λεφτά για να μπορέσει να παλέψει για να ζήσει. Η αναμονή για να πάρει κάποιος σειρά για τις ακτινοβολίες μπορεί να φτάσει και τους τρεις και τους τέσσερις μήνες. Δεν ξέρει πού θα πάει, σε ποιο νοσοκομείο. Κάθεται και περιμένει ενημέρωση από τους γιατρούς.
Και ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας.
Δεν έχουμε όλοι χρήματα για να απευθυνθούμε σε ιδιωτικές κλινικές όπου εκεί συμβαίνει το εξής απαράδεκτο, ενώ τα έξοδα για τις ακτινοβολίες καλύπτονται από τα ταμεία, καταχρηστικά παίρνουν χρήματα και από τους ασθενείς!
Εδώ έχουμε να κάνουμε με το θέατρο του παραλόγου και κανείς δεν αντιδρά. Εμείς, οι καρκινοπαθείς θα βγούμε στους δρόμους, δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια.
Εδώ παλεύουμε με τον καρκίνο, θα φοβηθούμε να παλέψουμε με το κράτος για να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα; Ρωτήστε μια οικογένεια που έχει ασθενή με καρκίνο και θα δείτε πόσα άλλα προβλήματα προκύπτουν.
Οι περισσότερες οικογένειες έχουν καταστραφεί οικονομικά γιατί βάζουν μόνιμα το χέρι στην τσέπη για να καλύπτουν τα υπέρογκα έξοδα.
Αν θέλει πράγματι το κράτος να μας βοηθήσει, ας κάνει επιτέλους στη Ρόδο το ακτινοθεραπευτικό για να μην ξεσπιτωνόμαστε για τις θεραπείες μας. Εμένα πιο πολύ με αγχώνουν τα έξοδα, παρά ο καρκίνος. Εγώ είμαι θηρίο, δεν καταλαβαίνω τίποτα! Θα τον νικήσω και θα το δείτε, αλλά τα έξοδα δεν παλεύονται.
Εχουμε οικογένειες, έχουμε υποχρεώσεις, το ότι πρέπει να διατεθούν χρήματα για τις θεραπείες μας είναι το ένα σκέλος. Με το άλλο των υποχρεώσεων που τρέχουν τι θα γίνει;
Μας βάζουν να επιλέξουμε αν θα σωθούμε ή αν θα έχει η οικογένειά μας φαγητό; Οφείλουν να κάνουν επιτέλους το Ακτινοθεραπευτικό Τμήμα στη Ρόδο, για να καλύψουμε τις ανάγκες όλων αυτών των ανθρώπων και να μας δοθεί η ευκαιρία να γίνουμε καλά χωρίς να εξαθλιωθούμε οικονομικά.
• Πρόσφατα, ο υφυπουργός Υγείας κ. Β. Κοντοζαμάνης, διαβεβαίωσε πως θα λειτουργήσουν νέα ακτινοθεραπευτικά κέντρα, ένα εκ των οποίων στη Ρόδο.
Και; Εχουμε γεμίσει πολλές λευκές σελίδες με τις υποσχέσεις που έχουμε λάβει. Από την υπόσχεση μέχρι την πράξη και τη λειτουργία του Ακτινοθεραπευτικού, νομίζω ότι έχουμε δρόμο ακόμα. Θα έλεγα στον κ. Κοντοζαμάνη να θέσει σε προτεραιότητα το ακτινοθεραπευτικό της Ρόδου, αν πράγματι εννοεί τα όσα εξήγγειλε, γιατί στα νησιά οι καρκινοπαθείς «αιμορραγούν» και οικονομικά. Ασθενεί ένας και αρρωσταίνουν όλα τα μέλη της οικογένειας.
• Εσείς πότε θα ξεκινήσετε ακτινοβολίες;
Στο τέλος Ιουλίου, με αρχές Αυγούστου. Υπάρχει πολύ μεγάλη αναμονή.
• Η ψυχολογία σας πώς είναι;
Εγώ δεν τον φοβάμαι! Δεν νιώθω άρρωστος, εγώ νιώθω θηρίο. Για αυτό και δεν το βάζω κάτω.
Μαζί με την πρόεδρο του Συλλόγου Στήριξης Καρκινοπαθών Μαρία Κρητικού και όλα τα μέλη μας, θα δώσουμε μεγάλο αγώνα γιατί η πολιτεία, το κράτος, όλοι οι αρμόδιοι πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι όσο εκείνοι δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους, πεθαίνουν άνθρωποι. Ο αγώνας του καρκινοπαθή ξεκινάει κάθε πρωί που ανοίγει τα μάτια του.
Ας μας δώσουν την ευκαιρία να αγωνιστούμε αξιοπρεπώς κοντά στους ανθρώπους μας και στο σπίτι μας. Ας μην κάνουν τη ζωή μας πιο δύσκολη απ΄ότι είναι ήδη.
